Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ’ΚΛΕΨΑΝ ΤΟΝ ΙΣΚΙΟ

 

Θὰ σοῦ πάρουν τὸν ἲσκιο τῶν δέντρων,θὰ τὸν πάρουν

 θὰ σοῦ πάρουν τὸν ἲσκιο τῆς θάλασσας,θὰ τὸν πάρουν      

θὰ σοῦ πάρουν τὸν ἰσκιο τῆς καρδιάς,θὰ τὸν πάρουν

θὰ πάρουν τὸν ἲσκιο σου...        

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΙΚΑΡΟΣ                                                                 2014,σελ.388                                                                                                       

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 

Παρασκευή,15 Φεβρουαρίου.[Ἀθήνα]

Ποιό εἶναι τό πράγμα πού λογάριασε περισσότερο  στή ζωή μου;Αὐθόρμητη ἀπάντηση μέσα μου:νά γράψω μιά σωστή γραμμή,ἒστω μιά σωστή λέξη.Αὐτό θά ἐξαγόραζε γιά μένα τόν κόπο τῆς ζωῆς.Τό πράγμα δέν εἶναι τόσο ἁπλό.Κί ἒτσι πού τό γράφω εἶναι μιά ἀπόχη γιά παρεξηγήσεις.Θά μποροῦσε τόσο εὒκολα νά νομιστεῖ λ.χ. κλίση γιά «ὡραιοπάθεια»-ἀδιαφορία γιά τήν πράξη ἢ καί γιά τή ζωή.Δέν εἶναι καθόλου,καθόλου αὐτό – εἶναι μιά φράση πού θέλει νά δείξει τήν ἠθική  μου στάση.Ἡ λέξη,ἡ φτιαγμένη άπό πολλή ζωή καί πολύ πόνο,καί πολλή τριβή ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους.

Γ.Σεφέρης,Μέρες Η’ 

ΚΑΙ ΤΟΎΤΟ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ

 

Τετάρτη,28 Μάρτη 

Πόνοι, πάνω στη ραχοκοκαλιά όλο το μήνα καί γιατροί, γιατροί.Τους βασταω λέγοντας πώς καί τούτο ζωή είναι - ωστόσο κάποτε κουράζομαι.Απο την περασμένη Παρ. massage ηλεκτρισμοι - ίσως είμαι καλύτερα τούτες τις τελευταίες 2-3 μέρες.Δηλαδη όχι συνεχείς οι πόνοι αλλά ένα δυνατό blitz που υποχωρεί έπειτα από καμιά ώρα.

Τετάρτη,9 Μάη

Κουρασμένος ψυχικά, όταν κοιτάζω πίσω κουρασμένος μ'ολην αυτή τη στάχτη.Τωρα που λιγόστεψαν οι πόνοι, έπειτα από τόσους μήνες,η κόπωση βγαίνει στον αφρό

Μέρες,Η' 1962

Γ. Σεφέρης

ΑΡΓΩ

Τα παραμύθια μου τά' μάθα κοντά στα καράβια

όχι από ταξιδιώτες μήτε από θαλασσινούς

μήτε απ'τους άλλους που προσμένουν στα μουράγια

παντοτινά ξεμπαρκοι ψάχνοντας τις τσέπες τους για τσιγάρο.

Πρόσωπα καραβιών κατοικούν τη ζωή μου

άλλα κοιτάζουν μ'ενα μάτι σαν του Κύκλωπα

ακίνητα στού πελαγου τον καθρέφτη

άλλα προχωρούν σαν υπνοβάτες, επικίνδυνα

κι άλλα τα πήρε ο ύπνος του βυθού

ξύλα σκοινιά καραβόπανα κι αλυσίδες.

Στο δροσερό σπιτάκι τού περιβολιού

ανάμεσα στα καβακια και τους ευκαλύπτους

κοντά στην κίτρινη δεξαμενή μ'ένα χρυσόψαρο μονάχα

στο δροσερό σπιτάκι μυρίζοντας λυγαριά

βρήκα ένα μπουσουλα καραβισιο

αυτός μου 'δείξε τους αγγέλους των καιρών

που κατοικούν την καταμεσημερη σιγή.

Γιώργος Σεφέρης

 

ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΚΙ ΕΓΡΑΨΑ ΛΙΓΟ

 

Ταξίδεψα κουράστηκα κι ἒγραψα λίγο

μὰ συλλογίστηκα πολύ τό γυρισμό,σαράντα χρόνια

σ’ όλες  τίς ἡλικίες ὁ ἂνθρωπος εἶναι ἓνα βρέφος,

ἡ τρυφερότητα κι ἡ κτηνωδία τῆς κούνιας

τ’ἂλλα τ’ἀποτελειώνει ἡ θάλασσα σάν τ’άκρογιάλι,

τήν ἀγκαλιά μας και τὀν ἦχο τῆς φωνῆς μας.

 

Γιώργος Σεφέρης Ποιήματα-ῙΚΑΡΟΣ 2014,ΣΕΛ.357