ΛΥΧΝΑΡΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΟΣ

Ἡ συμφορά ἒρχεται μέ τήν ἀνυπακοή.Μᾶς παρασέρνουν τά μάτια νά πιστεύουμε μονάχα ότι βλέπουμε.Τά ἂλλα δέν ὑπάρχουν  λέμε.Γιά νά'χουμε τή βεβαιότητα ὃτι ὑπάρχουμε,θέλουμε νά φαινόμαστε,νά μᾶς βλέπουν.Ντυνόμαστε ὃσο μποροῦμε πιό φανταχτερά.Κρεμᾶμε στολίδια,πού λάμπουν σά χαμόγελα.Φοράμε μετάξια πού μεθᾶνε τήν ἁφή.

Μέσα σ' ὃλ' αύτά πῶς μπορεῖς νά στέκεις ἀληθινός;Πρόσχαρος σάν τή σοφή ἂνοιξη;Γιορταστικός σάν τήν άλήθεια τῆς Λαμπρῆς,πού μέρα με τή μέρα πλησιάζει;

Ἀλήθεια καί σοφία.

Παίρνω τόν ἓνα καί τόν ἂλλο δρόμο,κάνοντας μέ τό νοῦ μου διάφορες σκέψεις,περί ἀληθινῆς γνώσεως καί σοφίας.
Ποιό εἶναι τό ὁδηγό λυχνάρι;
Ποιό λυχνάρι νά κρατήσω,γιά νά φωτιστῶ στό σκότος που βρίσκομαι;

Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ,ΟΜΙΛΗΜΑΤΑ

ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

Τά κύματα εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού ἀληθινά δέν πεθαίνουν,δηλαδή οἱ ψυχές ὃλων τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς,πού πραγματικά τραγουδᾶν ὃταν σωπαίνει ὁ ἣλιος.Δέν πεθαίνουν οἱ ἂνθρωποι,δέν πεθαίνουν τά κύματα,ὃποιος κυττάζει τά κύματα ξεχνάει καί τοῦτο ἀκόμα,πώς κάποτε φαινομενικά θά πεθάνει.

ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥ ΝΑΥΣΙΠΛΟΐΑΣ

Υποχρεωτικά αναζητούμε τήν πέραν των ορατών αλήθεια δια της επικλήσεως εν μέσω σκιών και αντιξοότητας ανέμων,του ονόματος του Κυρίου.Οι δια της θαλάσσης πλέοντες ευκολότερα διαχειρίζονται το μέγα χάσμα των ανθρωπίνων αισθημάτων εισχωρώντας  στην απόγνωση,απαραίτητου σταδίου προς απέκδυση του δερμάτινου χιτώνα που καθημερινά τρέφουμε ζώντας ασώτως,δηλαδή σπαταλώντας το μερίδιο της πατρικής ουσίας.
Μια χαρακτηριστική σκηνή περιγράφει ο κύρ Νίκος Γ. Πεντζίκης,την οποία αξιώθηκα να ζήσω στην άκρα της ένταση.Αναφέρει λοιπόν στο Αρχείον ερμάρίο έντεκα,φακέλο δύο ,αριθμό 3,πως κάποιος που επισκέπτεται το περιβόλι της Παναγίας,και ιδιαιτέρως κατἀ την πρώτη φορά επίσκεψης του,έχει τήν βεβαιότητα εισερχόμενος στον ναό  ότι τα τελούμενα εντός της εκκλησίας μπορούν να κάνουν τον καθένα να ελπίζει για την συγχώρεση όλων των αμαρτημάτων.
Την 28 η Μαίου του 1997 κατά την Μεσοπεντηκοστή, έζησα με ένταση την ανωτέρα αίσθηση,πραγματοποιούμενη με μεγαλοπρέπεια επί του σώματος της ζωής μου.Έκτοτε διάγω τον βίο τεμπέλικα τρεφόμενος κυρίως εκ του ουρανίου τούτου Μάνα προς υπερνίκηση των αντιξοοτήτων της καθημερινότητας.

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ὃλοι 
οἱ δρόμοι 
τοῦ πνεύματος 
πρἐπει 
νά περάσουν
 ἀπό τό σῶμα

ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ

ΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ

Διδασκόμαστε στήν Ἐκκλησία νά ἀποδεχόμαστε τόν καθένα χωρίς νά ἀποκλείουμε οὒτε ἓναν τῶν "μικρῶν τούτων",διότι εἶναι πρόσωπο κατ'εἰκόνα Χριστοῦ.Αὐτό ὁδηγεῖ στό ὃτι διαμέσου τῶν παθημάτων ἢ τοῦ θανάτου ἑνός ἀνθρώπου ζοῦμε ταυτόχρονα τόν δικό μας θάνατο καί τόν θάνατο ὂλων τῶν ἀνθρώπων γενικά.Σέ μία σταγόνα νεροῦ,ἒλεγαν οἱ παλαιοί Πατέρες,περικλείεται ἡ ἲδια οὐσία,πού ὑπάρχει καί στούς ὠκεανούς.Ἒτσι καί στή ζωή ἑνός προσώπου μπορεῖ νά ἀντικατοπτριστεῖ ἑνα τεράστιο φάσμα ἀπό τήν οἰκουμενική ζωή τῆς ἀνθρωπότητας.Καί ἂν ὃλοι ἐμεῖς ἀποκτούσαμε τό "μέτρον τῆς ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ",τότε στόν καθένα θά φανερωνόταν ὁ Πανάνθρωπος.Μή πραγματοποιώντας τόν στόχο αὐτό θλιβόμαστε.Γι'αὐτό προσευχόμαστε καί γιά μᾶς τούς ἲδιους καί γιά ὃλους τούς άνθρώπους.

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ,ΑΡΧ.ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ

(ΑΠ'ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ",ΣΕΛ.247) 

ΛΙΓΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΕΣ'ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Εἶν' ἓνας θάνατος νά βγεῖς ἀπ'τό ἐγῶ σου κύριε

μά ὂμως σέ σώζει ἀπ' τό θάνατο


ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΔΡΟΣΕΡΟΥ ΥΔΑΤΟΣ

Μέσω της αγάπης που ως παντοτινά ισχύον παρόν(Αρχείον,σελ 310)καθίσταται δυνατός ο συγχρονισμός ανάμεσα στη στέρεα ευρυχωρία της πόλης και στην στεναχωρία επί του πλοίου--μεταλλικού κλωβού που πλέει στα πέλαγα μεταφέρων αλυσίδα υδρογονανθράκων απαραίτητων δια την επιμήκυνση των ευεργετημάτων του σύγχρονου πολιτισμού,αναφέρεται στο ημερολόγιο του εργάτου της θαλάσσης ο πρώτος τόπος ως χώρος της φυσικής καταγωγής και ο δεύτερος τόπος ως χώρος και χρόνος μετανοίας.

Αναμονή Galle,09:45,16.09

ΙΧΝΗ ΚΑΙΡΟΥ

Η θεωρία της εξέλιξης πανθομολογούμενη στην επιστήμη,
ως η μόνη που μπορεί επαρκώς με την σημερινή γνώση να εξηγήσει 
το μέγα θαύμα της ζωής καθώς πιστοποιείται ότι στην αποφυγή του 
θανάτου προσανατολίζονται τα όντα.

Ο τυφώνας στρέφεται βόρεια
προς το μέρος των ανέμων στραμμένοι και εμείς
Για να μείνει το πλοίο σταθερό στην πορεία του και αλώβητο στις ποικίλες δυνάμεις αερίων και υγρών μαζών απαιτείται σωστή κατανομή έρματος και φορτίου καθώς και ωστική δύναμη δια μέσω των προωστήριων μηχανών όπως επίσης  και  ικανότητα στρεπτική δια της διαφοροποιημένης επιφάνειας των δυνάμεων επί του πηδαλίου.

θέση πλοίου :19 56 βόρειο,117 50 ανατολικό
θέση τυφώνα :22 0 βόρειο,128.8 ανατολικό

ΑΚΟΡΕΣΤΟΥ ΒΙΟΥ ΘΡΑΥΣΜΑ

Παλιό λαικό τραγούδι επικαλείται το άναμμα φλόγας που θα κατακαύσει τα πάθη του σώματος καθώς και την αθλιότητα του βίου δια του καψίματος του κορμιού.
Η ορθόδοξος Εκκλησία επαναπροσδιορίζει το νόημα της ζωής και επαναφέρει τον σύνολο άνθρωπο στην ισορροπία με τον εαυτό του και με τον κόσμο γύρω του.

Η παράδοση και οι Πατέρες διδάσκουν εμφαντικά ότι δια της εκουσίου ασκήσεως απαλλάσσεται ο άνθρωπος από τα ποικίλα πάθη που τον τυραννούν,επομένως η άσκηση και ο "υποπιασμός" της σαρκός  είναι παθοκτόνα και όχι σωματοκτόνα διαδικασία.

Δια της σωματοκτόνου ασκήσεως εκλείπει το σώμα μα ουδόλως το σαρκικό φρόνημα και η εγωιστική ροπή του ανθρώπου και κατ'επέκταση τα βάσανα του παρόντος βίου.

LAT:07 29 NORTH,LONG:076 14 EAST,COURSE:112,SPEED:12.5 KNOTS

Συγκλονιστικό τραγούδι με την φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη,μουσικής Μπάμπη Μπακάλη και στίχων Ευτυχίας Παπαγιαννοπουλου.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΟΥΖΟΥ

Kάθε φορά και πιό πολλές 

είν'εκεί πέρα οι γιορτάδες

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

                                               

                                            Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΡΑΤΩ      [1988]

                                                            Περιλαμβάνει τις συλλογές:

                                                                                                     

                                                                               1.ΠΕΝΘΗΜΑΤΑ  [1969]

                                                                               2.ΛΕΥΚΟΠΛΑΣΤΗΣ ΓΙΑΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ

                                                                                  ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ

                                                                                                                       [1971]

                                                                               3.ΧΟΡΤΑΡΙΑΣΜΕΝΑ                                                                                                                                                                                                                                                ΧΑΣΜΑΤΑ[1974]

Σχόλιο στον ποιητή:

Tυραννιέσαι κυρ Νίκο 
στα ερεβώδη σοκάκια 
της ανύπαρκτης πόλης

ανάμεσα σε δυό κήπους
σωριάζοντας όλες τις ματαιότητες

συλλέκτης
στην εμμονή της ιστορίας

τελευταίες συλλαβές 
του αισθητού
ξεκοκαλίζοντας
στο στασίδι

και σκύβοντας
καθώς 
θυμιάζει ο ιερέας 
στην εσπερινή ακολουθία
σέρνοντας στην αιωνιότητα
το νοσηρό
πλήθος

είσαι κυρ Νίκο
ο έκθαμβος των οραμάτων

ο ολοκληρωτικά χαμένος

ο "ωραιότερος απ'τα ναυάγια των ήλιων"


                                                                               

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

 Κάτω από τόννους σίδερα και λάσπες

κυλάει το μαύρο ποτάμι

κοίτες αιμάτου

που και που ξεφεύγουν

και συναντούν τον κύριο όγκο

των υδάτων

μα το μαύρο δεν ξεθωριάζει

από χώρες ταπεινές

και ταπεινωμένες

αναβλύζουν τα πηχτά ύδατα

χέρια αμέτρητα απλώνονται στη ζητιανιά


και είναι τα σίδερα
που κόβουν
και οι λάσπες 

που πνίγουν

τελείως τον πόνο

ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ

Ἒτσι πού μέ τό πρῶτο σύννεφο ἂφησες μόνα τους
στίς ἐρημιές  τ'ἀθάνατα
χάνεσαι σύψυχος

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ

ΤΟ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ ΠΑΡΟΝ

πηγαίνει σέ μιά δύσκολη μοναξιά

ΤΑΣΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

Με όπλα της μνήμης

στο παρόν αντιμέτωπος

ελαμπρύνθη το παρελθόν

με στιγμιαία

εξάντληση

με ανοίγματα θανάτου

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ

Ὁ Θεός καταπολεμεῖ τό κακόν ,ὂχι διά τῆς βίας καί τῆς ἀφαιρέσεως τῆς ἐλευθερίας τῶν ὂντων,
ἀλλ'ὡς μακρόθυμος διά τῆς ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης χωρίς νά πάθει ἡ θεία οὐσία,ἀλλά καί χωρίς ὂμως νά μειοῦται ἡ τοῦ κακοῦ ἐλευθερία καί πραγματικότης.Τήν στιγμήν καθ'ἣν ἡ ἐλευθερία τοῦ κακοῦ κατά τινα τρόπον θά ἢρετο,τότε αὐτομάτως θά καθίστατο αἲτιος τοῦ κακοῦ ὁ Θεός. 

ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ,ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

ΧΩΡΟΣ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟΥ

Ὁ καθένας πού περνᾶ ἀπό τόν δημόσιο

μέ φορτωμένα τά ζῶα του

δέ βλέπει ἐδῶ παρά ἀλλοτροπικά 

μορφώματα καί λίθους γρανίτη.

Ὁ καθένας 

φροντίζοντας μέ τή δουλειά του 

νά κατοχυρώσει μέσα στά βάσανα

ὃπως τό ἀναγνωρίζει

τό ἐγώ του στόν καθρέφτη

δέν μπορεῖ να διακρίνει τήν ὓπαρξη

στήν ἐρημιά καί τή σιωπή

ὃπου δέν ὐπάρχει φλόγα

νά ζεστάνει ἢ νά φωτίσει.

Ὃλα  τά μέλη τῆς φύσης ἐδῶ 

γίνονται στάχτη, καπνιά

πού σκεπάζει τῆς ἡμέρας τό πρόσωπο

ἁμαρτωλό ἀποστάζοντας 

κρῦον ἱδρῶτα

στά λιανά συγκεχυμένα κλαριά.

Ἂν τύχει κάποτε 

καιρός κατάλληλος

νά τό συλλογιστεῖ ἡ δημόσια  ὑπηρεσία 

μπορεῖ  νἂρθει ἓνας εἰδικός μέ ἐντολή 

νά καθαρίσει ,νά ἐπιμεληθεῖ ,νά καλλιεργήσει 

χαράζοντας ποικίλα σχήματα γεωμετρικά

διασταυρώνοντας διαγώνιες καί ευθεῖες

κατά τούς τρόπους  πού ἐπιτρέπει ἡ λογική

προσπαθώντας ν'ἀλλάξει  σέ περιβόλι

τούτη τήν ἐξώτερη μοναξιά.

Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ,Χῶρος Κοιμητηρίου 

Ἀπό τἠν ἐνότητα τῶν ποιημάτων "ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ'' ἡ ὁποία γράφτηκε σέ 40 μέρες μετά τό Μάιο τοῦ 1958,ὃπου καί ὁ θάνατος τῆς μητέρας τοῦ Ν.Γ.Πεντζίκη.  

ΣΥΣΤΟΛΗ

ἐσύ πού συστέλλεσαι

ἐπειδή ζεῖς

ΜΑΡΙΑ ΜΟΥΡΖΑ

ΙδιόμορφαΕρείπιαΔιαλύουν

ΤηΜορφήΠαρέκτροπαΤου

Θάνατου

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΑΙΧΜΗ ΤΟΥ ΑΕΡΑ

Τί μας τρομάζει ολημέρα

στόχος είναι η σάρκα

η αλληλέγγυα αιχμή του αέρα

που σμίγοντας με την ψυχή

ξεπεζεύει

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ Η ΧΛΕΥΗ

γύρω μας ὂργιαζαν τό γέλιο καί ἡ χλεύη
καί ὁ ἣλιος εἶχε ἀφανιστεῖ σάν κάτω ἀπό σίδερο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΕΝΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ

Τό ὃτι  ὁ ἂνθρωπος γεννᾶται ἒχων ὡς παράσιτον ἐντός ἑαυτοῦ τἠν δύναμιν τοῦ θανάτου  καί τῆς ἁμαρτίας δέν ὀφείλεται εἰς τόν Θεόν,ἀλλ'εἰς τήν ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ καί εἰς τή ἀσθένειαν τῆς ὃλης κτίσεως καί τῆς ἀνθρώπινης φύσεως,ἐξ ἧς δημιουργεῖ ὁ Θεός κάθε νέον ἂνθρωπον.Ἀφοῦ ὁ ἂνθρωπος ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον μέρος τῆς φύσεως,ἀδυνατεῖ νά ἐκφύγη τῆς ἐν αὐτῆ βασιλευούσης φθορᾶς.Ἡ ὓπαρξις του ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς φύσεως,μεθ'ἧς συνεχῶς ἀνταλλάσσει συστατικά.Πράγματι ὁ ἂνθρωπος εἶναι  "γῆ".Δέν ἐπλᾶσθη ἀνεξάρτητον ὂν,ἀλλά μέλος καί μέρος τῆς ὂλης κτίσεως καί ἀνθρωπότητος.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ,ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Γιατί μ' ἀπόκοψες ἀπό τόν οὐρανὀ;

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ

Το άστοργο τούτο επινόημα

η αλυσοδεμένη συμφορά

οι εκδορές της σάρκας

τίποτα 

χωρίς διαστάσεις

μονάχα χρόνος