Ἦταν λίγο μετά τὰ μεσάνυχτα,ἡμέρα Τρίτη πρός Τετάρτη,13 Ἰανουαρίου τοῦ 1993,ὃταν ὁ γέρων Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης ἐκοιμήθη ἒχοντας στὸ πρόσωπο του τὴν ηρεμία καὶ τὴ γαλήνη τοῦ ἀνθρώπου ποὺ γνωρίζει τὸ ταξίδι γιὰ τὸ ὁποίο ἐτοιμάστηκε καὶ ἀναχωρεῖ.Τὴν Πέμπτη 14.01.1993,καὶ ἀφοῦ ἡ σωρός του ἐκτέθηκε σὲ προσκύνημα στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγιου Ἐλευθερίου τοῦ Ντεπό,ἐτάφη στὶς ρίζες μιὰς γέρικης ἐλιᾶς στὸ κοιμητήρι τοῦ μοναστηριοῦ τῆς Ὁρμύλιας Χαλκιδικῆς «Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου».Ἐτάφη με τιμές ἡγουμένου σύμφωνα μὲ τὸ Βυζαντινό τελετουργικό,μὲ τὶς ψαλμωδίες τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς καὶ τῶν μοναχῶν φίλων του ποὺ πήγαν ἐκεῖ ἀπό τό Ἃγιον Ὂρος νὰ τὸν ἀποχαιρετήσουν.
Ἲνδικτος,τεύχος 18
