"Στη μικρούλα κι άγνωστη φίλη μου Μαρία,την κόρη του Σταύρου".
Έτσι αναφέρει ο Νίκος Καρούζος ως αφιέρωση
στο παρακάτω ποίημα που διάλεξα και περιέχεται
στο βιβλιαράκι ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΧΡΟΝΟΥ.
Οι καιροί που διανύουμε της άκρας αγριότητας
και του σκοταδισμού απαιτούν εγρήγορση.
Η αθωότητα όμως υπάρχει ακόμα,υπήρχε πάντοτε,
και έτσι ο κόσμος πορεύονταν και συνεχίζει να πορεύεται
σ'ένα σκοινί ισορροπώντας.
Να μη λυπάσαι που πέφτουν
τα φύλλα φθινόπωρο.
Η δική σου τρυφερότητα θαν τα φέρει
και πάλι στα δέντρα.
Δάκρυα μη χαλνάς,
όλοι ανήκουμε
στην ανάσταση.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου