ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ(ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ)

Καλούνται ρεμπέτικα τραγούδια τα άσματα των πληγωμένων,απλών,αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος.Η περιφρονημένη χωρίς ανταπόκριση αγάπη και το τρισμέγιστο μαρτύριον του θαμένου εκουσίως έρωτος από τα ρεμπέτικα τραγούδια εξόχως ανιστορήθηκαν.Τα ρεμπέτικα υπήρξαν κάποτε η παρηγοριά μας.Ήταν οι λευκοί ασπασμοί των παραγνωρισμένων.Αξιώθηκα να κρατήσω στα χέρια μου το βουβό πλέον μπουζούκι του στρατηγού Μακρυγιάννη.Ρεμπέτικα δεν τραγουδούσαν οι γυναίκες(αυτές συνήθως αργά κατανοούν το πόσο αγαπήθηκαν),ούτε τα τραγουδούσαν οι σκληρόκαρδοι.
(Ηλίας Πετρόπουλος,Επικήδιος λόγος)

 ΤΙΤΛΟΣ:ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1968

Φ.ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ-ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΒ

Νέε,μην ξεχνάς την προσευχή σου,σε κάθε σου προσευχή,αν είναι ειλικρινής,θα προβάλει ένα καινούριο αίσθημα και μέσα σ'αυτό μια καινούρια σκέψη,που άλλοτε την αγνοούσες  και που θα σου δώσει καινούριο θάρρος.Και θα καταλάβεις πως η προσευχή είναι διαπαιδαγώγηση.Να θυμάσαι και τούτο ακόμα:Κάθε μέρα και κάθε φορά που θα μπορείς να επαναλαμβάνεις μέσα σου:"Κύριε ελέησον όσους ενεφανίσθησαν σήμερον ενώπιον σου".Γιατί την κάθε ώρα και την κάθε στιγμή χιλιάδες άνθρωποι τελειόνουν τη ζωή τους σ'αυτή τη γή κ'οι ψυχές τους παρουσιάζονται ενώπιον του Θεού.Κ'είναι πολλοί αυτοί που έφυγαν απ'τη γη έρημοι,δίχως να το ξέρει κανείς,μες στη θλίψη και στον πόνο με τη σκέψη πως κανένας δε θα ξέρει αν ζήσανε ή όχι.Και να που η προσευχή σου υπέρ αναπάυσεως τους απ'την άλλη άκρη του κόσμου θα φτάσει στο Θεό,έστω κι αν σου ήταν ολότελα άγνωστοι.Πόσο θα χαρεί η ψυχή τους που στάθηκε τρομαγμένη μπροστά στον Κύριο,όταν θα νοιώσει κείνη την στιγμή πως υπάρχει ένας άνθρωπος που προσεύχεται γι'αυτούς,πως έμεινε στη γη μια ανθρώπινη ύπαρξη που τους αγαπάει.Μα ο Θεός θα τους σπλαχνιστεί περισσότερο,γιατί αφού εσύ τους λυπήθηκες,πόσο μάλλον ο Θεός που η ευσπλαχνία κ'η αγάπη του είναι αστείρευτη.Και θα τους συγχωρέσει για χάρη σου(Τόμος 2,σελ.181-182)

ΤΙΤΛΟΣ:ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΒ(4 ΤΟΜΟΙ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Φ.ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΓΚΟΒΟΣΤΗ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1954

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΕΩΣ

Τρείς σταυρούς επήξατο εν γολγοθά ο Πιλάτος,

δύο τοις ληστεύσασι και ένα τω ζωοδότη,

ον είδεν ο Άιδης και είπε τοις κάτω,

"Ω λειτουργοί μου και δυνάμεις μου,

τις ο εμπήξας ήλον τη καρδία μου;

ξυλίνη με λόγχη εκέντησεν άφνω και διαρρήσσομαι,

τα ένδον μου πονώ,την κοιλίαν μου αλγώ,

τα αισθητήρια μου μαιμάσσει το πνεύμα μου,

και αναγκάζομαι εξερεύξασθαι

τον Αδάμ και τους Αδάμ ξύλω δοθέντος μοι

ξύλον τούτους εισάγει

πάλιν εις τον παράδεισον.

(Ρωμανός ο Μελωδός,Κοντάκιον Σταυρώσεως,Οίκος α')

Τρείς σταυρούς ο Πιλάτος εκάρφωσε στο Γολγοθά,

δύο για τους ληστές κι Έναν για το Ζωοδότη.

Ετούτο δε ο Άδης είδε και είπε στους δικούς του:

"Ω υπηρέτες και δυνάμεις μου

ποιος στην καρδιά μου έμπηξε καρφί;

Ξύλινη λόγχη με κέντησεν έξαφνα και θα σκάσω.

Τα μέσα μου πονάνε,την κοιλιά μου δεν αντέχω.

Τα αισθητήρια μου όργανα το πνεύμα μου ταράζουν

και αναγκάζομαι να βγάλω

τον Αδάμ και τους δικούς του,τους οποίους εκέρδισα με

το ξύλο της γνώσεως.

Δέντρο τους φέρνει

ξανά στον Παράδεισο.

(Μετάφραση Αρχιμανδρίτου Ανανία Κουστένη,εκδόσεις Μπούρα,1997)

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ-ΙΨ Ο ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΣ

Για ένα δευτερόλεπτο,γινόμαστε ποιητές.Δεν ντρεπόμαστε,δηλαδή,που το σώμα μας είναι φτιαγμένο από λάσπη,παρά χαιρόμαστε που η λάσπη έχει κι εκείνη ένα κορμί από φώς.

ΤΙΤΛΟΣ:ΙΨ Ο ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΣ(Ο ΕΛΥΤΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ & ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΠΑΤΑΚΗ(ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:2003

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΙΤΙΔΗΣ-ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α'

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΙΤΙΔΗΣ

ΤΙΤΛΟΣ:ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ-ΤΟΜΟΣ Α'

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.ΣΙΔΕΡΗΣ

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ:1926

ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΤΙΠΑΡΕΡΧΟΜΕΝΟΣ

Στέκομαι στο σκοτάδι,αντιπαρέρχομαι σκέψεις και τιτιβίσματα.
Τικ-τακ...
Ο χρόνος λειτουργεί αντίστροφα,ήχος που χάνεται στην λιμνούλα της στιγμής.Περιμένω για λίγο.Τίποτα.
Μονάχα ολοένα χάνω την συνείδηση σχετικά με τον εαυτό μου και τις διαπροσωπικές μου σχέσεις.Ξεπέφτω διαρκώς από την πίστη στην Ανάσταση,καταδικάζω το άτομό μου σε θάνατο όμοιο με τον θάνατο των ζώων,βυθίζομαι διαρκώς στην άβυσσο της απογνώσεως.Όλο το νόημα της ύπαρξης δεν είναι παρά το ν'αρπάζω όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μερίδα απολαύσεων και ευχάριστων αισθημάτων.Στοχεύω στην στιγμιαία αυτολήθη.Οικοδομώ μια ελεύθερη κοινωνία,ανατρέποντας όλα τα προυπάρχοντα ταμπού που βάζουν φρένο στην δυνατότητα μου για μεγαλύτερο αριθμό εμπειριών.Για την ώρα,εδώ που στέκομαι,κανένας αντίλαλος ή έστω μια δυσμορφία του τίποτα.Άπραγος στον ωκεανό των πεπραγμένων της Ιστορίας.Θα έρθει εκείνη η ώρα,το πλήρωμα όλων εκείνων των ωρών που ο Θεός συνέλαβε για μας,η αιώνια στιγμή.όταν "χρόνος ουκέτι έσται".