Παρασκευή 29 Μαΐου 2015
Κυριακή 24 Μαΐου 2015
Σάββατο 23 Μαΐου 2015
ΚΡΑΥΓΗ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥ
Υπάρχει ακόμη ελπίδα
Και ας βρίθει σκοτεινιά
Το σύννεφο
Και αδιέξοδο η θάλασσα του νότου
Θα περάσουμε βοηθεία του Αγίου
Την καταιγίδα
Διασχίζοντας τον αφρισμένο ωκεανό
Μην αποκάμεις στον βρυχηθμό των θηρίων
Και του χάους την απαίσια οσμή
Υπάρχει ελπίδα
Και η μαυρίλα μόνο λίγο θα σκιάσει την ψυχή
Μέχρι η μπόρα να περάσει
Μέχρι να λάμψει το φώς του κόσμου.
Πέμπτη 21 Μαΐου 2015
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
O ναυτικός αναπολεί το σπίτι του στον παφλασμό του κύματος κι
όταν στον ύπνο του σκουντιέται,δεν είναι η πνοή του ανέμου μα η φιλική
ανασαιμιά των φίλων που λυγίζει το θρόισμα της μηχανής
Ο έρημος το ίδιο κάνει στην επαίσχυντη του θλίψη
Μα ο ποιητής
θαρρεύοντας πως γνωρίζει και τους δύο, σπέρνει λέξεις, ανασκαλεύει την μνήμη
και εναποθέτει άνθη στους αγαπημένους.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Γ.ΒΑΡΛΑΜΟΥ |
Τετάρτη 20 Μαΐου 2015
Τρίτη 19 Μαΐου 2015
ΟΜΒΡΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ
Εκείνη τη
μέρα είχαν ανοίξει οι ουρανοί,έτρεχαν χείμαρρος όγκοι νερού ενάντια στην κίνηση
των αυτοκινήτων,είχα βγει προς άγρα ελπίδας εν πλήρη απελπισία
κατευθυνόμενος-που αλλού-στο δοκιμαστήριο και μετά για παραλαβή των
εισιτηρίων,η αναγγελία της απουσίας του γέροντος με βρήκε πάνω απ’τον τάφο του
πατρός Ιερωνύμου,όπως στο παρελθόν μια λάμψη μέσα στο σκοτάδι,κατά παράξενο
βέβαια τρόπο επιστρέφοντας με γοργά βήματα,τσαλαβουτώντας στις λιμνούλες του
δρόμου είχε μπει μέσα μου μια αίσθηση Αναστάσεως,ήμουν ξεκρέμαστος,μπροστά ύψος
δυσθεώρητο,όπως όταν πάψουν οι βεβαιότητες ανθίζει σαν αγριόχορτο μέσα στο χώμα
η παραμυθία.
Δευτέρα 18 Μαΐου 2015
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
Τετάρτη 13 Μαΐου 2015
ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Η θάλασσα
χαμογελάει στα μάκρη.
Δόντια από αφρό
χείλη από ουράνια
-Α,τι πουλάς,θολή κοπέλα,
μ'υψωμένα τα στήθια στον αγέρα;
-Πουλάω,αφέντη,το νερό
της θάλασσας-
-Α τι έχεις,μαύρο παλικάρι,
μες'το αίμα σου ανακατωμένο;
-Έχω αφέντη,το νερό
της θάλασσας-
-Αυτά τα δάκρυα τ'αρμυρά
πούθε αναβράνε ω μάνα;
-Δακρύζω αφέντη,το νερό
της θάλασσας-
-Καρδιά μου,ετούτη η πίκρα,
τρανή,πούθε γεννιέται;
-Πικρό πολύ είναι το νερό
της θάλασσας!-
Η θάλασσα
χαμογελάει στα μάκρη.
Δόντια από αφρό
χείλη από ουράνια.
ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ
ΝΑΥΤΙΚΩΝ
Τρίτη 12 Μαΐου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΟΙ ΧΑΡΑΔΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Σαν ήρθε η άνοιξη βάλανε οι άνθρωποι σε σιγαση τους ηχους και απ' τις εικόνες κράτησαν ότι τους έδενε με τη φύση όταν ήταν παιδιά: Τ...
-
Ὑπάρχουν ἂνθρωποι ποὺ «θεωροῦν» ὃτι ὁ ποιητὴς ἒχει φαντασία,εἶναι δηλαδή ἑνα σύννεφο ποὺ πιπαλᾶ πάνω σ’ἓνα ἂλλο σύννεφο.Ἡ ἀλήθεια εἶναι ...
-
Αἱ μὲν ἐντολαὶ τοῦ Κυρίου διδάσκουσιν ἠμᾶς τοῖς μέσοις εὐλόγως χρήσασθαι πράγμασιν.Ἡ δὲ εὒλογος τῶν μεσῶν χρῆσης τὴν τῆς ψυχῆς καθαίρει...