ΑΡΓΩ

Τα παραμύθια μου τά' μάθα κοντά στα καράβια

όχι από ταξιδιώτες μήτε από θαλασσινούς

μήτε απ'τους άλλους που προσμένουν στα μουράγια

παντοτινά ξεμπαρκοι ψάχνοντας τις τσέπες τους για τσιγάρο.

Πρόσωπα καραβιών κατοικούν τη ζωή μου

άλλα κοιτάζουν μ'ενα μάτι σαν του Κύκλωπα

ακίνητα στού πελαγου τον καθρέφτη

άλλα προχωρούν σαν υπνοβάτες, επικίνδυνα

κι άλλα τα πήρε ο ύπνος του βυθού

ξύλα σκοινιά καραβόπανα κι αλυσίδες.

Στο δροσερό σπιτάκι τού περιβολιού

ανάμεσα στα καβακια και τους ευκαλύπτους

κοντά στην κίτρινη δεξαμενή μ'ένα χρυσόψαρο μονάχα

στο δροσερό σπιτάκι μυρίζοντας λυγαριά

βρήκα ένα μπουσουλα καραβισιο

αυτός μου 'δείξε τους αγγέλους των καιρών

που κατοικούν την καταμεσημερη σιγή.

Γιώργος Σεφέρης

 

ΧΏΡΟΣ ΜΗΧΑΝΟΣΤΑΣΙΟΥ

 

ΝΟVOROSSIYSK A'

 

 Παράξενα το δειλινό βάφει κατακόκκινo τον ουρανό

Νοvorossiysk,Black sea

 

 

 

 

ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΚΙ ΕΓΡΑΨΑ ΛΙΓΟ

 

Ταξίδεψα κουράστηκα κι ἒγραψα λίγο

μὰ συλλογίστηκα πολύ τό γυρισμό,σαράντα χρόνια

σ’ όλες  τίς ἡλικίες ὁ ἂνθρωπος εἶναι ἓνα βρέφος,

ἡ τρυφερότητα κι ἡ κτηνωδία τῆς κούνιας

τ’ἂλλα τ’ἀποτελειώνει ἡ θάλασσα σάν τ’άκρογιάλι,

τήν ἀγκαλιά μας και τὀν ἦχο τῆς φωνῆς μας.

 

Γιώργος Σεφέρης Ποιήματα-ῙΚΑΡΟΣ 2014,ΣΕΛ.357

 

 

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Η αλυσίδα

 κρατάει το σκάφος 

στη μανία του καιρού,

μα οι πληγές μένουν να θυμίζουν 

την ώρα του πόνου.
 

ΒΟΣΠΟΡΟΣ

 

Ηλιοβασίλεμα.Στιγμές απ' το πέρασμα του Βοσπόρου

 

ΖΩΝΤΑΝΌ ΣΏΜΑ

 Κατά βάθος,ο ποιητής έχει ένα θέμα:

      το ζωντανό σώμα του.

Γιώργος Σεφέρης

ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ

 

Πρώτον,συστέλλονται οι αισθήσεις

Σύμπτηξη σ’ ένα σημείο

Χωρούν:   

Το φως της μέρας,η οθόνη της τηλεόρασης,η μη ελπίδα του ξέμπαρκου

Όλα αναβοσβήνουν

Δεν περιεργάζομαι την αλμύρα που αγκομαχάει στην άκρη του κυματοθραύστη

Θ’ αφήσω να τραβηχτεί λίγο η παλίρροια

 

 

 

ΑΛΛΟΘΙ

Φίλος ρητόρευε τὶς προάλλες πὼς ὀφείλουμε νὰ φυλαγόμαστε(ἐκεῖνος κι ἐγὼ κι ὃλοι οἱ καλοί)ἀπὸ τοὺς τοξικούς ἀνθρώπους – συμφωνοῦν κι οἱ ψυχοθεραπευτές καὶ τὰ βιβλία αὐτοβοήθειας.Τὸ νεοφανές κυνήγι τῶν τοξικῶν ἀνθρώπων μᾶς τοποθετεῖ ἀμέσως στὴ μεριὰ ἐκείνων ποὺ τὰ κάνουν ὃλα σωστά κι ἐνισχύει τὴν αὐτοπεποίθησή μας`δὲν εἲμαστε ἐγωιστὲς ἐμεῖς,οἱ ἂλλοι εἶναι τοξικοί.Τοξικό εἶναι ὃ,τι ξεβολεύει  κι ὃλα ἀπωθοῦνται εὐκολότερα ἂν εἶναι τοξικά`ὁ ναρκισσισμός μας ἀποκτᾶ τὸ ἂλλοθί του.

 

ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ – ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΝΑΤΟ,Εκδόσεις ΚΙΧΛΗ 2019