Η ΡΥΜΟΥΛΚΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

                                Ίχνη 

                                απορημένης

           άμυνας 

           στα αστραφτερά σαγόνια

           των επίδοξων

           ηττημένων

           κάθε ανάμνηση

           που αντιλαμβάνομαι

           ύπουλη προσφορά 

           στον ισχνό πυροβολισμό

           Διαιωνίζουν το μέτρημα

           τα καντηλάκια στο δρόμο

           η ζωή 

           άνθισε εγκαίρως

           μα η μάχη χάθηκε

           σε ξεδοντιασμένα

           κτήνη

           και υγρά μπαταριών.

           

          

ΝΑΥΤΟΣΥΝΗ

        Άγρια νύχτωνε η υφήλιος

                      

Μπροστά οι πεινασμένοι

                             Και πίσω εμείς

                Μπουκωμένοι                   

                              απείραχτη χαρά

                                            Με το υπομένον

                                                                       φώς

             Απ’τα τρεμάμενα χείλη

       Να βάφει στο μέρος της καρδιάς τους ανοιχτούς αρμούς

                           Είχαμε νηστέψει τους μακρινούς ορίζοντες

                Στριμωγμένοι σε αυτοσχέδιες κρύπτες

           

                         Απορούσαμε για τούτη την ουράνια ισορροπία

                       

                   Ήμασταν  τόσο εγγύς του Κυρίου

                                                                    εφόσον

          Μας είχε εγκαίρως απαλλάξει

                                                             

                                                                 από κάθε βεβαιότητα.

ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ Τ'ΟΥΡΑΝΟΥ

Ένταση κινητικότητας απόψε απ’την μεριά των αγγέλων

Ήχοι απ’την πεσμένη ανθρωπότητα διέσχισαν όλη την πόλη

Κάπου κάπου μέσα απ΄τις κλαγγές των σειρήνων και την βουβή ατμόσφαιρα των παλλόμενων                                                                     

κυμάτων

κάποιες ανατριχιαστικές περιδινήσεις του ωκεανού

-μια μάνα αφαίρεσε απ΄το φρεάτιο πολύτιμο ύδωρ-

γυμνά πέλματα κατά εκατοντάδες στο πάτωμα

 Τα παλιοπάπουτσα που ξέβρασε η παραλία

κανείς δεν τ'ανέφερε στην επίσημη ιστορία 

ΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ

                      Εξωκλήσι του Αϊ Γιάννη στη Βουρκωτή.

ΛΟΓΙΖΟΜΕΝΟΣ ΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

                                              

Η μανία του ανέμου συνθλίβει τους αρμούς             

 του εσώτατου σθένους

              απορία ατέρμονης οιμωγής

                                              

           ακρέσπερος

                                                    στη σιγή των άστρων

                                              

                    πασχίζοντας μ’ευχή βοώντας  και κλαίγοντας

                                              

           γαντζωμένος στο κράσπεδο                                                           του ιματίου

                                   αντελπίζω τα μέγιστα

                                       στην κτηνωδία του εαυτού.

                                                    

                                                  

                                                 

ΑΤΙΤΛΟ

           Πότε μια λάμψη  

 θα

 στρέψει 

τον

 κόσμο 

στο 

βλέμμα

 σου;

                        Γέμισε ο ουρανός προσδοκίες