Στάθηκε στην πύλη
ανήκε στους εχθρούς
πόσο βράχος,πόσο
κεραμίδι
επί τοις εκατό
στη νιότη [του]:
--ήμουν
εξ’ολοκλήρου βράχος
που
γονιμοποιήθηκε απ’τους προγόνους
φρέσκο χώμα
και νερό διάφανο
στις αμασές
τους καρπούς μου
θρυμμάτισαν στο μύλο
μπουρνιά με λάδι
ή κρασί
κεραμίδι
στο σκιερό κατώι
τώρα
συντρίμια,άχρηστο υλικό--
σ’αυτό
υποστασιάζει η ύπαρξή [του]
αυτό λοιπόν:
βράχος και
κεράμιον
και ύστερα η
αγκαλιά
θα πρἐπει να
αγκαλιάσει τον αρχοντάρη
>μετά>
έχουμε καιρό για
μετά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου