Η ΑΜΠΩΤΗ

 

Φτάνοντας το θέρος,κατά την ώρα του μεγάλου εσπερινού,ο  κόσμος τραβήχτηκε προς την στεριά κι η θάλασσα απόμεινε μακρυνή και αγκομαχούσε,κιτρίνιζαν τα σπαρτά στό διάραχο,κατάκοποι κατέβαιναν οι άγγελοι απ’τους θερισμούς  και τ’αλωνίσματα,ως κάτω βαθιά το ποτάμι,το φως το ιλαρό  περιδιάβαινε χαιδεύοντας την πυρωμένη γή και φτάναν γοερά απ’τον ασημένιο ουρανό οι πρώτοι εξαίσιοι ύμνοι της Παναγίας.

ΙΚΕΣΙΑ

 Μια Παναγία Ελεούσα με ακολουθεί κάθε βράδυ.

Να ένας δρόμος μου λέει.

Και τον φωτίζει.

ΠΑΥΛΕΑ ΡΩΞΑΝΗ,Από το βιβλίο Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥΜΠΗΣ,2008

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ’ΚΛΕΨΑΝ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ

 

Θὰ σοῦ πάρουν τὸν ἲσκιο τῶν δέντρων,θὰ τὸν πάρουν

 θὰ σοῦ πάρουν τὸν ἲσκιο τῆς θάλασσας,θὰ τὸν πάρουν      

θὰ σοῦ πάρουν τὸν ἰσκιο τῆς καρδιάς,θὰ τὸν πάρουν

θὰ πάρουν τὸν ἲσκιο σου...        

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΙΚΑΡΟΣ                                                                 2014,σελ.388                                                                                                       

ΒΟΣΠΟΡΟΣ

ΕΝ ΤΩ ΦΩΤΙ

Ἐν τῶ φωτὶ τῆς δόξης τοῦ προσώπου σου,Κύριε,πορευσόμεθα εἰς τόν αἰῶνα.

Ἀλληλούια.

Κοινωνικό της εορτής της Μεταμορφώσεως

ΑΡΧΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ

Ἐμπεδόκλειο σχῆμα εἶναι ὁ κυκλοθυμισμός νὰ μεταπέφτεις αὐθαίρετα ἀπὸ τὴν εἰλικρινῆ ἀγάπη στὸ πιὸ παράλογο μῖσος ἀναφορικά στὸ ἲδιο πράγμα καὶ μοῦ συμβαίνει καμιά φορά δείχνει πὼς κάποιο φράγμα ἒχει σπάσει μέσα μου κι ἀλλοίμονο ἂν τὰ φράγματα ποὺ ἒχει ἡ ψυχἠ ἀρχινᾶν νὰ καταρρέουν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ-ἡ θεία ντομνή,από το πεζογράφημα ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ. Aπ’το βιβλίο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ,Πεζογραφήματα- Εκδόσεις Καστανιώτη,Δεύτερη έκδοση συμπληρωμένη.