-Πῶς μπορεῖ ὁ ἂνθρωπος ν’αντέξει τό θάνατο;
-Πρέπει νά κονιορτοποιηθεῖ ὁ ἂνθρωπος γιά ν’ἀντέξει τό θάνατο.Νά πατηθεῖ,νά γίνει χῶμα,ἀπ’ὃπου προῆλθε,σκόνη...
-Μά ἒτσι κι ἀλλιῶς ὁ ἂνθρωπος μετά τό θάνατο του γίνεται σκόνη.
-Ναί,ἀλλά δέν ἒχει συνείδηση αὐτοῦ.Κι ὁ ἂνθρωπος πεθαίνει καί δέν ἒχει συνείδηση τοῦ θανάτου...
Ν.Γ.Πεντζίκης,συζήτηση με τον Στέλιο Λουκᾶ στο σπίτι του,στην ὁδό Βασιλίσσης Ὂλγας 197,το 1986
Η ΛΕΞΗ,161 ΓΕΝΑΡΗΣ-ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2001
…γιά νὰ ζήση κανένας πρέπει νὰ σπάσει τή μοναξιά του,πρέπει νά ἀποθάνει γιά νά εἶναι μαζί μέ τους νεκρούς,ὂχι νά ἀποθάνει αὐτοχειριαζόμενος καί τά λοιπά.Νά παραιτηθεί ἀπό τό ἐγώ γιά νά δεῖ τή ζωντάνια τῶν πεθαμένων.Αὐτό τό πράγμα ἐξασφαλίζει μιά ἐνότητα μεγἀλη,στό Ἁγιονόρος ἢ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ θέλεις.Ἡ ἀγωνία τους στή Δυτική Εὐρώπη εἶναι ἀλλιώτικη.Μιλᾶν,γράφουν,κάνουν διάφορα,ὲχουν βιομηχανίες,ἀνακαλύψεις ἰατρικές,κ.τ.λ.ἀλλά ὃλα αὐτά ἐπί ματαίω,γιατί δέν μπορεῖ νά βγεῖ ὁ ἂνθρωπος ἀπό τό καβούκι του ἐκεῖ νά δεῖ τόν ἂλλον.Ἒχει ἓνα σχετικό ρητό ὁ Χαρκιανάκης σ’ἓνα βιβλίο του:¨Ἡ μοναξιά δέ λύνεται παρά μόνο μέ τό θάνατο¨.Τί σημαίνει αὐτό;Ἀκόμα κι ἂν παραιτηθεῖς ἀπ’ὃλα δέν τελειώνει ἡ μοναξιά παρά μόνο μέ τόν θάνατο.Ἀλλά αύτό σημαίνει καί κάτι ἂλλο,τήν ἀπόγνωση.Ὂμως ἐάν παραδεχθοῦμε τόν θάνατο ὡς ζωή,ὡς συνέχεια ζωῆς,τά πάντα ἀλλάζουν.
Ν.Γ Πεντζίκης,συνέντευξη στον Θανάση Γεωργιάδη
Περιοδικό Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ,ΤΕΎΧΟΣ ΠΡΩΤΟ,Ιούνιος 1987
Η ομορφιά του πραγματικού μονάχα σε όσους το υπομένουν αποκαλύπτεται.
Ομορφιά δεν είναι ο έρωτας του προικισμένου προσώπου.Ειναι η εγκαρτέρηση δίπλα, κοντά σ'αυτό που δεν είσαι.
Ν.Γ.Πεντζικης ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ
Ἦταν λίγο μετά τὰ μεσάνυχτα,ἡμέρα Τρίτη πρός Τετάρτη,13 Ἰανουαρίου τοῦ 1993,ὃταν ὁ γέρων Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης ἐκοιμήθη ἒχοντας στὸ πρόσωπο του τὴν ηρεμία καὶ τὴ γαλήνη τοῦ ἀνθρώπου ποὺ γνωρίζει τὸ ταξίδι γιὰ τὸ ὁποίο ἐτοιμάστηκε καὶ ἀναχωρεῖ.Τὴν Πέμπτη 14.01.1993,καὶ ἀφοῦ ἡ σωρός του ἐκτέθηκε σὲ προσκύνημα στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγιου Ἐλευθερίου τοῦ Ντεπό,ἐτάφη στὶς ρίζες μιὰς γέρικης ἐλιᾶς στὸ κοιμητήρι τοῦ μοναστηριοῦ τῆς Ὁρμύλιας Χαλκιδικῆς «Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου».Ἐτάφη με τιμές ἡγουμένου σύμφωνα μὲ τὸ Βυζαντινό τελετουργικό,μὲ τὶς ψαλμωδίες τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς καὶ τῶν μοναχῶν φίλων του ποὺ πήγαν ἐκεῖ ἀπό τό Ἃγιον Ὂρος νὰ τὸν ἀποχαιρετήσουν.
Ἲνδικτος,τεύχος 18Σαν ήρθε η άνοιξη βάλανε οι άνθρωποι σε σιγαση τους ηχους και απ' τις εικόνες κράτησαν ότι τους έδενε με τη φύση όταν ήταν παιδιά: Τ...
