ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ Β'

ΠΟΤΑΜΟΙ ΦΩΤΟΣ

Ποταμοί φωτός καταβαίνοντες

ΣΥΝΟΧΗ

Ένα κορίτσι στο βάθος τού ύπνου στην απλωμένη παλάμη του στέκεται το πουλί με την ευλαλη φωνή το πουλί της σιωπής δεν διαταράσσεται η συνοχή του ονείρου γιατί το πουλί κελαηδαει αρμονικά και η σιωπή διατηρείται ξαφνικά ένα ΦΡΑΠ το πουλί τινάζει τα φτερά και φεύγει

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ Α'

Είχαμε πάρει ναύλο για Μαύρη θάλασσα.Διαπλέοντας τον Βόσπορο είχα την ευκαιρία να φωτογραφήσω την Κωνσταντινούπολη.Στην είσοδο για τους πιλότους είμασταν πρωί και μια πάχνη κάλυπτε την θάλασσα,ο τρούλος της αγίας Σοφίας δεν διακρίνονταν σχεδόν καθόλου.Παρόλα αυτά η πλάγια προβολή του φωτός δεν απέκρυπτε την αίγλη και την αρχοντία αυτής της πόλης.

TUTUNCITFKIC TURKEY B'

 

ΝΑΥΤΙΚΟ

Ο Ρεμπώ,απ'τον Τζιακομέττι

Οι άμαξες από ασήμι καί χαλκό-

Οι πρώρες από ατσάλι και ασήμι-

Δέρνουν τον αφρό,-

Ξεριζώνουν τις ρίζες των θάμνων.

Οι ταχυδρόμοι της χέρσας γης,

Και οι απέραντες γραμμές της άμπωτης,

Φεύγουν με τη σειρά τους για τη δύση,

Για τις κολόνες του δάσους,

Για τα κοντάκια της βολής,

Που η γωνία της έχει πέσει επάνω στις καταιγίδες του φωτός.

ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΟ-ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ,Εκδόσεις ΘΕΩΡΙΑ 1982

 

TUTUNCITFKIC TURKEY A'

 

Ἐχουν κατεβάσει την δεξιά πιλοτόσκαλα.Είναι 06:30 Επιβιβάστηκε ο πιλότος.Άφιξη στο Tutunciftlic Tουρκία 40° 43,39’ Νοrth 029 22,19’ Εast

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 

Παρασκευή,15 Φεβρουαρίου.[Ἀθήνα]

Ποιό εἶναι τό πράγμα πού λογάριασε περισσότερο  στή ζωή μου;Αὐθόρμητη ἀπάντηση μέσα μου:νά γράψω μιά σωστή γραμμή,ἒστω μιά σωστή λέξη.Αὐτό θά ἐξαγόραζε γιά μένα τόν κόπο τῆς ζωῆς.Τό πράγμα δέν εἶναι τόσο ἁπλό.Κί ἒτσι πού τό γράφω εἶναι μιά ἀπόχη γιά παρεξηγήσεις.Θά μποροῦσε τόσο εὒκολα νά νομιστεῖ λ.χ. κλίση γιά «ὡραιοπάθεια»-ἀδιαφορία γιά τήν πράξη ἢ καί γιά τή ζωή.Δέν εἶναι καθόλου,καθόλου αὐτό – εἶναι μιά φράση πού θέλει νά δείξει τήν ἠθική  μου στάση.Ἡ λέξη,ἡ φτιαγμένη άπό πολλή ζωή καί πολύ πόνο,καί πολλή τριβή ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.

Γ.Σεφέρης,Μέρες Η’ 

KΟΣΜΗΜΑ

κόσμημα:

 φυτοπλαγκτόν 

ξεβρασμένο πάνω στην κουβέρτα,

στέγνωσε 

μέσ'την αλμύρα

ΑΦΑΝΙΣΘΕΝΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

 Κυκλάδες.Θα τις ονόμαζα πολιτισμό της ξερολιθιάς.Τι ιδρώτας,τι μαστοριά,τι κόπος και μόχθος δεν κρύβεται πίσω απ'τα αφανισθεντα και ταπεινά τούτα μνημεία;

Φωτογραφίες από το βιβλίο του Δ.Βασιλειαδη "θεώρηση της αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής υπό ανήσυχη οπτική γωνία",εκδόσεις ΕΡΜΗΣ 1979

ΚΑΙ ΤΟΎΤΟ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ

 

Τετάρτη,28 Μάρτη 

Πόνοι, πάνω στη ραχοκοκαλιά όλο το μήνα καί γιατροί, γιατροί.Τους βασταω λέγοντας πώς καί τούτο ζωή είναι - ωστόσο κάποτε κουράζομαι.Απο την περασμένη Παρ. massage ηλεκτρισμοι - ίσως είμαι καλύτερα τούτες τις τελευταίες 2-3 μέρες.Δηλαδη όχι συνεχείς οι πόνοι αλλά ένα δυνατό blitz που υποχωρεί έπειτα από καμιά ώρα.

Τετάρτη,9 Μάη

Κουρασμένος ψυχικά, όταν κοιτάζω πίσω κουρασμένος μ'ολην αυτή τη στάχτη.Τωρα που λιγόστεψαν οι πόνοι, έπειτα από τόσους μήνες,η κόπωση βγαίνει στον αφρό

Μέρες,Η' 1962

Γ. Σεφέρης