Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΠΑΤΗ

Γι'αυτό είναι τόσο 
δυσκίνητος
καθώς ταξιδεύουμε
παρατείνεται
της ζωής μας
το άχαρο
χωρίς νόημα
θέατρο

~

Αναλογίζεται ο έρμος
στον δρόμο προς την πλώρη
την λιτανεία των άστρων
και την βραχώδη υφή του κύματος
θολή η όραση
στο επερχόμενο σκότος
φθορά
μονάχα μια κλωστίτσα 
που επαναφέρει το σκαρί
σε κατάσταση πλεύσεως

ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

εκεί όπου 
δεν υπάρχει 
ελευθερία 
και αγάπη,
τα πάντα 
στερούνται 
νοήματος
είναι ανάγκη 
ο ίδιος 
ο άνθρωπος 
να διατεθεί 
ελευθέρως 
δια 
την
 αιωνιότητα

Π.Σωφρόνιος Σαχάρωφ

ΜΗΝ ΣΑΛΕΥΘΟΥΝ ΟΙ ΠΟΔΕΣ ΣΟΥ

Ήρθε στο όνειρο 
η νεφέλη

εμένα μου έλαχε 
ο φόβος

απαράλλαχτος

όπως σ'εκείνα 
τα εφηβικά 
μαζέματα 
στις αυλές

καλοκαίρι ήταν

δεν ξανάρθε 
τέτοιο δειλινό 
από τότε

τα χρόνια μόνο 
κουρνιάζουν
στη σκοτεινή πλευρά 
του κήπου

Η ΜΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ

τι ν'αγαπήσω απ'το θάνατο;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΟΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο διάλογος αποχαιρετισμού των σωμάτων 

είναι ψηφιδωτό στο σύμπαν

και φτάνει ως εμάς σαν αναγγελία θανάτου

όμως δεν πρέπει να απελπίζει 

η μη δυνατότητα συνύπαρξης  

το τίμημα στη μοναξιά είναι από μόνο του 

δυσβάσταχτη τιμωρία

αντίθετα,μας χαρίζονται τρόποι υπολογισμού,

ώστε με τη διαφορά των βαρών να αποδειχθεί

το απροσδόκητο κέρδος

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Είμαι 
στα πρόθυρα 
της λογικής σου
πριν 
οικειοποιηθείς 
αστραπιαία 
των βαθύτερων 
σπλάγχνων μου 
τους τριγμούς
ποίηση:
όπου κάθε 
μορφή ιδιοκτησίας 
καταργείται

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΞΕ

παραδόξως
έχει αέρα έξω,κρύο
στα manifold πάγωσαν 
τόσες ώρες στην αναμονή
ομίχλη ,καταχνιά
αμμοθύελλα μου είπαν
εγώ δεν βγήκα έξω
στραμμένος στον τόπο των σκιών
βάλθηκα να μπογιαντίζω
ότι όνειρο βρισκόταν μπροστά μου


Ras Tanura,Saudi Arabia,February 16 2004

H METABAΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΗ ΧΑΡΑ

Η καταγωγή των ουρανίων προβλημάτων
έρχεται από την καρδιά μας.

Η τεκμηρίωση της σωτηρίας.

Ο βίος μας εξαρτάται από έναν ποταμό
που κυλάει τη μοίρα μας.
Πώς τό'πε ο ποιητής;Τα ονόματά μας
είναι γραμμένα πάνω στο νερό.
Κάπου ένα φράγμα σταματά τα όνειρά μας.

Οι συναγωγές των υδάτων.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΜΟΥΝΤΕΣ

ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ

"Στη μικρούλα κι άγνωστη φίλη μου Μαρία,την κόρη του Σταύρου".

Έτσι αναφέρει ο Νίκος Καρούζος ως αφιέρωση

 στο παρακάτω ποίημα  που διάλεξα και περιέχεται 

στο βιβλιαράκι ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΧΡΟΝΟΥ. 

Οι καιροί που διανύουμε της άκρας αγριότητας

και του σκοταδισμού απαιτούν εγρήγορση.

Η αθωότητα όμως υπάρχει ακόμα,υπήρχε πάντοτε,

και  έτσι ο κόσμος πορεύονταν και συνεχίζει να πορεύεται

 σ'ένα σκοινί ισορροπώντας.

Να μη λυπάσαι που πέφτουν 

τα φύλλα φθινόπωρο.

Η δική σου τρυφερότητα θαν τα φέρει 

και πάλι στα δέντρα.

Δάκρυα μη χαλνάς,

όλοι ανήκουμε

στην ανάσταση.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

~

Η φύση ταπεινώνει 

το πρόσχημα είναι το φώς 

όχημα ο εγκέφαλος

ΤΑΡΙΧΕΥΕΙΝ

Η δύναμη τους είναι να είσαι ανίδεος
να είσαι αφελής,να αμνηστεύεις,
να μην θυμάσαι που η εντολή από τους Κατεπάνω
είναι να συμφωνήσουνε ανακριτής κ' εισαγγελέας
να κηρυχτείς σε αφάνεια
να μπείς στο αρχείο,ή αν η χάρη τους...
να σ'αναλάβουνε ταριχευτές,
η διαιώνια τέχνη των λωρίδων.

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ