ΟΙ ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ

Ὁ μεσαίωνας ἔχει τὸν τρόμο τῆς ἀλλαγῆς καὶ τὴν λαχτάρα τῆς σταθερότητας σὲ πολὺ μεγαλύτερο βαθμό ἀπ'ὅσο τὸν εἶχαν στὰ χρόνια τοῦ Πλάτωνα,ποὺ διαστρέβλωσαν τὴ φιλοσοφία του μ'ἕνα εἶδος μανίας στό ἔπακρο.Ὁ χριστιανισμός ἔσωσε τὴν Εὐρώπη ἀπὸ  μιὰ πιθανὴ ὑποτροπή της στὴν βάρβαρη κατάσταση.Οἱ καταστρεπτικές ὅμως συνθῆκες τῆς ἐποχῆς καὶ τὸ κλίμα τῆς ἀπόγνωσης τὴν ἐμπόδισαν  ν'ἀναπτύξει  μιὰ ἰσορροπημένη καὶ ὀλοκληρωμένη ἐξελικτική  ἀντίληψη τοῦ σύμπαντος καὶ τοῦ ρόλου ποὺ θἄπρεπε νὰ παίζει ὁ ἄνθρωπος μέσα σ'αὐτό.Ἡ ἀδιάκοπη καὶ πανικόβλητη ἀναμονή τῆς Συντέλειας,τὰ ξεσπάσματα σὲ χορούς καὶ μανίες μαστιγώματος ἦταν συμπτώματα μὶας μαζικῆς ὑστερίας ποὺ ξεκινοῦσε ἀπὸ τὸν τρόμο καὶ τὴν ἀπόγνωση,ἀπὸ τὴν καταπίεση τῶν πεινασμένων καὶ τῶν ἀσύλληπτα γιὰ σήμερα ἐξαθλιωμένων λαῶν.

Τέτοιο ἧταν τὸ πλαίσιο ποὺ τοὺς περιέβαλε ὅταν,γιὰ νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὸν μαῦρο χάρο τῆς ἀλλαγῆς,ἐνστερνίστηκαν τὸ Πλατωνικὸ ὅραμα ἑνὸς περιτειχισμένου σύμπαντος,ἑνός σύμπαντος ἄκαμπτου,στατικοῦ,ἱεραρχημένου καὶ πετρωμένου.Τὸ Βαβυλωνιακό σύμπαν-στρεῖδι πρὶν ἀπὸ τρεῖς καὶ τὲσσερις χιλιάδες χρόνια ἔπαλλε ἀπὸ δυναμισμό καὶ φαντασία σὲ σύγκριση μὲ τοῦτο τὸ σχολαστικά ἱεραρχημένο σύμπαν ποὺ φύλαγε ὁ Θεός στὴν κατάψυξη,καλά τυλιγμένο μέσα σὲ σελοφὰν σφαῖρες γιὰ νὰ κρύψει τὴν αἰώνια ντροπή του.

ΑΡΘΟΥΡ ΚΑΙΣΛΕΡ-ΟΙ ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΗ,1975

Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΓΕΝΙΑ

Κακή μοίρα σημάδεψε τους παλιούς συμμαθητές
τρεις απ'αυτούς έχασαν την ανάσα τους
ποδοβολητό γηπέδου τους πλάκωσε,νέα παιδιά...

άλλος να διαφεντεύει στο ποτό
τ'όνειρο του,
απόμεινε σαρκίο ξέπνοο
σε κάποιο νοσοκομείο

μα ο διπλανός
-μαζί διαβάζαμε-
και ελπίζαμε
πως ο ενθουσιασμός έφτανε
για να γίνουμε και εμείς ευυπόληπτοι
και χρήσιμοι πολίτες,
εκείνος πέτυχε
οικογένεια,καλή δουλειά

με μένα βεβαίως λάθεψε η μοίρα
τί έφταιγε λοιπόν;
ούτε στη μια ούτε στην άλλη ρίχτηκα
δεν αξιώθηκα να γίνω νοικοκύρης
να ξεκινήσω καν καριέρα
δεν μπόρεσα

με άδεια τσέπη και δανεικά
μα τουλάχιστον
δεν έχω πέσει ακόμα στο ποτό
ή στην κατάθλιψη.

ΚΑΤΑΚΑΛΟΚΑΙΡΟ

Θα'ρθούν οι μέρες 
να οικειοποιηθούν την θλίψη
που τους κλέψαμε
θεότρελλοι μεσ'τα σπαρτά
κατακαλόκαιρο

ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ

Φρόντισε ὅσον ἠμπορεῖς νὰ ἀγαπᾶς κάθε ἄνθρωπον,
ἐὰν δὲ τοῦτο δὲν ἠμπορῆς νὰ τὸ κὰμης,
τοὐλάχιστον μὴ μισῆς κανέναν.
Δὲν θὰ ἠμπορέσης δὲ καὶ τοῦτο νὰ τὸ κατορθώσης,
ἐὰν δὲν καταφρονήσης ὅλα τὰ κοσμικὰ πράγματα.
Ἤκουσες ὅτι ὁ δεῖνα ἐβλασφήμησεν,μὴ μισήσης ἐκεῖνον,
ἀλλὰ τὴν βλασφημίαν καὶ τὸν δαίμονα τὸν παρακινήσαντα εἰς βλασφημίαν ,
διότι μισῶν τὸν βλασφημήσαντα,
ἐμίσησες ἄνθρωπον,καὶ παρέβης τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ.
Ἐὰν δὲ φυλάττης αὐτήν,δεῖξε την μὲ τὴν ἀγάπην,
καὶ βοήθησε τὸν ἀδελφόν ὅσον ἠμπορεῖς ἵνα ἀπαλλαγῆ τῆς κακῆς συνηθείας.

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ,Τοῦ ἁγίου Μαξίμου

Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΣΤΗΡ,ΑΘΗΝΑ 1962

ΒΡΑΧΥΒΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Όταν ήρθε η ώρα της συνάντησης
"τί έχεις;"μου λέει
"βάρδια",αποκρίθηκα
μια μέρα συνηθισμένη έφευγε
άπλωσα το χέρι
κλείνοντας το παράθυρο 
στον φευγαλέο θάνατο

ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ;

Τί είναι ο χρόνος;
είναι της παιδικότητας η φρίκη;
η έλλειψη είναι,ή η διἀρκεια του που τυραννά;
νομίζω είναι αστραπή
στη νεφἐλη της συνείδησης
ή ίσως μια οσμή σκοταδιού
στον ανέφελο νυχτερινό ουρανό

μια αναπάντεχη απόκριση συνάντησα 
διαβαίνοντας το στενό δρομάκι προς τον αφανή ναύτη
"υπάρχει χρόνος;"έγραφε η αφίσα
στη Γραφή νομίζω το γράφει καθαρά:
Χρόνος ουκ έσται έτι.

ΔΕΗΣΗ

Ένα σύρσιμο στον κάμπο
μια κρυπτή μέσα στη γη
όλα στην τύχη τους

μια τύχη τυφλή
αν δεν ανθίσει 
στην ταπεινή εκκλησία
η δέηση

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΦΥΛΑΧΤΗΣ ΩΡΑΣ

Σε είδα στρατιώτη ταπεινέ
περιτριγυρισμένο από θεία παρηγοριά
η ασπίδα σου σφυρηλατημένη
από μάταιη περιπλάνηση
διψασμένος 
"για ανυπαρξία και χάος"
πριν σταθείς στον θρόνο που σου πρόσφερε η ανείπωτη πτωχεία
σε  κύκλώσαν τα σκοτάδια
μα όπως είπες "το σκοτάδι είναι φως που θα γεννηθεί σε λίγο"
αρκεί φίλε μονάχα να γυρίσουμε την πλάτη
στο σάπιο φώς
που ώρες ώρες γαργαλάει τον εγκέφαλο
και να μάθουμε την τέχνη της αφύλαχτης ώρας
όταν μας καταπίνει η νύχτα. 

ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΕΓΓΥΤΕΡΩΝ

ἠρεμήσατε 

θόρυβον 

λύσαντες

Ἀκολουθία εἰς Ἱερέα τελευτήσαντα

Η ταπεινή είσοδος
 πάντα θα υπερβαίνει 
τον ορυμαγδό του σκότους

αδυνατούν  οι αισθήσεις 
να αντιληφθούν 
το αυτονόητο:

πως υπάρχουμε μόνο
 στον ορατό κύκλο 
των εγγυτέρων πραγμάτων

μ'όλες τις αντιξοότητες 
μιας ετοιμόρροπης ύπαρξης 

Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΗΣ

~Η ιδέα της ψυχής είναι από τις πιο οικουμενικές:Η ανακάλυψη της ανάμεσα στους καθυστερημένους λαούς χαιρετίστηκε από τους πιστούς  της του πολιτισμένου κόσμου.

είταν η πιο σίγουρη απόδειξη για την ύπαρξη της ψυχής και της αθανασίας της,για τα δύο αρχαιοσεβάσμια αυτά θεμέλια των σωτηριακών θρησκειών και της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας.

~Η αδυναμία του πρωτόγονου ανθρώπου να νιώσει τη φυσική αναγκαιότητα του θανάτου,η λαχτάρα της ζωής και η σταθερή σε κάθε στάδιο εξιδανίκεψη των αρχαιότερων καιρών,οργανώνουν την ιδέα της χαμένης αθανασίας.Αναφέρεται πως όταν ένας ανθρωπολόγος γύρεψε ενός βραζιλιάνου Μπακαίρι να του μεταφράσει στη γλώσσα του τη φράση "ο κάθε άνθρωπος χρωστάει να πεθάνει"εκείνος δεν μπόρεσε...

ΠΑΝΑΓΗ ΛΕΚΑΤΣΑ

Η ΨΥΧΗ

Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΝ ΑΘΗΝΩΝ,1957

ΤΕΡΑΣ ΧΡΟΝΟΥ

Τρέμω
το νύχι του χρόνου μη δω
να ξεπηδάει απ'το φιλήσυχο δειλινό

είναι γαμψό
όμοιο με προ'ι'στορικού
 αρπαχτικού
χαμένου στους αιώνες

το νύχι του σαλεύει εδώ 
και αναμιγνύει με τρόμο
την ασημαντότητα

ΥΔΑΤΩΝ ΥΠΕΡEKΧΕΙΛΙΣΗ

Σπάνιας ποιότητας πρωτογενής λόγος,

απολαυστικά γραμμένος,

ακόμα και σε στιγμές που μοιάζει ακατάληπτος.

Ο ΕΚΔΟΤΗΣ

ΝΙΚΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

ΥΔΑΤΩΝ ΥΠΕΡΕΚΧΕΙΛΗΣΗ

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ,1990

ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ

ο τρόπος που μπαινοβγαίνουμε στις εποχές

Ν.ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Επείγεται ο κόσμος
τις ουλές του χρόνου
πιο βαθιές
από χθες
αγγίζω

εντονότερο 
το βαθούλωμα
στη θέση των ματιών

ο ήλιος
μη γελιέσαι

δεν χαμογελά,
ξοδεύεται

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΩΣ ΝΑΟΣ

Ἡ ὔλη γίνεται μαλακή και εὔπλαστη 

ὅταν την ἀγγίζη το πνεῦμα.

Ἀπό τὴν βαρειὰ καὶ ἀδρανή μάζα της ξεπηδάει μιὰ ὀμορφιά

 σμιλεμένη μὲ ἰεροφανικά σημεῖα καὶ παλλόμενη ἀπὸ ζωή.

Ὁ ἄνθρωπος ἔχει κληθῆ νὰ ἀντλήση ἀπό  τὰ πράγματα

 τὴν ὡραιότερη προσευχή:

νά κάνη τὸν κόσμο ναό.

                         Π.ΕΥΔΟΚΙΜΩΦ,Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

                                             ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ 

                                              ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ,1980

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΦΩΣ

Όλο σημάδευε τον ήλιο
πριν δύσει
μα δεν κρατούσε όπλο


δεν κρατούσε

και του φωνάζαν
                "σμίξε τα χέρια
          σε ικεσία
πριν δύσει ο ήλιος
        και χαθεί 
το τελευταίο το φως''
μα εκείνος δεν άκουγε μεσ΄τη βοή
των πετεινών του ουρανού

και όλο σημάδευε
με τ'άδεια χέρια
έναν ήλιο που έδυε
έτοιμος να χύσει 
απ΄τα σπλάγχνα του
      
το τελευταίο φώς

ΖΩΗ

Οἱ ἂνθρωποι ἀργοπεθαίνουν
καὶ ἀποκοιμοῦνται στον οὐρανὸ
ἀπ' τὴν πολλὴ ἀνάμνηση τοῦ χρόνου

ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Ἐξαρθρώνονται οἱ πέτρες,

και τό σίδερο καταλύεται.

Ἐρημώνουνε οἱ κορφές ἀπ'τά κάστρα πού ἀφανίζονται,

ἀλλά τό χτισμένο φῶς,δέν ξεχτίζεται

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

ΤΡΙΑ ΦΥΛΛΑ,1981

ΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑ

Ἢ εἶναι κραυγές μέσα στον ὓπνο

George Trakl

τα πέλματα

την αναίδεια της σάρκας
θα πνίξουν

όταν πάψει η συρρίκνωση των φωνών

και περάσουν όλοι οι ντελάληδες

καταμεσής της πλατείας

ΠΕΡΙΣΣΕΙΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΝ

Κύρτωσαν
δεν ακούγονται πλέον
ούτε στην  μανία των ανέμων
καθώς ξεχαρβαλώνουν  
τον διώροφο στεναγμό
κόβοντας τον στα τρία
και μοιράζοντας σε κάθε όροφο
τις πληγές

υπάρχει και περίσσεμα

ΚΡΥΒΕΙ Η ΕΚΔΟΧΗ

Ίσως μια άλλη 
εκδοχή
κρύβει

σιγά σιγά
ρέει η ιστορία

ΜΙΑ ΜΕΙΛΙΧΙΑ ΦΛΟΓΑ

Ὁ Θεός,μιὰ μειλίχια φλόγα,
μίλησε στὴν καρδιά του:
Ὧ ἂνθρωπε!

GEORGE TRAKL
ΠΟΙΗΜΑΤΑ,ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ,ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ 2014

ΣΚΙΑΣ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΑ

Οὐκ ἔστι,φησί τις,οὐκ ἔστι τήν ἐνεστῶσαν ἡμέραν εὐσεβῶς διεξελθεῖν,

εἰμή αὐτήν  ἐσχάτην παντός τοῦ βίου λογίσηται.

Καί θαῦμα ὄντως,πῶς καί Ἕλληνες τοιοῦτον τι ἐφθέγξαντο,

επεί καί φιλοσοφίαν τοῦτο εἶναι ὁρίζονται,μελέτην θανάτου.

Ἁγ.Ἰωάννου τῆς Κλίμακος,Λόγος ΣΤ'

κς',Περί  μνήμης θανάτου

Το ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ τοῦ Μπιλιέτου

τχ. 17 Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 1998

ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ

                                                      Αργά κατανοούμε

διογκώνει η ανεπάρκεια
το ίδιο και η φθορά
στρίβει χωρίς σύνεση
το τεράστιο
οξύστομο γέλιο
συναντά
το μονοπάτι των δακρύων
πετρωμένο στην έξοδο της όρασης

ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΟΙΞΗΣ

Λοιπόν
οι αισθήσεις κραδαίνουν
θηριώδη μυστικά
ολόκληρη άνοιξη πεινασμένη 
δειλιάζει μπροστά τους

ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ

Στήν οἰκουμένη γράφω γράμμα
-ποτὲ δὲν ἒλαβα δικό της-,
τ'ἁπλὰ ποὺ ἡ Φύση μοῦ'πε νέα,
ἡ τρυφερὴ Μεγαλειότης.

Τὸ μήνυμα θὰ παραλάβουν
χέρια σ'ἐμένα ἀμυδρά
χάριν Ἐκείνης,κρίνετέ με,
συμπατριῶτες,τρυφερά.

EMILY DICKINSON

από ΤΟ ΜΕΓΑ ΥΔΩΡ,,Μετάφραση Διονύση Καψάλη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

ΑΠΟΡΘΗΤΕΣ ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΕΣ

Διάκοσμος
άκοσμου λύπης
καθώς προς τις απόρθητες
κοινοτοπίες
το πλησίασμα
τα λόγια μαραίνονται
σβήνουν οι άνανδρες επικύψεις
βαραίνει το σφοδρό δειλινό
στο έρμο το κύμα

ΠΤΩΣΗ

Μηδέ 
πίπτων 
ὑποχώρει 
τοῦ σκάμματος.

Κλίμαξ,Λόγος Δ΄,ξα΄

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

Ὑπάρχει
 ἕνας  καθρέφτης 
μέσα μας,
εἶναι ὁ ἣλιος

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΑΥΡΙΟ ΠΑΛΙ

Αύριο πάλι.Είναι ενδιαφέρον πώς αποχαιρετιόμαστε  κάθε μέρα από τη ζωή μας,λέμε και ακούμε,αύριο πάλι ,και μοιραία  μια απ'αυτές τις μέρες θα είναι η τελευταία για κάποιον,ή δεν θα υπάρχει πια αυτός στον οποίο το είπαμε,ή δεν θα  υπάρχουμε εμείς που το είπαμε.Θα δούμε αν στο σημερινό αύριο,αυτό που συνήθως λέμε επόμενη μέρα,όταν θα συναντηθούμε ξανά,θα είμαστε σε θέση να καταλάβουμε πόσο εξαιρετικό,πόσο θαυματουργό είναι να έχουμε πει αύριο πάλι και να βλέπουμε να εκπληρώνεται με βεβαιότητα κάτι που υπήρχε απλώς προβληματική πιθανότητα.

ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ,ΠΕΡΙ ΦΩΤΙΣΕΩΣ  

ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

Δέν πνίγεσαι μόνο στα κύματα.

Εἶναι πολλοί οἱ προορισμοί

πνιγμοῦ τῶν ναυαγῶν.

Ἕνας πνίγεται στο λόγο

ἄλλος στά ὄνειρα

ἄλλος στον ποταμό τῶν αναφιλητῶν.

Ὁ τραγικότερος πνιγμός

εἶναι μέσα στη σιωπή τοῦ Θεοῦ.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΜΟΥΝΤΕΣ

ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

                      ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΑΚΗΣ

               ΞΕΝΟΣ ΕΙΜΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΥΠΩΘΗΤΩ, 2002

Τώρα ποὺ ὅλα τέλειωσαν θυμήσου

γιατὶ μόνο ἡ μνήμη σοῦ μένει

καὶ ἀτένισε  πάλι τὴν περίκλειστη θάλασσα

ἀπὸ τὴ μνήμη ἂλλο νόμισμα δὲν ἒχεις

γιὰ νὰ περάσεις ἀπέναντι.

LUCCA

ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πηγαίνουμε σε κόσμους
μεγάλης πυκνότητας
που εκτείνονται μακρυά
ως την βαθιά νεότητα
εκεί ο χρόνος βαρύς 
εγκλωβίζει κάθε υλικό
που αιωρείται:
προηγούμενων παραστάσεων 
αποκόμματα
λεπτότατα υλικά στερεάς ύλης
 των πιο αντιφατικών υλικών
μιας παλαιότερης
ζωής.

ΚΙΒΩΤΟΣ-ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Μέσα στὶς κρίσιμες ὧρες ποὺ περνᾶ ὁ κόσμος,ὃλοι ὃσοι πιστεύουν στὸ ὂνομα τοῦ Χριστοῦ,πρέπει νὰ σταθοῦν καλῶς.Νὰ θέσουν τὸ φῶς πάνω στὴ λυχνία.Νὰ μαρτυρήσουν τὴν ἀλήθεια,τὴν ὁδό καὶ τὴ ζωὴ ποὺ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.Καὶ τὸ φῶς αὐτὸ δὲν ὑπάρχει πουθενὰ ἀλλοῦ ἄπλετο καὶ καθαρὸ καὶ πλούσιο,ὃσο μέσα σὴν Ὀρθοδοξία.

ΔΕΔΕΜΕΝΟΙ Τῼ ΠΝΕΥΜΑΤΙ,ΚΙΒΩΤΟΣ,ΠΡΩΤΟ ΦΥΛΛΟ,ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1952

ΑΝΟΙΓΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΤΗΤΑ

Τη νύχτα ανοίγομαι σε ολότητα

είναι η απώλεια;

όσο να πείς

η απουσία συνηθισμένων πραγμάτων

αφήνει ρωγμές

φαγωματιά στην στίλβη

του φωτός

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΔΙΚΙΑ ΣΤΗ ΓΗ

Κάθε φορά πού γίνεται ἀδικία στή Γῆ,

στούς Οὐρανούς ὁ θόρυβος εἶναι μεγάλος.

Ἐκεῖ χαμογελώντας ἐρωτᾶ ὁ Ἀρχἀγγελος

πρός τί τό ξάφνιασμα.Τοῦ ἀπαντοῦν ἀπ'τό τάγμα:

"Τά τύμπανά μας ὑποφέρουν,δε μποροῦν

τό θόρυβο ν'αντέξουν..." "Ὧ παιδιά",

ἡ φωνή τους λέει τοῦ Ἀρχαγγέλου,

"θά ἦταν ἄδικο νά φράζαμε τό δρόμο

σ'αὐτά πού ὑπάρχουν,ἔτσι πρέπει,ἀλίμονο".

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

ΙΚΑΡΟΣ,1967

ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ

Τά βιβλία,ἂν ἀξίζουν,εἶναι ἀποθῆκες ζωῆς.Θά μποροῦσε νὰ τὰ παραβάλει κανεὶς μὲ ἠλεκτρικὲς στῆλες.Ἀλλὰ γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὁ σπινθήρας,χρειάζεται ν'ἀντιδράσει καὶ ἡ ζωὴ ποὺ "περιέχει" ὁ ἀναγνώστης.Ἀλλιῶς ἡ ἀνάγνωση γίνεται ἕνα ἄμορφο παιχνίδι μέσα στο λίμπο.Χτὲς παρατήρησα μὲ ἀγωνία πὼς ἠ ζωὴ ποὺ "περιέχω"χαμηλώνει,χαμηλώνει καὶ ἐξαντλεῖται.

9 Φεβρουαρίου 1926

ΖΗΤΗΜΑ ΦΩΤΟΣ

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΘΟΛΟΓΕΙ

ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΑΣΤΑΣ-ΠΛΕΣΣΑΣ,1995

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΕΙ Η ΘΛΙΨΗ

Δρασκελώντας την απανθρωπιά της πόλης
κρότος βημάτων,κονιορτός
και στρίγκλισμα από φρένα
πήρα και γω την άτσαλη σειρά μου
ν'αντιταχθώ στην μηχανή
μ'ένα μπουκέτο από άνθη
μυρισμένα ,άοσμα όνειρα
είχα τις αυταπάτες μου
διάρκεια στον στροβιλισμό του ύπνου
με δύο τρία κομματάκια αντίδωρο
απ'το χέρι του λειτουργού 
μα δεν διήρκεσε πολύ η αυταπάτη
τά'λεγα,
πως θα μπουν οι δίσεκτοι καιροί 
θα μας ρημάξουν
η έλλειψη νερού
κ'οι αστραπές