ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ,ΜΕΤΡΟ ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ

Ξέρω

θα πρέπει

κάθε ουρανός  να μπεί σε τάξη

να καταστραφεί

κάθε αυθαίρετη κατασκευή

ανάμεσα

στα σκοτεινά νέφη

Να μένει η κουρδισμένη καδένα

          σε οριακή ευστάθεια

και όταν ξετυλίγεται

                  /δόντι/

               /δόντι/

του λογικού συναφούς η ευπρέπεια

να μην μπαίνει σε ρίσκο

το ασφαλές του θόλου

Eίναι ευθύνη μου το ξέρω

στην πύκνωση  των προσφερομένων φωτονίων

να καλύπτεται κάθε ρωγμή

των επιμέρους κυρτώσεων

ώστε οι εκρήξεις απ’την υπερχειλίζουσα ύλη

          αυστηρά ελεγχόμενες

                    \ ποτέ πρίν\

                         \ ποτέ μετά\

να καλύπτουν της πρόωσης

τις αμήχανες παύσεις - 

 

 Περιοδικό ΚΟΡΑΛΛΙ,150 Βραβευμένα ποιήματα  2020

1ος πανελλήνιος διαγωνισμός ποίησης

Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ

 Μπορώ να φτιάξω από μια παλιά αρβύλα

Και από ένα δαχτυλίδι για μωρά

Ένα τοπίο φιλικό για δάκρυα

Με την παπαρούνα μνηστή του.

Μπορώ με μια κουδουνιστρα 

Ν' αποσπάσω την προσοχή του Θεού.

Μα δεν βρίσκω τι θα μας κρατήσει γενναίους

Στον αιώνα που θα ζούμε τυφλά...

Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου-Ο τρόμος ως απλή μηχανή, Πατάκη 2012

ΤΕΡΓΙΕΣΤΗ-IΤΑΛΙΑ Α'

 

ΔΙΑΠΛΕΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΓΗ-Γ'

 

Απόβραδίς αγκυροβολήσαμε στο Πόρτ Σάιντ,στην είσοδο του καναλιού από την μεριά της Μεσογείου.Ξεκινήσαμε να περνάμε το κανάλι αργά το πρωί της επομένης.Έπρεπε να βρισκόμαστε στην μπούκα την προκαθωρισμένη απ’το Control traffic ώρα.Όταν μετά από το 12ώρο φτάναμε κοντά στο Suez,για να βγούμε έπειτα στην Ερυθρά θάλασσα,ήδη είχε σκοτεινιάσει.Κατάπλωρα είχαν ανάψει το Σουέζ Light και ετοιμάζονταν να κατέβει όλη η κουστωδία των μικροπωλητών.Μαζί θα κατέβαιναν και οι απολυόμενοι.Πρύμα έρχονταν τα στόρια.Μια έντονη ακαταστασία και βιασύνη.Σε λίγη ώρα όλα ηρεμούν.Σβήνουν όλα τα φώτα,εκτός από αυτά της πορείας.

ΑΡΓΩ

Τα παραμύθια μου τά' μάθα κοντά στα καράβια

όχι από ταξιδιώτες μήτε από θαλασσινούς

μήτε απ'τους άλλους που προσμένουν στα μουράγια

παντοτινά ξεμπαρκοι ψάχνοντας τις τσέπες τους για τσιγάρο.

Πρόσωπα καραβιών κατοικούν τη ζωή μου

άλλα κοιτάζουν μ'ενα μάτι σαν του Κύκλωπα

ακίνητα στού πελαγου τον καθρέφτη

άλλα προχωρούν σαν υπνοβάτες, επικίνδυνα

κι άλλα τα πήρε ο ύπνος του βυθού

ξύλα σκοινιά καραβόπανα κι αλυσίδες.

Στο δροσερό σπιτάκι τού περιβολιού

ανάμεσα στα καβακια και τους ευκαλύπτους

κοντά στην κίτρινη δεξαμενή μ'ένα χρυσόψαρο μονάχα

στο δροσερό σπιτάκι μυρίζοντας λυγαριά

βρήκα ένα μπουσουλα καραβισιο

αυτός μου 'δείξε τους αγγέλους των καιρών

που κατοικούν την καταμεσημερη σιγή.

Γιώργος Σεφέρης

 

ΧΏΡΟΣ ΜΗΧΑΝΟΣΤΑΣΙΟΥ

 

ΝΟVOROSSIYSK A'

 

 Παράξενα το δειλινό βάφει κατακόκκινo τον ουρανό

Νοvorossiysk,Black sea

 

 

 

 

ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΚΙ ΕΓΡΑΨΑ ΛΙΓΟ

 

Ταξίδεψα κουράστηκα κι ἒγραψα λίγο

μὰ συλλογίστηκα πολύ τό γυρισμό,σαράντα χρόνια

σ’ όλες  τίς ἡλικίες ὁ ἂνθρωπος εἶναι ἓνα βρέφος,

ἡ τρυφερότητα κι ἡ κτηνωδία τῆς κούνιας

τ’ἂλλα τ’ἀποτελειώνει ἡ θάλασσα σάν τ’άκρογιάλι,

τήν ἀγκαλιά μας και τὀν ἦχο τῆς φωνῆς μας.

 

Γιώργος Σεφέρης Ποιήματα-ῙΚΑΡΟΣ 2014,ΣΕΛ.357

 

 

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Η αλυσίδα

 κρατάει το σκάφος 

στη μανία του καιρού,

μα οι πληγές μένουν να θυμίζουν 

την ώρα του πόνου.
 

ΒΟΣΠΟΡΟΣ

 

Ηλιοβασίλεμα.Στιγμές απ' το πέρασμα του Βοσπόρου

 

ΖΩΝΤΑΝΌ ΣΏΜΑ

 Κατά βάθος,ο ποιητής έχει ένα θέμα:

      το ζωντανό σώμα του.

Γιώργος Σεφέρης