Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε' ΑΝΑΡΤΗΘΕΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΩΜΕΝΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ

Δεδομένου ότι είναι χρέος των αρχηγών και των ανωτέρων αξιωματούχων,εις οποιονδήποτε έθνος και αν ανήκουν,να επαγρυπνώσι νύκτα και ημέραν επί των εμπεπιστευμένων εις την φύλαξιν των προσώπων,να πληροφορώνται πάσαν πράξιν των,να αποκαλύπτωσι και να αναφέρωσιν εις την κυβέρνησή μου τας αθεμίτους πράξεις των.Οι δε πατριάρχαι,ως αρχηγοί των ραγιάδων,ζώντων εν ασφαλεία υπό την σκιάν της αυτοκρατορικής μου εξουσίας,οφείλουν να είναι προ παντός άλλου ανεπίληπτοι,τίμιοι,πιστοί και ειλικρινείς.Κατέχοντες τας αρετάς ταύτας,αφού διαπιστώσουν τας καλάς και τας κακάς κλίσεις του λαού των,οφείλουν να τας εμποδίσουσιν εγκαίρως δι'απειλών και συμβουλών,ή αν παραστή ανάγκη και δια ποινών κατά τα δόγματα της θρησκείας των,και τοιουτοτρόπως να δείξουν μέρος της ευγνωμοσύνης των προς την Υψηλήν Πύλην,δι'ας απολαμβάνουν χάριτας και ελευθερίας υπό την αγαθοποιόν σκιάν της.
Αλλ' ο άπιστος πατριάρχης των Ελλήνων,ο δώσας εν τούτοις άλλοτε τόσα δείγματα της εις την Υψηλήν Πύλην αφοσιώσεώς του,είναι αδύνατον αυτήν την φοράν να θεωρηθή αλλότριος των ανταρσιών και των επαναστάσεων του έθνους του,ας διάφοροι κακότροποι και αναίσθητοι,παρασυρόμενοι υπό χειμερικών και διαβολικών ελπίδων,διήγειραν.Και χρέος του ήταν να διδάξει τους απλούς,ότι το τόλμημα ήτο μάταιον και ατελέσφορον.Διότι τα κακά διαβούλια δεν είναι δυνατόν ποτέ να ευδοκιμήσουσι κατά της μωαμεθανικής εξουσίας και θρησκείας,αίτινες έλαβαν ύπαρξην θεώθεν προ υπερχιλίων ετών,και θα διατηρηθούν μέχρι της συντελίας του αιώνος καθώς μας βεβαιούν αι αποκαλύψεις και τα θαύματα,αλλ' εξαιτίας της διαφθοράς της καρδίας του,όχι μόνον δεν ειδοποίησεν ουδ' επαίδευσε τους παρασυρθέντας,αλλά καθ' όλα τα φαινόμενα ήτο και αυτός,ως αρχηγός,μυστικός συμμέτοχος της επαναστάσεως και αδύνατον να μην αφανιστεί και πέση εις την οργήν του Θεού όλον σχεδόν το έθνος των Ελλήνων,αν και εν αυτώ είναι και πολλοί αθώοι.
Καθ' ον καιρόν εγνώσθη η αποστασία,η Υψηλή Πύλη συμπάθειαν λαβούσα προς τους αθλίους ραγιάδας της,ησχολήθη νά επαναφέρη τους πλανηθέντας δια της γλυκύτητος εις την οδόν της σωτηρίας και επί τω σκοπώ τούτο εξέδωκε πρόσταγμα διατάττουσα και συμβουλεύουσα τον πατριάρχην τα δέοντα και προσκαλούσα αυτόν να αφορίσει όλους τους αποστατήσαντας ραγιάδας όπου και αν ήσαν.Αλλ'αντί να δαμάση τους αποστάτας και δώση πρώτος το παράδειγμα της εις τα καθήκοντα επιστροφής των,ο άπιστος ούτος έγινεν ο πρωταίτιος όλων των αναφυεισών ταραχών.Επληροφορήθημεν ασφαλώς ότι εγεννήθη εν Πελοποννήσω και ότι είναι συμμέτοχος όλων των βιαιοτήτων,όσας οι αποπλανηθέντες ραγιάδες διέπραξαν εις την επαρχείαν των Καλαβρύτων.Ούτος λοιπόν είναι ο αίτιος της με την βοήθειαν του Θεού επικειμένης παντελούς συντριβής και του αφανισμού των.
Επειδή πανταχόθεν εβεβαιώθημεν περί της προδοσίας του,όχι μόνον εις την βλάβην της Υψηλής Πύλης,αλλά και εις όλεθρον αυτού του έθνους του,ανάγκη ήτο να λείψη ο άνθρωπος ούτος από του προσώπου της γης,και κατά συνέπειαν εκρεμάσθη,ίνα χρησιμεύσει παράδειγμα εις τους άλλους.Κυριακή,την 19 του μηνός Ρενχέμπ,το έτος 1230 (22 Απριλίου/4 Μαίου 1821)
(ΚΕΙΜΕΝΑ-ΠΗΓΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ,
AΠ.Β. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ,ΑΘΗΝΑΙ 1967)

ΜΝΗΜΗ 1821

Η ΑΦΟΒΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ

Εκείνα τα οποία εξαίρονται εις τους βίους των νεομαρτύρων είναι το θάρρος,η ευψυχία και η καρτερία των τόσον εις τας διαφόρους ανακρίσεις ενώπιον των Τούρκων αξιωματούχων,όσον και εις τα βασανιστήρια τα οποία υφίσταντο.Η καρτερία αυτή και η θεική δύναμις έκανε τους μάρτυρας να χαίρουν και να ευφραίνονται εις τα βασανιστήρια και να αισθάνονται την παραμονή των εις την φυλακήν ως εις χαροποιόν συμπόσιον.Αναφέρεται δι'ωρισμένους εκ των μαρτύρων ότι την νύχτα έλαμπεν εις την φυλακήν ουράνιον φως.Εις την φυλακήν,όπου ήτο κρεμασμένη η Κυράννα,''ω του θαύματος!έξαφνα έλαμψε φως μέγα εις την φυλακήν καταβαίνον από την σκεπήν,ωσάν αστραπή,το οποίον περικυκλώνοντας το σώμα της μάρτυρος,εξεχύθει και εις όλην την φυλακήν και εφώτισεν αυτήν ωσάν τα έμπαινεν μέσα ο ήλιος.(ήτον δε τότε τετάρτη ή πέμπτη ώρα της νυχτός)''.Το φώς τούτο είδον και οι άλλοι φυλακισμένοι ''και οι μεν χριστιανοί εφώναζον το Κύριε ελέησον,οι δε Εβραίοι έπεσαν μπρούμυτα να μην βλέπουν το φώς οι δε Τούρκισσαις εφώναζον ωχ ωχ το κρίμα της φτωχής Ρωμαίας μας έφτασε και έπεσε αστραπή να μας καύση,ο δε δεσμοφύλαξ έτρεμεν  από τον φόβον όλος''.

Το αποκορύφωμα του θάρρους και της πίστεως αποτελεί η περιφρόνησις προς τον θάνατον,την οποίαν δεικνύουν οι Νεομάρτυρες.Εις όλους παρατηρείται το φαινόμενον ότι αισθάνονται νικηταί του θανάτου.Δεν τον φοβούνται,αλλά ποθούν να θανατωθούν ταχέως,και αδιαφορούν αν κόψουν το σώμα των εις λεπτά κομμάτια.Χαίρουν δια την θανατικήν απόφασιν,όπως οι ευρίσκοντες θησαυρόν,και με χαράν πορεύονται τρέχοντας την οδόν του μαρτυρίου,όχι σκυθρωποί,αλλά φαιδροί και χαρούμενοι,με φαιδρόν πρόσωπον.

Η αφοβία αυτή ενώπιον του θανάτου προέρχεται εκ της πίστεως εις τον Χριστόν,της στερράς αποφάσεως να μην τον αρνηθούν και ενώπιον του εσχάτου κινδύνου και της προσδοκίας της απολαύσεως της αιώνιας ζωής.

ΜΝΗΜΗ 1821,ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΝ,ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,1971

   

ΩΣΙΣ

Έστω κι αν η γαλήνη απλώνεται στα χόρτα

Ουδέποτε τ'ανασαλέματα δεν παύουν

Αυτά μας ζουν και ζούμε εμείς εντός τους

Τα πρώτα ανασαλέματα τα πρώτα αρχέτυπα

Της ίδιας άλικης ορμής που προωθεί τις ώσεις

Σπαθάτα χελιδόνια μέσ'τον ήλιο

Και πουπουλένια νυχτοπούλια μέσ'το σκότος

Θαρθούν τ'ανασαλέματα θαρθούν τα ρίγη

Κι όταν ακόμη ακινητούν τ'αστέρια

Στους βελουδένιους των βυθούς.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ 

ΤΗΞΗ ΟΝΕΙΡΩΝ

Αρμοί και καρδία λούφαξαν
και όλη η ραχοκοκαλιά 
δεν ήταν ίδια τα ψιθυρίσματα 
των ιδεών
στην θέα της υλικότητας
σφοδρότητα ναι
μα και τήξη των ονείρων

ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ο ΓΕΝ.ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Κέρκυρα,16 Μαίου 1821
Πανιερώτατε και σεβασμιώτατε Πρίγκιψ

Φρονώ ότι κάμνω πράγμα αρεστόν εις την Υ.Σ.Π.αποστέλλων,συνημμένως τω ευλαβεστάτω εγγράφω μου,τους τύπους των υψωθεισών δύο σημαίων υπό των Ελλήνων επαναστατών κατά των Τούρκων.Η έχουσα γαλάζιον βάθος χρησιμοποιήται υπό του ναυτικού και φέρει την εξής επιγραφήν:Ή ταν ή επί τας,ήτοι να νικήσομεν ή να αποθάνομεν.Η ετέρα,έχουσα λευκόν βάθος με τας λέξεις:Ή ε/α ή θ/ς,το οποίον σημαίνει ή ελευθερία ή θάνατος,προορίζεται δια τον στρατόν της ξηράς.
Αι ειδήσεις,αίτινες κυκλοφορούν ενταύθα συνεχώς επί του θέματος των Ελλήνων,εμφανίζονται ευνοικόταται δι'αυτούς.Επειδή όμως δεν υπάρχουν επίσημοι εκθέσεις,είναι αναγκαίον να αναμείνομεν ακριβεστέρας λεπτομερείας.
Εδώ επικρατεί η γνώμη ότι τώρα πλέον η Κωνσταντινούπολις πρέπει να ευρίσκεται υπό πλήρη εξουσία των Ελλήνων,εγώ όμως δεν γνωρίζω αν τούτο αποτελεί επιθυμίαν ή πραγματικότητα.Ο καιρός θα αποκαλύψει την αλήθειαν...

(Από το αρχείο Βατικανού περί της Ελληνικής επαναστάσεως,εκδιδόμενα υπό Γεωργίου Ζώρα Ακαδημία Αθηνών,1979)

ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΩΛΑ

Ας σταθούμε σε μια ακίνητη υγρή επιφάνεια,το είδωλο θα υποδηλώσει την αντανάκλαση του εαυτού.
Καθώς μας κατακλύζουν λογιώ εικόνες,ο αυτοπροσδιορισμός τίθεται ως πρόβλημα,έξω απ'την αυτάρεσκη φλυαρία της συρρικνωμένης σκέψης.
Η εικόνα εξαχρειώνεται.
"Εξορίστηκε"απ'τον ηλεκτρονικό μας πολιτισμό.
Η καθημερινότητα υπερβαίνει την όραση,μάσκες επικαλύπτουν την ελευθερία της ανάσας.
Θα αναζητήσουμε ίσως έναν υπεριπολογιστή να συμψηφίσει κέρδη και ζημιές.
Μα είμαστε οι κατακερματισμένοι,οι αναπότρεπτα τρεπτοί και δεν αντέχουμε σε οποιαδήποτε "ακριβοδίκαιη" κρίση.
Προσδοκούμε μονάχα στη αγάπη που μας διδάσκει η είσοδος στην Εκκλησία.

ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ

                 

Οι μηχανές κόβουν μεγάλα κομμάτια θάλασσα

με χοντρούς ήχους

ενώ η αλμύρα νηστική ραπίζει τα πλευρά του σκάφους,

οι μηχανές την άσπιλη βρίζουν ερημιά.

(Νίκος Καρούζος,από την συλλογή  Η έλαφος των άστρων)

ΛΑ'Ι'ΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ

'Ηταν οι γλυκιές βραδιές καλοκαιριού.
Με ξεφτισμένη φανέλα,αντικρίσαμε το φεγγάρι τότε που ανακαλύπταμε σταδιακά σε τι γκρεμούς μας έσερνε η εφηβεία.Λευτερώναμε λοιπόν τους λυγμούς μας ακούγοντας Καζαντζίδη.Και έρχονταν η λύτρωση μέσ'απ'την εξομολόγηση.
"Η ζωή μου όλη,είναι ένα καμίνι πού'χω πέσει μέσα και με σιγοψήνει"
Είχαμε την παιδική άγνοια για την πραγματική ζωή,μα και το σωστό ένστιχτο:το ψυχορράγημα του κόσμου,το ψεύτικο περιτύλιγμα του καθωσπρεπισμού,το απονεννοημένο ξέφτισμα των ιδεών,το φαντασιώδες και γι'αυτό ανίσχυρο κίνητρο των ονείρων.
Κάποτε μας συνέπαιρνε η σκληρή,κατά τα φαινόμενα,μουσική heavy metal,μα ο μηδενισμός που εξέπεμπε,την αυτοακύρωσε στα χρόνια της ωριμότητας.
Μα σε δημιουργούς σαν τον Άκη Πάνου,ανακαλύπταμε πως ο πόνος είναι η ρίζα κάθε αληθινού συναισθήματος.
"Το θολωμένο μου μυαλό,μ'έχει προδώσει προ πολλού,του λέω αλλού και τρέχει αλλού".
Ο εαυτός μας,μια μικρογραφία του πιό αντιφατικού κόσμου,η ψηλάφηση της σκοτεινής μας πλευράς...Διδαχτήκαμε να σκαρώνουμε στίχους για τους χαμένους και ανυπέρβλητους νεανικούς έρωτες.
Μεγαλώνοντας ,βρήκαμε άπειρες προεκτάσεις στην υψηλή ποίηση του Άκη Πάνου:
-Το νου,τον παντοδύναμο θεό του καθενός¨."Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος στον εαυτό σου έτσι λές,τι πάει να πει βρωμιά και τρόμος,κατήφορος και προσβολές".
-Τον έρωτα στα σκαλοπάτια της ανηφοριάς,"Η πρώτη δύσκολη στιγμή,ήταν για μένα αφορμή να μάθω πόσα μας χωρίζουν σκαλοπάτια".
-Την μοναξιά ως φυγή και ως επιστροφή,"Δεν μελετάω την δική σας τη ζωή,μοιριολογάω την αχάριστη δική μου την παλιό ζωή μου".
-Το δικαίωμα της ξενιτείας,"Τούτος ο τάφος δεν είναι τάφος,είναι η σωτηρία του κόσμου και το δικαίωμα".
-Την αλήθεια ως προσωπική οφειλή του καθενός,"Αυτή είναι η δική μου η αλήθεια που γέννησε η πίκρα στην καρδιά".

Το φινάλε του ποιητή εκτυλίχτηκε στα αστυνομικά δελτία μα την τελική κρίση την μαρτυρεί το ίδιο το έργο του και η ευεργετική επίδραση του στις καρδιές μας. 

ΧΡΟΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ο θεσπέσιος ποιητής της Αποκαλύψεως πριν ακριβώς απ'το φρικαλέο Σάλπισμα των Επτά Σαλπίγγων,αφήνει σε κάποια αδράνεια περίπου μισής ώρας το "μυστήριον"της Θεικής τιμωρίας."Και ότε ήνοιξε την σφραγίδα την εβδόμην,εγένετο σιγή εν τω ουρανώ ως ημιώριον". (Αποκάληψις Ιωάννου,η' 1).
Διαβάζοντας αυτή τη φράση,την ολοσδιόλου ανεξήγητη,που χαίνει σαν ολάξαφνο ρήγμα μεταξύ των δεινών οπού χτύπησαν ήδη την Πραγματικότητα του Κακού και εκείνων των ασύγκριτα χειρότερων οπού πρόκειται να ακολουθήσουν,ερμηνεύω το περίκλειστο νόημά της,αυτό το τριπλοκλειδωμένο κι αμίλητο νόημα ως χρόνο ελευθερίας,που διαθέτει και την έσχατη στιγμή για να κάνει την εκλογή του το ανθρώπινο πλάσμα,προς το όλεθρο ή προς την σωτηρία.
Στο χέρι μας είναι σαν αυτεξούσια όντα,ξεκόβοντας απ'την εξουσιαζόμενη ή εξουσιάζουσα μάζα,να λιγοστέψουμε τον υλισμό μας και να πετύχουμε κάποιαν αποκόλληση μας απ'τα είδωλα της Τεχνικής,ώστε να σημάνει και κάποια λυτρωτική κατάπαυση στον ίλιγγο τον ερεβώδη του τεχνολογικού διονυσιασμού της Ιστορίας.

(Νίκος Καρούζος)

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΕΝ ΤΗ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑ

άγκυρα
                   -βυθίζουσα τας χορείας των εχθρών
                   -ελπίδος
                   -πανασφαλής
                   -της πίστεως
                   -των ψυχών ημών
                   -στερρά
                   -αδιάσπαστος
                   -ασφαλής και στερρά των χειμαζομένων


ΤΙΤΛΟΣ:Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΕΝ ΤΗ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑ(ΩΣ ΥΠΟ                  ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΠΡΟΣΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ)
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡ.                             ΛΕΟΝΤΟΠΟΛΕΩΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1930

ΕΠΙ ΚΕΝΟΤΑΦΙΟΥ

Ας αφήσουμε για λίγο την αποκτήνωση και την αβυσσαλέα υπεροψία των ζώντων για να καταλάβουμε την αέναη ακινησία των νεκρών μας.

Η πολύβοη σιωπή συντηρεί το δικαίωμα της μνημόνευσης και αντιστέκεται στην κατά κράτος νικώσα βαρβαρότητα της λήθης.

Σε αντίθεση με τον πολιτισμένο άνθρωπο που περιφρονεί τους κεκοιμημένους και διαπομπεύει την φροντίδα της ταφής,οι δούλοι της αρχαιότητας είχαν την υποχρέωση να θάψουν εικονικά τον σύντροφό τους,στην περίπτωση που ο αφέντης δεν επέτρεπε την ταφή του σκλάβου του.(μια συνηθισμένη και πέρα από τον θάνατο τιμωρία των δούλων στους ρωμαικούς καιρούς).

Για τις ψυχές εκείνων που χάθηκαν στην ξενητιά,είχαν οι Έλληνες κάποιες επωδές που ξαναφέρνανε τις ψυχές στην πατρίδα.

Σήμερα η  Εκκλησία ως γνήσια Μητέρα περιθάλπει επί κενοταφίου όσους "υπέστησαν θάνατον" στην θάλασσα και στα άβατα όρη,στους γκρεμούς και στα χάσματα,στις επιδημίες,στην πείνα,στους πολέμους,στην φωτιά

Ακόμη αγκαλιάζει κάθε πένητα και άπορο που δεν έτυχε φροντίδας και μνημοσύνων.

ΕΡΩΤΑΣ

Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ'τον
        εαυτό τους.
δαγκώθηκαν,στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα,
        δαρθήκανε
σαν δύο ανυπεράσπιστοι εχθροί,σε μια στιγμή,αλλόφρονες,
        ματωμένοι,βγάλανε μια κραυγή
σα ναυαγοί,που λίγο πριν ξεψυχήσουν,θαρρούν πως βλέπουν
        φώτα,κάπου μακρυά.


Κι όταν ξημέρωσε,τα σώματά τους σα δύο μεγάλα ψαρο-
        κόκκαλα
ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.

(Τάσος Λειβαδίτης)

ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

ΕΙΚΟΝΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΟΥΡΚΩΤΗΣ

Η τάξη των ναυτιλομένων οφείλει να έχει αρκετή ειδική πείρα και τώρα ακόμη,που δια καταλλήλων οργάνων έχουν εν πολλοίς περιπέσει σε αυτοματισμό οι λύσεις επί των κοσμολογικών ζητημάτων.
Ίσως κιόλας έτσι να εξηγείται εύκολα το γεγονός ότι ο συναισθηματικός κόσμος των εργατών της θαλάσσης,τόσο εύκολα υπερεκχυλίζει προς αντιλήψεις μυθολογικές.
Έχει μια συγκεκριμένη σχέση με την αγιότητα,το σχήμα του μέσου πορείας επί του ετέρου των δύο συστατικών της υδρογείου.
Η δια πλοίου πορεία επιτρέπει και την ορθότερη εκτίμηση του περιβάλλοντος αέρος,τρίτου των στοιχείων της αμεσότητας.
Ευρισκόμενος στο πλοίο αντιλαμβάνεσαι ότι είναι απολύτως δυνατόν, το κενό,ο αέρας,το μηδέν να έχει μεγαλύτερη πυκνότητα και όπως θα λέγαμε ειδικό βάρος από το χώμα.
Ξαφνικά έχεις την αίσθηση ναυσιπορώντας,ότι θα μπορούσες να βαδίσεις ασφαλέστερα στον ουρανό απ'ότι στη γη.
(Διασκευή κειμένου από απόσπασμα στις ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΚΑΤΟ ΗΜΕΡΩΝ του Νίκου Γ.Πεντζίκη) 

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ-ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΤΙΤΛΟΣ:ΜΕΛΕΤΑΙ ΔΥΟ:A'ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,Β'ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΕΦΑΛΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΟΥ "ΝΟΜΙΚΗΣ"

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1913

ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Φρεγάδα πρωτοτάξιδη θέλει να ταξιδέψει.

Βάνει την πρύμη μάλαμα,την πλώρην ασημένια,

και τα πανιά μεταξωτά,να πάει μακρυά στα ξένα.

Κι οπόχει λόγο ας τονε πει και γράμμα ας το στείλει

κι οπόχει και παράπονο,ας τους το παραγγείλει.

                                                          (Μεσσηνίας)

(Υλικό από Ελληνική εμπορική ναυτιλία,Εθνική τράπεζα της Ελλάδος 1972)

ΟΔΟΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

         Εισέρχομαι στο Τριώδιο από ύψους κοπρίας και παθών.

Κατ'αυτήν την περίοδο χρόνου,
καλούμαι ν'απεκδυθώ  το ρούχο της μεταμφίεσης
(σε αντιδιαστολή προς το έθος του μασκαρέματος),
την καθημερινή απονέκρωση της θέλησης στο μαυσωλείο των εικόνων,
τον υπέρογκο κόμπο και την απρεπή ωμότητα.

Το απρόσβλητο ταριχευμένο πείσμα χτίζει διαρκώς του νού την παντοδυναμία
(είναι η μόνη πραγματικά αράγιστη παντοδυναμία)

Είμαι σωστός μέσα στην κινούμενη άμμο των ιδιοτροπιών μου.

Όταν βυθίζομαι,αρνούμαι την επίκληση του Κυρίου 

και βολεύομαι σε συνδιαλλαγές ενοχής

(τα κόκαλα της οποίας συνέτριψαν ολοσχερώς οι Πατέρες) 

Αγάπησα την υπερήφανη φωνή

και απόλεσα την εκ ταπεινώσεως οδό υψώσεως...

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ-ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΤΙΤΛΟΣ:ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΕΦΑΛΑΣ-

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Π. ΛΕΩΝΗ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1904

ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Ο ιδιοσύστατος χαρακτήρας του καθενός,είναι τροχός.Του άρματος της αμαρτίας που φέρεται πάνω σε λέμβο,στον ρου του ποταμού.Η αμαρτία στολίζει με την αφθονία και τον πλούτο το άρμα της,που έτσι γίνεται βαρύ,ασήκωτο στους καταδικασμένους ώμους,τις υποταγμένες  στην άλυσο δυνάμεις.Η αμαρτία στέκει πάνω στην ευρύτατη γή και χτίζει ισχυρό πύργο.Ακαταμάχητο.Δεν περατούται το έργο και κει πάνω συγχύζονται οι γλώσσες των Εθνών.Η αγάπη φτάνει να σημαίνει μίσος.Θέλουν να την αποκρύψουν την αγάπη,που μέσα στο κύλισμα όλων των νερών πολεμάει το κακό κάτω από τα πόδια μας.
(Ν.Γ. Πεντζίκης,Ομιλήματα)

ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΡΘΑΜΕ ΕΔΩ

ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΞΥΓΟΝΟ

Περιβάλλον κανονικής περιεκτικότητας σε οξυγόνο,

απαλλαγμένο επικινδύνων και δηλητηριωδών ουσιών...

ΑΝΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ

  Λίγες σκέψεις,καθώς πλέουμε στην Κυριακάτικη ραστώνη,διαιρεμένοι σε χιλιάδες φωνές παθών και σειρήνων.


Η Βασιλεία του Χριστού είναι η "ανεστραμμένη πυραμίδα":Ο μεγαλύτερος υπηρετεί τον μικρότερο,ο ισχυρότερος ταπεινώνεται μπροστά στον αδύνατο.Έτσι είναι όλα στην ζωή του χριστιανού,τέτοια είναι η δομή της ουράνιας Βασιλείας,θεμέλιο της οποίας κείται η Θεία Αγάπη.Αντίθετα προς αυτή είναι η βασιλεία των πεπτωκότων ανθρώπων που στηρίζονται στην υποδούλωση και εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυροτέρους.Οι υπερήφανοι νικητές,αυτοί που επικράτησαν με τη βία,περιφρονούν επιπλέον τους ηττημένους και φέρονται απέναντί τους όχι καλύτερα από ότι σε ζώα.
(Η ανθρωπότητα και η ιστορία της,Αρχιμανδρίτης Σωφρονίος Σαχάρωφ)

ΝΙΚΟΣ Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΚΑΤΟ ΗΜΕΡΩΝ

ANTI ΠΡΟΛΟΓΟΥ(ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ,ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ 1988)

Πρόκειται για ένα εκπληκτικό βιβλίο.Ίσως από εκείνα που συγκροτούν το κύριο σώμα της σκέψης και της προσφοράς στα γράμματα του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη.Γραμμένο το 1966 και ξανακοιταγμένο το 1972 ήταν κακότυχο στην πρώτη του έκδοση το 1973.Ο εκδότης που το κυκλοφόρησε το απέσυρε μετά από λίγο καιρό,γνωστοποιώντας στο συγγραφέα την πρόθεση του να το πολτοποιήσει,ίσως επειδή το θεωρούσε αντιεμπορικό και "αιρετικό".Αρκετά αντίτυπα γλύτωσαν την πολτοποίηση,επειδή τα παρέλαβε ο συγγραφέας για συμψηφισμό των συγγραφικών του δικαιωμάτων.

(Ο ΕΚΔΟΤΗΣ)

ΤΙΤΛΟΣ:ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΚΑΤΟ ΗΜΕΡΩΝ-Εξομολογήσεις προς καταστροφή του φυσικού προσώπου σε μια προσπάθεια προς απόκτηση προσώπου "εν ετέρα μορφή"

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΙΚΟΣ Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΑΣΤΗΡ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1973

ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ

Στηριζόμενος στους ανθρώπους
στο τέλος καταντάς κυνικός.
Στηριζόμενος στις δυνάμεις σου
φτάνεις στην απελπισία.
Ελπίζοντας στον Θεό
αποκάμνεις κάποτε.
Και τότε ανεξήγητα
αρχίζουν οι άλλοι να σ'αγαπούν
κι ο εαυτός σου να ειρηνεύει.

(Μοναχού Χ.)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟ'Υ'ΡΕ -ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΣΥΜΠΑΝ

Η περίοδος που καλύπτει τον 16ο και τον 17ο αιώνα αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος.Η μεγάλη νοητική επανάσταση που διαδραματίστηκε,τότε,στη Δύση και είχε σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία εξέλιξη,αν όχι τη γένεση,της σύγχρονης επιστήμης,τη στροφή προς τα εγκόσμια και την πράξη,τη ριζική αλλαγή του θρησκευτικού συναισθήματος,διαμόρφωσε τη σύγχρονη αντίληψη για τον κόσμο και τη θέση μας μέσα σ'αυτόν.

Το έξοχο βιβλίο του Α.Κουρέ,"ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΣΥΜΠΑΝ",ερευνά την ουσία της επανάστασης,και απαντά στο ερώτημα "περί τίνος ακριβώς πρόκειται;"

Ο κλειστός,ιεραρχημένος και γεωκεντρικός κόσμος των στοχαστών της αρχαιότητας και του μεσαίωνα αντικαθίσταται,τώρα,από ένα άπειρο και "αδιαφοροποίητο"σύμπαν,που δεν έχει θέση για ηθικές αξιολογήσεις και ενοποιήται σε τελευταία ανάλυση με την ταύτιση των συστατικών του και τη διατύπωση των πνευματικών νόμων.Αυτό το άπειρο σύμπαν είναι ο κόσμος μας.Σε μια εποχή όπου ο καταστροφικός διαχωρισμός επιστήμης και φιλοσοφίας εξακολουθεί να δεσπόζει,είναι χρήσιμο και διαφωτιστικό να μελετήσουμε το βιβλίο του Κουρέ.

(Περιγραφή από οπισθοφύλλο)

ΤΙΤΛΟΣ:ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟ'Υ'ΡΕ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΥΡΥΑΛΟΣ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1989

Κ.Γ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ-ΑΠΑΝΤΑ

Θα είμαστε πάλι μακριά από την πραγματικότητα,αν την Πρέβεζα θεωρούσαμε αιτία της αυτοκτονίας του,ενώ η μοιραία πόλη του Αμβρακικού,στάθηκε μόνο  αφορμή κι ευκαιρία για να οδηγήσει τ'οπλισμένο χέρι του πεισιθάνατου ποιητή μας στην καρδιά του.Αργά ή γρήγορα θάβρισκε μόνος του τη μόνη λύση που του απόμεινε σαν απολύτρωση πραγματική.Τον άκουγα συχνά να λέει πως άξιζε να ζει κανείς μονάχα για να κάνει κάτι στη ζωή του,κι'ύστερα να φύγει.Όταν λοιπόν θεώρησε την αποστολή του τελειωμένη και συμπληρωμένο το έργο του,το γεμάτο από την αποθαρρημένη νοσταλγία της χαμένης χαράς,το σφράγισε με την πορφυρή πληγή που άνοιξε στην καρδιά του.

(Απόσπασμα από τον πρόλογο,Χαριλάου Σακελλαρίδη)

ΤΙΤΛΟΣ:ΑΠΑΝΤΑ(ΕΜΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΠΕΖΑ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Κ.Γ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:-

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1938

ΦΟΡΕΜΑ ΖΩΟΥ

 Ο Δαρβίνος στον καιρό του ταξιδεύοντας ως φυσιοδίφης,μάλλον αδύνατου ιδιοσυγκρασίας(υπέφερε από εξαιρετικά επώδυνες και επίμονες κεφαλαλγίες),θαυμάζοντας τον φυσικό κόσμο ύφαινε ένα ένδυμα της ψυχής

 Εκεί που περιγράφει ένα είδος χταπόδι των νήσων του Πράσινου Ακρωτηρίου,εκδηλώνει σαφώς έρωτα.

 "Πέρασα ώρες και ώρες" λέγει "μελετώντας τις συνήθειες του".

 Εκτός των όσων παρατηρεί για την προσαρμογή του χρωματισμού του προς το εκάστοτε περιβάλλον και τον τρόπο που μετακινήται αστραπηδόν,χάρις στα μακρυά του πλοκάμια και πάει και χώνεται μαζί με τ'άλλα του γένους του στις γεμάτες θάλασσα λακούβες,που εγκαταλείπει η παλιρρο'ι΄κή κίνηση του Ωκεανού,αναφέροντας πως κρυμμένο σε μια ρωγμή,τον σκόπευε πιτσιλώντας τον,χάρις σε ειδικό σύστημα σιφονίου.

 Ομιλεί με αγάπη.

Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε σκέψεις,που μας επιτρέπουν να καταλάβουμε,ότι ο άνθρωπος,θραύοντας τις πύλες της θανατερής ατομικής μοναξιάς του,είναι δυνατό να ντυθεί φόρεμα ζώου.

 Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου,αν καταγόμεθα ή όχι από τους πιθήκους.

  Πλάσματα και εκείνα τα ζώα,όπως και ο άνθρωπος,αμαρτωλά.

 Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε ότι άπασα η κτίση των φυσικώς ορατών προσβλέπει τον κεκοσμημένο νυμφώνα του Σωτήρος.

  Αλλά θνητή η πλάση στερείται ενδύματος ίνα εισέλθη εν αυτώ.

(Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ,ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 100 ΗΜΕΡΩΝ)

ΦΘΟΡΑΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

                                     

                                       

                                   





          Φθοράς 
          θανάτου
          έσωσας
          Χριστέ


                                          

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ

               Η Ελληνική Υπόθεσις

                                                                                                       
                                                                    Καίμπριτζ 24 Νοεμβρίου 1824

Το Πανεπιστήμιον του Καίμπριτζ διώρισεν υποεπιτροπήν, ίνα  εποπτεύη τον τρόπον της διαθέσεως εράνου υπέρ των Ελλήνων.
Ο καγκελάριος του Πανεπιστημίου Α.Β.Υ. ο δούξ του Gloncester απέστειλεν εκατόν γουινέας εις την υποεπιτροπήν ταύτην ως προσωπικήν εγγραφήν του.

Η προκήρυξις

Το κομιτάτον θεωρεί σκόπιμον κατά την στιγμήν ταύτην να προσελκύση την προσοχήν των μελών του Πανεπιστημίου επί του ενδιαφέροντος θέματος,το οποίον έχουν υπόψιν.Προς τούτο επικαλείται κατά τον πλέον ένθερμον τρόπον τα αισθήματα φιλανθρωπίας και θρησκευτικότητος,τα οποία εμψυχώνουν τας καρδίας των συμπατριωτών των.
Ο διεξαγόμενος τώρα αγών παρέχει αφ'ενός μεν την ευχάριστον προσμονήν της απελευθερώσεως από μιας άνευ προηγουμένου τυραννίας της πατρίδος του Ομήρου, του Πλάτωνος,του Μιλτιάδου και του Σόλωνος,αφ'ετέρου όμως,αν ποτέ θριαμβεύσει η Ημισέληνος ή ο Χριστιανισμός θα αφανιστεί από τα ωραία εκείνα εδάφη εις τα οποία διεδόθει το πρώτον το Ευαγγέλιον ή οι οπαδοί του Χριστιανισμού θα βυθιστούν εις πολύ τρομερωτέρας συμφοράς,από εκείνας υπό τας οποίας εστέναζον κατά τους παρελθόντας τέσσαρας αιώνας.
Ότι το θλιβερόν τούτο δίλημμα πρόκειται να υπάρξει είναι πασιφανές εις πάντα γνωρίζοντα την πολιτικήν και την θρησκευτικήν πολιτικήν της οθωμανικής κυβερνήσεως.Παρήλθον ολίγα μόνο έτη αφ'ότου ο σουλτάνος και το διβάνιον της Κωνσταντινουπόλεως εμελέτησαν σχέδιον αποσκοπούν εις την πλήρη εξόντωση του ελληνικού έθνους.Η απάνθρωπος συμπεριφορά,την οποίαν εδοκίμασαν αι δυστηχείς νήσοι της Χίου,της Κρήτης και της Κύπρου και αι αιματηραί σφαγαί,αι γενόμεναι εις τας κυριωτέρας πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας,μαρτυρούν πλήρως ότι παρέμεινεν αναλλοίωτον το πνεύμα της καταδιώξεως των Οθωμανών.
Οι Τούρκοι διαφέροντες από πάντας τους λοιπούς κατακτητάς (οι οποίοι,ενούμενοι μετά των ηττημένων,παρέχουν προς αυτούς ίσα προνόμια και τους υποβάλλουν υπό τους αυτούν νόμους)απεχωρίσθησαν από τους χριστιανούς υπηκόους δια της πλέον μισητής οριοθετήσεως της τυραννίας και της καταπιέσεως,και ούτω δια της διαγωγής ταύτης παραιτήθησαν παντώς δικαιώματος,το οποίον υποτίθεται ότι παρέχει η κατάκτησις.
Αν τινά άτομα  δεν είχον μέχρι τούδε το θάρρος να παράσχουν βοήθειαν εις τους Έλληνας,εξ αιτίας της διαφθοράς του εθνικού χαρακτήρος των,ας σκεφτούν ότι,όσον και αν διεφθάρει  ο χαρακτήρ εκείνος κατά την εποχή της τουρκικής κατακτήσεως,ο εκφυλισμός των παρετάθη τουλάχιστον από την ανυπόφορον κατάστασιν της δουλείας,εις την οποίαν είχε περιέλθει το έθνος .Όμως το κρατούμενον πνεύμα των πατριωτικών αισθημάτων και όλων των κοινωνικών αρετών,το οποίον ανεπτύχθη κατά τον παρελθόντα ήμισυ αιώνα μεταξύ των Ελλήνων,παρέχει εν προκειμένου την καλύτερη απάντησιν εις τοιαύτας αντιρρήσεις. 
Αν άλλοι καθυστέρησαν την εγγραφήν των εις εράνουν,ένεκα της γνώμης,ότι ο αγών είναι άνευ ελπίδος,παρόμοιοι φόβοι πρέπει τώρα να διαλυθούν,'ενεκα των ευχάριστων ειδήσεων προερχομένων εκ των θεάτρων των μαχών και δημοσιευμένων υπό του Κομιτάτου του Λονδίνου.Το μεγαλύτερον μέρος της κυρίως Ελλάδος είναι ελεύθερον της μισητής παρουσίας των τυράννων,το δε λάβαρον του Σταυρού έχει στηθεί επί πάντων των φρουρίων της Πελοποννήσου,εξαιρέσει της Κορώνης,της Μεθώνης και των Πατρών.
Θα υποφέρωμεν,λοιπόν,ημείς ίνα το κράτος τούτο τόσον ενδιαφέρον δια τας τόσας γεννηθήσας κλασικάς ιδέας,να περιπέσει εκ νέου εις χείρας ανηλεών βαρβάρων,ενώ δια των συνεισφορών μας δυνάμεθα να βοηθήσομεν τους νομίμους υπερασπιστάς του και να προετοιμάσομεν την νέαν εκστρατείαν,ίνα μετά μεγαλυτέρων μέσων επιτύχουν την ελευθερίαν των!
Εν κατακλείδι,τα μέλη του Κομιτάτου του Καίμπριτζ δηλούν ότι ούτε εις την προκύρηξιν ταύτην ούτε εις οιασδήποτε ενεργείας των συνδεομένας μετά της ελληνικής υποθέσεως έχουν έστω και την μικροτέραν σχέσιν προς θεωρείας ή πολιτικά κόμματα.Αλλά ταύτα διακαώς ελπίζουν ότι εις τα εδάφη ταύτα κλασικής και θρησκευτικής αγωγής,δεν θα συστήσουν,τω όντι,ειμή τον Έλληνα κατά του βαρβάρου,την ελευθερίαν κατά της καταπιέσεως και τον σταυρόν κατά της ημισελήνου.
(ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΙΜΠΡΙΤΖ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ,ΑΠΟ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΑ ΥΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΩΡΑ,ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ,1979)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ-ΧΑΙΝΤΕΓΓΕΡ ΚΑΙ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ

"Mαθητεύντας στον Heidegger,ο συγγραφέας του βιβλίου,στοχάζεται το 'μηδενισμό'του Θεού:ο Θεός δεν είναι αυτό που μπορούμε να αισθανθούμε,να συλλάβουμε ή να εκφράσουμε.Κανένας ποτέ δεν τον συνάντησε και οι μηδενιστές της Δύσεως τον ανακηρύσσουν νεκρό.

Ο Χρήστος Γιανναράς δέχεται,με τους αποφατικούς θεολόγους της Ανατολής,πως ένας κύκλος σιωπής είναι χαραγμένος ολόγυρα από την θεία άβυσσο,γιατί ο Θεός θα είναι πάντοτε περισσότερο από Θεός,πέρα από κάθε κατάφαση και από κάθε άρνηση.Αλλά απορρίπτει,μαζί τους και πάλι,και σε αντίθεση με μερικούς απ'τους εξέχοντες της δυτικής φιλοσοφίας,το ότι δεν μένει για τον άνθρωπο καμιά πόρτα που να οδηγεί στον Θεό.

Υπάρχει η αγάπη,που είναι μια σύνθεση αυτοαρνήσεως και μεθέξεως,όπου η σιωπή γίνεται λόγος και όπου η απουσία γίνεται παρουσία.

Olivier Clement

(από τον πρόλογο της γαλλικής μεταφράσεως του βιβλίου)

 ΤΙΤΛΟΣ:  ΧΑΙΝΤΕΓΓΕΡ ΚΑΙ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ  

                                                                                                                                    

                                         (Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ  ΑΠΟΥΣΙΑΣ

 ΚΑΙ ΤΗΣ  ΑΓΝΩΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:            ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

  ΕΚΔΟΣΕΙΣ:                                           ΔΩΔΩΝΗ

  ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:                                         1967

ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ

Ονειρεύτηκα 
την προσεχή μου αναχώρηση
το μπάρκο 
που αλλιώς λέγεται καημός
ή καλείται έξοδος 
προς κάποιον αγχωδέστερο θάνατο
είχα εκλάβει,
ελαφρά τη καρδία,
την τελευταία ειδοποίηση
ως ονειρώδη ματαιοδοξία
μα τί τα θες
προσπερνώντας τα τυπικά 
και τους ελέγχους του immigration
βρέθηκα να δέχομαι 
την αλμύρα της πλώρης
που έγραφε στο πρόσωπο
την πλήρη σε φωτεινότητα,
εικόνα της πατρίδας
και τότε έκλαψα,
είχα καιρό να το κάνω αυτό
διάλεξα την πιο απόμερη γωνιά
για να με πάρει με την ροή του
ο εκβιαστικός 
ορυμαγδός

ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ-ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

"...η ανάστασις του Χριστού και η εμφάνισις αυτού εν δόξη  εγένετο και γίνεται μόνον δια την θέωσιν των καταλλήλως προετοιμασμένων.Η εμφάνισις ακριβώς αύτη δεν εγένετο μόνον εις ορισμένους "τυχερούς" ευρεθέντας εν Ιεροσολύμοις κατά τα γεγονότα των Παθών,της Αναστάσεως,της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής,αλλά γίνεται εις πάντας τους θέλοντας να ακολουθήσουν την ιδίαν οδόν θεραπείας της ασθενείας της ιδιοτέλειας προς απόκτησιν της υγείας της ανιδιοτέλειας".

ΤΙΤΛΟΣ:ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΙΩΑΝΝΗΣ Σ.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΔΟΜΟΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1992

ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ(ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ)

Καλούνται ρεμπέτικα τραγούδια τα άσματα των πληγωμένων,απλών,αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος.Η περιφρονημένη χωρίς ανταπόκριση αγάπη και το τρισμέγιστο μαρτύριον του θαμένου εκουσίως έρωτος από τα ρεμπέτικα τραγούδια εξόχως ανιστορήθηκαν.Τα ρεμπέτικα υπήρξαν κάποτε η παρηγοριά μας.Ήταν οι λευκοί ασπασμοί των παραγνωρισμένων.Αξιώθηκα να κρατήσω στα χέρια μου το βουβό πλέον μπουζούκι του στρατηγού Μακρυγιάννη.Ρεμπέτικα δεν τραγουδούσαν οι γυναίκες(αυτές συνήθως αργά κατανοούν το πόσο αγαπήθηκαν),ούτε τα τραγουδούσαν οι σκληρόκαρδοι.
(Ηλίας Πετρόπουλος,Επικήδιος λόγος)

 ΤΙΤΛΟΣ:ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1968

Φ.ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ-ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΒ

Νέε,μην ξεχνάς την προσευχή σου,σε κάθε σου προσευχή,αν είναι ειλικρινής,θα προβάλει ένα καινούριο αίσθημα και μέσα σ'αυτό μια καινούρια σκέψη,που άλλοτε την αγνοούσες  και που θα σου δώσει καινούριο θάρρος.Και θα καταλάβεις πως η προσευχή είναι διαπαιδαγώγηση.Να θυμάσαι και τούτο ακόμα:Κάθε μέρα και κάθε φορά που θα μπορείς να επαναλαμβάνεις μέσα σου:"Κύριε ελέησον όσους ενεφανίσθησαν σήμερον ενώπιον σου".Γιατί την κάθε ώρα και την κάθε στιγμή χιλιάδες άνθρωποι τελειόνουν τη ζωή τους σ'αυτή τη γή κ'οι ψυχές τους παρουσιάζονται ενώπιον του Θεού.Κ'είναι πολλοί αυτοί που έφυγαν απ'τη γη έρημοι,δίχως να το ξέρει κανείς,μες στη θλίψη και στον πόνο με τη σκέψη πως κανένας δε θα ξέρει αν ζήσανε ή όχι.Και να που η προσευχή σου υπέρ αναπάυσεως τους απ'την άλλη άκρη του κόσμου θα φτάσει στο Θεό,έστω κι αν σου ήταν ολότελα άγνωστοι.Πόσο θα χαρεί η ψυχή τους που στάθηκε τρομαγμένη μπροστά στον Κύριο,όταν θα νοιώσει κείνη την στιγμή πως υπάρχει ένας άνθρωπος που προσεύχεται γι'αυτούς,πως έμεινε στη γη μια ανθρώπινη ύπαρξη που τους αγαπάει.Μα ο Θεός θα τους σπλαχνιστεί περισσότερο,γιατί αφού εσύ τους λυπήθηκες,πόσο μάλλον ο Θεός που η ευσπλαχνία κ'η αγάπη του είναι αστείρευτη.Και θα τους συγχωρέσει για χάρη σου(Τόμος 2,σελ.181-182)

ΤΙΤΛΟΣ:ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΒ(4 ΤΟΜΟΙ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Φ.ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΓΚΟΒΟΣΤΗ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1954