Όταν είμουνα μικρός πίστευα διάφορα, πίστευα σε διάφορα. Ύστερα μεγάλωνα και φτώχαινε η πίστη μου. Σε όλα για όλα. Γέρασα πιά. Δεν πιστεύω σε τίποτα σοβαρά.
Μονάχα τις Κυριακές αρκούμαι να κάνω κάτι, να γίνομαι κάτι. Κι αυτό τώρα μοιάζει να μου φτάνει.
Πηγαίνω στην Εκκλησία στη Θεία Λειτουργία για να θυμηθώ πως γεννήθηκα να ενωθώ με όλους, για να ενώσω όλα όσα αγγίζουν τα χέρια, τα μάτια, ο νους, η καρδιά. Πηγαίνω για να θυμηθώ πως ν᾽ αγαπώ όσους δεν μ᾽ αγαπούν, όσους δεν αγαπούν την ενότητα των πάντων και βολεύονται στην διαίρεση και στην επιλεκτική πρόσληψη. Στέκομαι εκεί ώρες αιώνες με σκυμένο κεφάλι να βλέπω τη ζωή σα χαρά και σαν μάνα αγκαλία, σαν άσπιλο φως θωπευτικό και σαν ειρήνη που συμμαζεύει τα πέρατα του κόσμου σε μια ανάσα, σε μια λεξούλα τόσηδα: Συγνώμη.
Γιώργος Κόρδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου