ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΕΩΘΙΝΟΥ

Θα’ρθώ σε μια εποχή

αναστάσιμη

όταν ο ήλιος ακόμη

δεν θα έχει εμφανιστεί

το φως

απευθείας

θα μπαίνει

απ’τα μακρόστενα

χρωματιστά τζάμια

στον τρούλο

δειλιασμένο από τόσο ταξίδι

θα’ρθώ ακριβώς

τη στιγμή του Εωθινού

να πνίξω μια στάλα

την πίκρα του κόσμου

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΥΣΤΑΤΗΣ ΚΟΥΡΑΣΗΣ

Νὰ θυμηθῶ,ὃταν ἡ ζωὴ δείξει περισσότερο ἒλεος,νὰ θυμηθῶ τὴν τωρινὴ φανταστικὴ ζωή μου.Ζῶ σὲ κατάσταση ὀνείρου(μεταχειρίζομαι τὴ λέξη ὂνειρο μὲ τὴν ἰατρική σημασία).Ἐσωτερικά φαγωμένος,πέρα γιὰ πέρα ἀπὸ τὴν πείνα,τὴν πείνα μου.Κι ἐπειδὴ δὲν ἒχω καμιά χαρά,οἱ ἀναμνήσεις ἒρχονται καὶ τυλίγονται γύρω ἀπὸ τὸν κορμὸ τῶν πόθων μου,ὃπως ὁ κισσός—τόσο πού κάποτε ἒχω τὴν ἐντύπωση πὼς μὲ κατέχει μιὰ ἂλλη ψυχή.Μὲ παίρνει ὁ ἲλλιγγος.Καταλαβαίνω τώρα τὴ θεία χάρη:ἀποτέλεσμα τῆς ὓστατης κούρασης.Ἡ χάρη έρχεται ὃταν ἀποκτηνωθεῖς τόσο πολὺ ἀπὸ τὸν πόνο ποὺ δὲν μπρορεῖς πιὰ νὰ θυμηθεῖς μήτε κὰν τὸν ἀγώνα σου.Νομίζεις πὼς νίκησες τὴ  στιγμὴ ποὺ εἶσαι νικημένος.

Γιώργος Σεφέρης

Μέρες Δευτέρα,5 Ἀπρίλη 1926

ΜΕΤΑΦΟΡΑ

Πέρασε η βία

απτόητη από πάνω

έτρεξαν οι άγγελοι στο ταβάνι

είχαν ξεμυτίσει

κάτι φτερωτά μικροσκοπικά έντομα

που έκαναν όμως τρομερό σαματά

καθώς χτυπούσαν τον αδύναμο αέρα

μέσα-έξω στο στήθος μπαινόβγαινε η απόγνωση

το σκάφος έγερνε επικίνδυνα προς το μέρος της μοναξιάς

τίποτε βέβαια απ’ όλα αυτά δεν κατάλαβε ο μουσαφίρης

καθώς μετέφερε τους τυφλούς

στους οικείους αποστακτήρες.