Χτυπᾶνε τοῦ φωτός τά σήμαντρα
καί τοῦ οὐρανοῦ πάλλεται τό γαλάζιο
σά τεταμένο τύμπανο ἀκοῆς
Τ' ἀστέρια κρέμονται πάνω ἀπ' τίς νύχτες μας
βαριά τσαμπιά ἀπ'τό μέλι τῆς σοφίας
πού ἀκόμα δέν μπορέσαμε νά δρέψουμε
γιατί τό βόμβισμα τῶν μάταιων λόγων
τή Μουσική σκεπάζει τῆς φωνῆς Σου.
ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου