ΠΕΡΙ ΑΚΟΥΣΙΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ

Έστω δεδοξασμένον το όνομα του Θεού,όστις σώζει ημάς και δια των δεξιών μέσων,και δια των αριστερών,και δίδει ημίν αφορμήν δι'όλων τούτων των μέσων προς εύρεσιν της ζωής ημών,διότι όσοι ασθενούσι κατά το θέλημα,και δεν δύνανται να επιτύχωσι της αιωνίου ζωής,καθοδηγεί τας ψυχάς αυτών δι'ακουσίων θλίψεων εις την αρετήν.

                                                                                                        ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ,ΑΣΚΗΤΙΚΑ

της θύμησης και του πόνου

αναχώρηση

Η τρομερή μου εκκρεμότητα:η αναχώρηση.

Ν.Καρούζος

Η ΣΚΟΤΕΙΝΙΑ ΡΕΕΙ ΚΑΤΑΣΤΗΘΑ

                                                 

και το έλεος αυτού,ουκ έχει πέρας

ΩΣ Ο ΜΕΘΥΩΝ

ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

και τέλος πάντων

πάνω απ΄την δικαιοσύνη είναι η αγάπη

ΑΠΟΛΗΞΗ ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΝ

Ήρθε το πρωινό εκκωφαντικά μόνο

αφήνοντας πίσω 
της βαθιάς νύχτας τα απόνερα

οι σταγόνες του ωκεάνιου αγκομαχητού
 αγγίζουν το τζάμι

μόνοι στο σύμπαν

χωρίς μια φράση απολογητική

χωρίς ένα παρηγορητικό όχι

στην λαίλαπα των ονείρων

ΔΙΑΤΟΜΗ ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗ Α'

Τα σπαράγματα στίχων ανήκουν στον  Νίκο Καρούζο

ΔΙΑΠΛΟΥΣ

EN TH ΘΑΛΑΣΣΗ ΑΙ ΟΔΟΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΙ ΤΡΙΒΟΙ ΣΟΥ ΕΝ ΥΔΑΣΙ ΠΟΛΛΟΙΣ,

ΚΑΙ ΤΑ ΙΧΝΗ ΣΟΥ ΟΥ ΓΝΩΣΘΗΣΟΝΤΑΙ

ΕΚ ΤΟΥ 76^ου ΨΑΛΜΟΥ

Skagen,Denmark

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ

Απόφαση το πήρα λοιπόν

 ζωή ν’ αλλάξω

 να πάψουν οι άσκοποι περίπατοι

 καταμεσής  του ρέματος

 στην αντινομία των ιδεολογιών,

να ανακοπεί της σαρκός η ενηλικίωση ,

η ιλιγγιώδη  πορεία στο απύθμενο  όνειρο

-σημάδι ανατροπής της άνοιξης-

είναι καιρός να λάμψει

 η απρόσκοπτη φωτοχυσία

Διαθέτω στήθος ικανό

Αύριο θα ανήκει  όλη η πόλη

στον ανέγγιχτο πόνο

ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Ας πάω να διάγω οιονδήποτε θέλω κολασμένο βίο μέχρι να επιστρέψω στον πηλό απ’όπου προήλθα.Δεν χρήζει περισσότερου ενδιαφέροντος το άτομό μου.

Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ,ΟΜΙΛΉΜΑΤΑ

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ

Aν μπορούσαμε να ελευθερώσουμε κάθε άνθρωπο από την αποχαυνωτική εξουσία επάνω του της πραγματικότητας που τον περιβάλλει,από  την αναγκαιότητα να παλεύει με  πολύ κόπο για την κάθε μέρα της υπάρξεώς του και να του δείξουμε το φως μιας άλλης ζωής…

Π.Σοφρώνιος του ESSEX,Η ανθρωπότητα και η ιστορία της

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ

Η πρώτη έξοδος 
ως απόπειρα των αισθήσεων 
να ξεφύγουν απ΄τον ασφυχτικό κλοιό 
των μηδαμινών τετραγωνικών 
εστέφθη επιτυχώς

Απ΄την μια μεριά ο εργάτης ήλιος 
να κατρακυλάει  προς την δύση 
και απ’την άλλη η τραγικότητα του φεγγαριού 
που ορθώνεται πάντα στη σκιά του φωτός

     Μυστική θυρίδα διαφυγής των σκέψεων

Ω ζωή

Πόση ο ουρανός ξοδεύει σοφία

Για να καθρεφτίσει πάνω του

το αθόρυβο πέρασμά σου. 

CABO FROWARD

Πανόραμα στην άκρη της γης

Απρόσβλητα βουνά

Καθαρό χιόνι στα ύψη

ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ’ΡΘΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ

     Περιμέναμε το φορείο να πάρει τη Μαριάμ,

το ένα της χεράκι ως πλούτο το σύλησαν οι μάγοι,

               το άλλο

 απόμεινε κρεμασμένο σε μια πετσούλα.

Είχε και μια ζωή μέσα της

          που ξέμεινε από αίμα

                   και διάβηκε διψασμένη

                                      τον παράδεισο.

ΚΡΑΥΓΗ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥ

Υπάρχει ακόμη ελπίδα

   Και ας βρίθει σκοτεινιά

  Το σύννεφο

Και αδιέξοδο η θάλασσα του νότου

Θα περάσουμε βοηθεία του Αγίου

Την καταιγίδα

Διασχίζοντας τον αφρισμένο ωκεανό

Μην αποκάμεις  στον βρυχηθμό  των θηρίων

Και του χάους την απαίσια οσμή

Υπάρχει ελπίδα

Και η μαυρίλα μόνο λίγο θα σκιάσει την ψυχή

Μέχρι η μπόρα να περάσει

Μέχρι να λάμψει το φώς του κόσμου.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

O ναυτικός αναπολεί το σπίτι του στον παφλασμό του κύματος κι όταν στον ύπνο του σκουντιέται,δεν είναι η πνοή του ανέμου μα η φιλική ανασαιμιά των φίλων που λυγίζει το θρόισμα της μηχανής

Ο έρημος το ίδιο κάνει στην επαίσχυντη του θλίψη

Μα  ο ποιητής θαρρεύοντας πως γνωρίζει και τους δύο, σπέρνει λέξεις, ανασκαλεύει την μνήμη και εναποθέτει άνθη στους αγαπημένους.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Γ.ΒΑΡΛΑΜΟΥ

ΤΑ ΦΩΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠ'ΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Άβυσσος εκύκλωσέ με εσχάτη

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΩΝΑ

Η ανόητη όψη της καταρρέουσας ύπαρξης μέσα απ’τους μυωπικούς μου φακούς 

τροφοδοσία του εγκεφάλου σε παραμυθιάσματα 

ευτυχώς δεν ευτυχώ στο ρίζωμα της ασταθούς ευδαιμονίας

ΟΜΒΡΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ

Εκείνη τη μέρα είχαν ανοίξει οι ουρανοί,έτρεχαν χείμαρρος όγκοι νερού ενάντια στην κίνηση των αυτοκινήτων,είχα βγει προς άγρα ελπίδας εν πλήρη απελπισία κατευθυνόμενος-που αλλού-στο δοκιμαστήριο και μετά για παραλαβή των εισιτηρίων,η αναγγελία της απουσίας του γέροντος με βρήκε πάνω απ’τον τάφο του πατρός Ιερωνύμου,όπως στο παρελθόν μια λάμψη μέσα στο σκοτάδι,κατά παράξενο βέβαια τρόπο επιστρέφοντας με γοργά βήματα,τσαλαβουτώντας στις λιμνούλες του δρόμου είχε μπει μέσα μου μια αίσθηση Αναστάσεως,ήμουν ξεκρέμαστος,μπροστά ύψος δυσθεώρητο,όπως όταν πάψουν οι βεβαιότητες ανθίζει σαν αγριόχορτο μέσα στο χώμα η παραμυθία.

ΔΙΑΤΕΜΝΟΜΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΣΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΒΑΛΜΕΝΑ

                                                       ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ

              ΕΠΙ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Ν.ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Αντίο είπε

Όλη νύχτα ξέβραζε θλίψη

Απεραντοσύνη

Όπως κάθε αναχώρηση που καμπυλώνει τον χώρο