Πέμπτη 9 Μαΐου 2019
Τετάρτη 8 Μαΐου 2019
ΓΛΩΣΣΑ ΑΔΙΑΒΑΣΤΗ
Η ἀπόφαση τοῦ Κωνσταντίνου νά χωρίσει Ἀνατολή καί Δύση εἲτανε ὑποσυνείδητη καί μεταφυσική
Οἱ βυζαντινοί καλόγεροι καί ἀσκητές ἀπό δρόμους πού δέν καταλάβαιναν οἱ ἂλλοι
Πήρανε τό σῶμα τοῦ θεοῦ καί τό ξαπλώσανε πάνω στόν ἐπιτάφιο τῆς ζωῆς τους
Καί πίσω ἀπ' τά συντρίμια τῆς Ἑλλάδας τόν Ἑβραιοχριστιανισμό τά Ἑρμητικά καί τό πέταμα τοῦ Πλωτίνου
Για νά ξαναπιάσει τό σκοινί πού κρεμόταν ἀπό τόν οὐρανό μονάχα ἀφηρημένα
Δίχως τό καράβι τοῦ κόσμου νά ξανασκίσει τίς θάλασσες μέ τούς θεούς δεμένους στά πανιά του
Πιάσανε νά ζωγραφίζουν ἢ νά ἀνιστορᾶνε τό δικό τους τόν παντοκράτορα καί τους ἁγίους
Σὲ τρόπο ποὺ οἱ ἂλλοι λέγανε πὼς ἂν ξέρανε ἀνατομία καὶ προοπτικὴ θὰ κάνανε καλύτερα καὶ φυσικότερα
Ἑνὼ γιὰ τοὺς βυζαντινοὺς αὐτὰ εἲτανε ἂχρηστα ἐπειδὴ θέλανε νὰ ἀναπαραστήσουν μιὰ ὑπερφυσική ἀλήθεια ἢ ὁραμα
Καὶ ἡ φυσικὴ ἀνατομία καὶ προοπτικὴ τοὺς εἲταν ἐμπόδιο γιὰ νὰ ἀντιγράψουν τὴν ὑπερβατική φαντασία τους
Ποὺ ἒπρεπε νὰ τὸ κατανικήσουνε γιὰ νὰ κάνουν ἀληθινὰ θρησκευτικὴ τέχνη ὃπως τὴ βλέπουμε στοὺς βυζαντινοὺς
Καὶ κάθε μεγάλη τέχνη ποὺ ξέρουμε εἲναι θρησκευτικὴ γιατὶ ὃταν χάσει τὴ μεταφυσικὴ σημασία της
Ἀπομένει τέχνασμα ποιητικὸ ἢ αἰσθητικὴ ὃπως τὸ βλέπουμε καθαρὰ στοὺς σημερινοὺς
Ἐνὼ οἱ μαγικοὶ πολιτισμοὶ δὲν ἒχουνε σχεδὸν τίποτα σὲ ὁλόκληρο τὸν κύκλο τῆς καθημερινῆς διαδρομῆς τους
Ποὺ νὰ μὴν εἲναι ἱερὸ δηλαδὴ γραμμένο σὲ γλῶσσα ἀδιάβαστη σήμερα ποὺ τὴ βλέπουμε μόνο στὶς τέχνες τῶν χωρικῶν
Οἱ βυζαντινοί καλόγεροι καί ἀσκητές ἀπό δρόμους πού δέν καταλάβαιναν οἱ ἂλλοι
Πήρανε τό σῶμα τοῦ θεοῦ καί τό ξαπλώσανε πάνω στόν ἐπιτάφιο τῆς ζωῆς τους
Καί πίσω ἀπ' τά συντρίμια τῆς Ἑλλάδας τόν Ἑβραιοχριστιανισμό τά Ἑρμητικά καί τό πέταμα τοῦ Πλωτίνου
Για νά ξαναπιάσει τό σκοινί πού κρεμόταν ἀπό τόν οὐρανό μονάχα ἀφηρημένα
Δίχως τό καράβι τοῦ κόσμου νά ξανασκίσει τίς θάλασσες μέ τούς θεούς δεμένους στά πανιά του
Πιάσανε νά ζωγραφίζουν ἢ νά ἀνιστορᾶνε τό δικό τους τόν παντοκράτορα καί τους ἁγίους
Σὲ τρόπο ποὺ οἱ ἂλλοι λέγανε πὼς ἂν ξέρανε ἀνατομία καὶ προοπτικὴ θὰ κάνανε καλύτερα καὶ φυσικότερα
Ἑνὼ γιὰ τοὺς βυζαντινοὺς αὐτὰ εἲτανε ἂχρηστα ἐπειδὴ θέλανε νὰ ἀναπαραστήσουν μιὰ ὑπερφυσική ἀλήθεια ἢ ὁραμα
Καὶ ἡ φυσικὴ ἀνατομία καὶ προοπτικὴ τοὺς εἲταν ἐμπόδιο γιὰ νὰ ἀντιγράψουν τὴν ὑπερβατική φαντασία τους
Ποὺ ἒπρεπε νὰ τὸ κατανικήσουνε γιὰ νὰ κάνουν ἀληθινὰ θρησκευτικὴ τέχνη ὃπως τὴ βλέπουμε στοὺς βυζαντινοὺς
Καὶ κάθε μεγάλη τέχνη ποὺ ξέρουμε εἲναι θρησκευτικὴ γιατὶ ὃταν χάσει τὴ μεταφυσικὴ σημασία της
Ἀπομένει τέχνασμα ποιητικὸ ἢ αἰσθητικὴ ὃπως τὸ βλέπουμε καθαρὰ στοὺς σημερινοὺς
Ἐνὼ οἱ μαγικοὶ πολιτισμοὶ δὲν ἒχουνε σχεδὸν τίποτα σὲ ὁλόκληρο τὸν κύκλο τῆς καθημερινῆς διαδρομῆς τους
Ποὺ νὰ μὴν εἲναι ἱερὸ δηλαδὴ γραμμένο σὲ γλῶσσα ἀδιάβαστη σήμερα ποὺ τὴ βλέπουμε μόνο στὶς τέχνες τῶν χωρικῶν
ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΜΙΚΡΑ ΣΥΡΤΙΣ"
Τρίτη 7 Μαΐου 2019
Δευτέρα 6 Μαΐου 2019
Κυριακή 5 Μαΐου 2019
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
Ένας άνθρωπος που καίγεται
είναι ένας αληθινός άνθρωπος
αφανίζονται μέσ' τους καπνούς
ενοχές και τύψεις
πράγματα που έγιναν στα όνειρα
και σ' όλους τους διωγμούς
συνεχώς εκ τούτου γυρεύει
την όμοια φθορά που θα κρεουργήσει
το σκιάχτρο που
τρομοκρατεί την άνοιξη
πίσω στο κενό λοιπόν
πού τέτοια τύχη
για το μαυρισμένο πλήθος
Παρασκευή 3 Μαΐου 2019
Η ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΜΝΗΜΗ
Τά βράχια αὐτά,ἡ θάλασσα,
φωτίζουν μυστικά την
νεκρή ψυχή μας
εἶναι το σῶμα μας πού
περιμένει να γεννηθεῖ
--διασχίζοντας τά ἒτη τοῦ
φωτός
διασχίζοντας τις νύκτες
τοὺ ἀνέμου
ζεσταίνοντας με το βλέμμα
τους
αἰῶνες ὑπομονῆς τους θεούς πού πέθαναν.
Ὁ ἒρωτας
πού κάποτε κτίσαμε
ἒμεινε ἡ μόνη μας μνήμη
ἀνάμεσα στο Τίποτα και
στο πιο Τίποτα
ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΣΚΩΦ
Πέμπτη 2 Μαΐου 2019
Τετάρτη 1 Μαΐου 2019
Τρίτη 30 Απριλίου 2019
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΚΕΥΗ
Ὑπάρχουν δυνάμεις πού μας
ὀρέγονται.Καμιά φορά μᾶς ἀρπάζουν ἀπό το σβέρκο μᾶς βγάζουν ἀπό το θολό νερό ὃπου
δεν βλέπαμε τίποτα ἂλλο παρά κάτι πρόσωπα
σαν τις θαλασσινές μέδουσες.Μᾶς ἀνοίγουν τά μάτια ,μᾶς ξεβουλώνουν τ’ αὐτιά,μᾶς
ἁπαλύνουν το δέρμα-και χαιρόμαστε το φῶς
τοῦ ἣλιου ,στα σύννεφα ,στα κλωνάρια,στη θάλασσα.Χαιρόμαστε τον ἀέρα,σπαρταρᾶ
ἡ ψυχή μας,και λέμε πώς εἲμαστε πλάσματα τοῦ Θεοῦ.Ἒπειτα ,σά να τις ἒχει πιάσει
μια παράξενη ἀνία,παίζουνε μαζί μας,ὃπως το παιδί πού διαμελίζει ἒνα ἐντομο,μᾶς
ρίχνουνε κάτω,μᾶς τυφλώνουν πάλι,μᾶς σπρώχνουν στο χαλασμό.Αὐτές οἱ ἀνεξήγητες
δυνάμεις πού δεν εἶναι οἱ δικές μας,πού μᾶς παραμονεύουν μέσα ἀπό τά καθημερινά
σκεύη,πού μᾶς ἀγαποῦν,μᾶς πολεμοῦν,μᾶς βασανίζουν—εἶναι δικές σου,Θεέ μου,ἢ
τίνος εἶναι;
ΣΕΦΕΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ,ΜΕΡΕΣ
27.09.1941
Δευτέρα 29 Απριλίου 2019
ΠΟΙΟΣ Σ'ΑΚΟΥΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΟΝΤΙΑ
Σαλός καθώς ήταν ξεθύμαινε,λιμάρoντας
τα γαμψά του νύχια--ελλείψει δοντιών—αργά το βράδυ,καθώς
περνούσαν οι συλλέκτες πυροκροτητών,και οι αυτόκλητοι ωτακουστές των τροπαρίων περί της Αναστάσεως του Σωτήρος,έστριβε εγκαίρως από την
κεντρική οδό, πριν οι επιβάλλοντες την
τάξη απομονώσουν όλα τα
κακοποιώς εγκαταβιούντα στοιχεία πέριξ των πεζοδρομίων,άραξε τότε στον αγαπημένο
του καφενέ,«όλα είναι διάκοσμος σε
άνευ νοήματος συνηθειών,με την ίδια προσμονή αγοράζουμε μάσκες και λαμπάδες και το βράδυ της
ανάστασης δεν διαφέρει ουσιαστικά από την τελευταία κραυγή της αποκριάς:την
καύση του καρνάβαλου,τι ζωντανό υπάρχει σ’
αυτό που κρατάμε ως συνήθεια εκτός από μια κίνηση φυγής από μια φριχτή
πραγματικότητα;»Ο σαλός στάθηκε δίχως
δόντια,δεν μπορούσε εκ γενετής
να δαγκώνει και αν δεν μπορείς την
σήμερον να δαγκώνεις
δεν υπάρχεις.
(υπόμνημα στο 48ο κεφάλαιο των σημειώσεων εκατό ημερών του Ν.Γ Πεντζίκη)
Κυριακή 28 Απριλίου 2019
ΣΥΝΕΓΕΙΡΟΜΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ
ΝΙΚΟΣ Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ |
Οἱ ἀρχαῖοι πίστευαν στην ἀθανασία
τῆς ψυχής,ἐνῶ ὁ Χριστιανός πιστεύει στην
ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου και προσδοκεῖ ἀνάσταση
νεκρῶν για να ἀποκατασταθεῖ και να λυτρωθεῖ ὁ ἂνθρωπος στην ἑνότητα,στην αὐθεντικότητα
και την ἀκεραιότητά του.Διατί ὁ θάνατος δεν διαιρεῖ τίποτα,δεν χωρίζει τίποτα,εἶναι
μια βαθύτερη συνέχεια,μια μυθική συνέχεια τῆς ζωῆς.
Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας Στυλιανός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΒΡΑΧΙΑ
Βράχια που αντικρύζεις μπαίνοντας το πλοίο της γραμμής στο λιμάνι του Γαυρίου(ΑΝΔΡΟΣ0
-
Σαν ήρθε η άνοιξη βάλανε οι άνθρωποι σε σιγαση τους ηχους και απ' τις εικόνες κράτησαν ότι τους έδενε με τη φύση όταν ήταν παιδιά: Τ...
-
Το βιβλίο τούτο γραμμένο με το ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα και διανθισμένο με πολλές ζωγραφιές του ίδιου είναι ένας πεντακάθαρος ήχος β...