Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017
Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017
ΕΠΙ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ
Κύριε,εσύ είσαι ότι με συνδέει
μ'έναν καρπό και μ'έναν τάφο.
Είμαι θέλημά Σου,γέννημά Σου,
κι ας ασχημίζω
και τον καρπό και τον τάφο.
Κύριε,ανήκα στους εχθρούς σου.
Όμως εσύ είσαι τώρα
που δροσίζεις το μέτωπό μου
ως γλυκύτατη αύρα.
που έβαλες μέσα μου πένθος χαρωπό
κι όλα πια γύρω μου
ζουν και λάμπουν...
Νίκος Καρούζος
Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017
Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017
Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017
ΤΑ ΞΕΦΤΙΑ Τ'ΟΥΡΑΝΟΥ
Κάποιος παραπονιόταν ότι δέχεται αδικίες,κι αναρωτιόταν γιατί ο φτωχός να είναι φτωχός,γιατί ο ένας έτσι κι ο άλλος αλλιώς,γιατί τα πολλά να τα έχουν μερικοί κι οι άλλοι όχι...
Και μια μέρα είδε ένα όραμα.Τον Πανάγαθο Θεό,ψηλά στον ουρανό,με ένα τελάρο μπροστά Του,όπου κένταγε τις ζωές όλων μας.Είδε κι εμάς τους ανθρώπους κάτω στη γή,να βλέπουμε μόνο τα ξέφτια που κρέμονταν και να μην μπορούμε να δούμε το θαυμάσιο κέντημα του Θεού.Αλλά ούτε και να το καταλαβαίνουμε...
Τί ωραίο.'Ετσι είναι.Μόνο όταν θα πάμε εκεί,θα θαυμάσουμε το σχέδιο του Θεού στη ζωή μας!
Γι'αυτό στεναχωριόμαστε.Γιατί βλέπουμε μόνο την ανάποδη του κεντήματος...
Γερόντισσα Γαβριηλία
Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017
Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017
ΠΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ
Καμιά χαρά δεν είναι ολόκληρη
αν δεν τη ζητωκραύγασαν όλες οι αισθήσεις.
Τα οράματα είναι φαντάσματα απατηλά
αν δεν μπορείς να τα ψηλαφήσεις
ν'ακούσεις τη ρυθμική τους ανάσα
να γευτείς το αίμα τους και να δείς
ότι Χριστός ο Κύριος
να μεθύσεις απ΄τον ιδρώτα τους
το μεσημέρι του σύντομου βίου.
Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός
Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017
Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΣΗΜΑΙΕΣ
Δεν είπα τίποτα ακόμα.Δεν είπα τίποτα,κι ας κυλιέται πάντα ο πόνος μας ανάμεσα σε σημαίες,μεγάφωνα και βεγγαλικά.
Ο πιο μεγάλος πόνος μας δε μιλιέται,δε γράφεται,δε γρικιέται απ'τους άλλους.Μόνο γυρίζει μέσα μας,σαν το λιοντάρι,μουγκρίζοντας,τρώγοντας απ'τις σάρκες μας.
Ο πιο μεγάλος μας πόνος δεν αλλάζει σε δόξα,δε γίνεται τσίρκο και αγορά.
Θανάσης Κωσταβάρας
Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017
Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ
Κύριε!
Γείτονα!
Άνοιξε γείτονα!
Αν τυχόν και παραπονέθηκα,
σε παρακαλώ να με συχωρέσεις.
Αν είπα,αν έκλαψα,
αν ζήτησα αγάπη,
αν χάιδεψα των παιδιών μου τα χέρια
σαν κάτι δικό μου,
αν δε στάθηκα όσο περήφανος θάπρεπε
μέσα στη γύμνια μου,
αν είπα στον ήλιο
πως τίποτα δεν του χρωστάω,
σε παρακαλώ να με συχωρέσεις.
Αν θαρρείς πως δεν τ'άξιζα,
ξέχασέ με ως τ'απόβραδο,
σαν τα πουλιά που περνάνε,
σαν τα σύννεφα τ'ουρανού
που δεν τα βρίσκει τ'απόγευμα,
σαν τη χλόη που μαραίνεται
και δεν την θυμάται κανείς πια την ίδια.
Σβήσε τα ίχνη μου.
Σβήσε τους στίχους μου
που σημαδεύουν το πέρασμά μου.
Δεν τόθελα!
Η ψυχή μου φουρτούνιαζε,
και τότες δεν όριζα το χέρι μου Κύριε!
Κι αν τυχόν δεν κράτησα τον πόνο σου όμορφα
πάνω στον ώμο μου,
αν τρέκλισα κάτω απ'το βάρος του,
αν λύγισα,
αν έφυγα,γείτονα,
σε παρακαλώ να με συχωρέσεις.
Ν ι κ η φ ό ρο ς Β ρ ε τ τ ά κ ο ς
Γείτονα!
Άνοιξε γείτονα!
Αν τυχόν και παραπονέθηκα,
σε παρακαλώ να με συχωρέσεις.
Αν είπα,αν έκλαψα,
αν ζήτησα αγάπη,
αν χάιδεψα των παιδιών μου τα χέρια
σαν κάτι δικό μου,
αν δε στάθηκα όσο περήφανος θάπρεπε
μέσα στη γύμνια μου,
αν είπα στον ήλιο
πως τίποτα δεν του χρωστάω,
σε παρακαλώ να με συχωρέσεις.
Αν θαρρείς πως δεν τ'άξιζα,
ξέχασέ με ως τ'απόβραδο,
σαν τα πουλιά που περνάνε,
σαν τα σύννεφα τ'ουρανού
που δεν τα βρίσκει τ'απόγευμα,
σαν τη χλόη που μαραίνεται
και δεν την θυμάται κανείς πια την ίδια.
Σβήσε τα ίχνη μου.
Σβήσε τους στίχους μου
που σημαδεύουν το πέρασμά μου.
Δεν τόθελα!
Η ψυχή μου φουρτούνιαζε,
και τότες δεν όριζα το χέρι μου Κύριε!
Κι αν τυχόν δεν κράτησα τον πόνο σου όμορφα
πάνω στον ώμο μου,
αν τρέκλισα κάτω απ'το βάρος του,
αν λύγισα,
αν έφυγα,γείτονα,
σε παρακαλώ να με συχωρέσεις.
Ν ι κ η φ ό ρο ς Β ρ ε τ τ ά κ ο ς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΟΙ ΧΑΡΑΔΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Σαν ήρθε η άνοιξη βάλανε οι άνθρωποι σε σιγαση τους ηχους και απ' τις εικόνες κράτησαν ότι τους έδενε με τη φύση όταν ήταν παιδιά: Τ...
-
Ὑπάρχουν ἂνθρωποι ποὺ «θεωροῦν» ὃτι ὁ ποιητὴς ἒχει φαντασία,εἶναι δηλαδή ἑνα σύννεφο ποὺ πιπαλᾶ πάνω σ’ἓνα ἂλλο σύννεφο.Ἡ ἀλήθεια εἶναι ...
-
Αἱ μὲν ἐντολαὶ τοῦ Κυρίου διδάσκουσιν ἠμᾶς τοῖς μέσοις εὐλόγως χρήσασθαι πράγμασιν.Ἡ δὲ εὒλογος τῶν μεσῶν χρῆσης τὴν τῆς ψυχῆς καθαίρει...