διαπερνώντας τις διάφανες σάρκες
δίχως παρηγοριά
δίχως σημεία στίξης
ο διάλογος με τους συντηρητές
περιεργάζομαι τη σκηνή:
καθώς νυχτώνει
σβήνοντας όλα τα φώτα
πως ανέρχονται
πως ρουφούν όλο το φεγγαρόφωτο
μεθυσμένες απ' την πείνα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Όχι μόνον για τή αλήθια, αλλά και για την ομορφιά της αλήθιας νιάζομαι. Ηλία Πετρόπουλου,Ποιήματα (Νεφέλη,1993) -
Το βιβλίο τούτο γραμμένο με το ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα και διανθισμένο με πολλές ζωγραφιές του ίδιου είναι ένας πεντακάθαρος ήχος β...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου