ΥΠΕΡΟΥΣΙΟ ΔΕΙΠΝΟ

Ω πόσο ανυπόμονος ήμουν
να διεισδύσω  στην αφάνεια,
στην υπέροχη διάταξη των νεφών
καθώς το φώς ματωμένο
έφτανε στις παρυφές της ύπαρξης
παλεύοντας με ενοχές και δειλίες,
οι προαιώνιες μάχες διεξάγονται πάντα
στην κόψη μιας θλίψης
"οικιοποιήσου την μοναξια"
το στόμα κάθε περαστικού μου ομιλεί
μα δεν θέλω να νερώσω το κρασί 
του υπερούσιου δείπνου
ήρθα σε ρήξη με το σώμα.

ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΕΡΩΤΑ

Πρέπει ο αμαρτωλός ίσαμε την κτηνωδία ν' αμαρτήσει
Joyce Mansour


Είδον ακαθάρτους ψυχάς περί έρωτας σωμάτων εμμανώς διακειμένας,και δη αύται σκήψιν μετανοίας προσλαβούσαι εκ πείρας έρωτος,τον αυτόν προς Κύριον μετενηνόχασιν έρωτα,και πάντα φόβον ευθύς υπερπηδήσασαι,απλήστως εις αγάπην Θεού ενεκεντρίσθησαν.Δια τούτο και ο Κύριος τη σώφρονι εκείνη πόρνη ου λέγει ότι εφοβήθει αλλ' "ότι ηγάπησε πολύ",και ηδυνήθη ευχερώς έρωτι έρωτα διακρούσασθαι

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος,Κλίμαξ

ΣΙΓΗ ΔΕΟΜΕΝΟΣ

Οι μακράν ευρισκόμενοι 

σε ερημίες και πελάγη,

υπό ανέμων και πλήθους υδάτων

εκείνοι που η νύχτα τους βρίσκει 

στα τρίσβαθα των σκιών

εκείνοι που στη ακοή τους 

μπερδεύεται η θύμηση 

με τους ανταριασμένους ήχους 

που χτυπούν το τζάμι

εκείνοι που μένουν αναπολόγητοι 

σε μια ηλιαχτίδα

χτύποι χτύποι χτύποι

μονάχα

ερημιά...  

  O “έρως της αμαρτίας” που τυφλώνει τους σοφoύς και κουρελιάζει τους δυνατούς,μας έχει και σήμερα καβαλικέψει όλους και μας κρατάει απ’τα πάθη,και τις αδυναμίες μας,σα να πιάνεται απ’τη χαίτη ενός αλόγου,που ο οίστρος της ακολασίας το σπρώχνει να γκρεμιστεί στην άβυσσο της απωλείας.

  Μακάρι να μπορούσαμε ν’αποτινάξουμε όλοι,αυτές τις μέρες,τον οίστρο της ακολασίας και τον έρωτα της αμαρτίας,που μας κυβερνά,και να πάρουμε να κάψουμε όλες τις αγάπες τις αμαρτωλές,και με τα μύρα των δακρύων μας ν’αλείψουμε τ’άχραντα πόδια του Χριστού,που πορεύεται το δρόμο του μαρτυρίου,για χάρη μας,λέγοντας προς Αυτόν:

Υπέρ την πόρνην,Αγαθέ,ανομήσας,

δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα

αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι,

πόθω ασπαζόμενος τους αχράντους σου πόδας,

όπως μοι την άφεσιν ως Δεσπότης παράσχης,

των οφλημάτων κράζοντι,Σωτήρ’

εκ του βορβόρου των έργων μου ρύσαι με.

(πηγή:Π.Β.Πάσχου,ΕΡΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ,2006)

CALM

Η αποθέωση της τεχνολογίας καθώς και η αποπομπή του "ιερού" από την ζωή  έχει επιφέρει  θανάσιμα πλήγματα στο σώμα της ανθρωπότητας.Ο κόσμος σπαράσσεται,το νόημα έχει χαθεί,ακόμη περισσότερο στον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο.Σε κυριακάτικο έντυπο διαβάζουμε την πληροφορία ότι στην Μεγάλη Βρετανία κάθε εβδομάδα ογδόντα τέσσερις άνδρες κατά μέσο όρο βάζουν τέλος στη ζωή τους.Η αυτοκτονία αποτελεί την Νο 1 αιτία θανάτου για τους άνδρες κάτω των 45 ετών στο Ηνωμένο Βασίλειο.Αυτό αποτελεί μια φρικιαστική διαπίστωση.(πηγή:ΒΗΜΑgazino,01.04.2018)

Άνεμε,άνεμε
που γλιστράς στις μεμβράνες του πόνου ανάμεσα,
κύμα
που δεν έχεις άμπωτη στα κοράλια του νου των ανθρώπων,
φιλί,
της άλικης γιορτής,
φιλί λυμένο στα σταυροδρόμια της αβύσσου,
όχι
άλλο αίμα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΙΛΛΙΠΙΔΗΣ,Γαλάζια μηχανή,Καστανιώτη 1999

ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ

Και τότε 
πριν την μεγάλη σιωπή
ακούστηκε
το ερώτημά του,
-Εσύ Παναγία μου Κουνίστρα
που είσαι;
είχε από σίδερο κοπεί άσχημα
δεν τού'μενε ζωή πολύ
και η αορισία τον θέριζε
βαθιά 
ως την καρδιά
ως τα κουρέλια της ύπαρξης

ΜΕΡΕΣ

Είναι σοφός ο θάνατος.

Για σκέψου,αν δεν υπήρχε,

τη διαιώνιση τόσων ελεεινών πραγμάτων.

Αυτό το ξεκαθάρισμα ανακουφίζει.

Βέβαια,κι άλλα ελεεινά πράγματα θα βρεθούν 

για κείνους που θα ζήσουν ύστερ'από μας,

αλλά και το αίμα θα είναι φρέσκο 

και ίσως,

συλλογίζεται κανείς,

τα νικήσει.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ,ΜΕΡΕΣ,1947