Η καθημερινή τύρβη
επιτείνει το πρόβλημα της όρασης.
Στον ανοιχτό ωκεανό ο
χρόνος μαραίνεται σε μάταιη προσμονή
Μια αχλή πρωινή που
εμποδίζει την θέαση του ορίζοντα.
Στο ΑΡΧΕΙΟΝ αναφέρεται
ότι η ηρωίδα ήταν αδύνατον να βάλει σε τάξη τα αισθήματά της
καθώς αλλάζουν από μέρα
σε ώρα σε στιγμή χωρίς στην επέκταση στην επέκεινα ζωή.
Πιο κάτω γράφει εξ αφορμής τον χαμό ενός προσφιλούς της προσώπου
‘’κανένας δεν χάνεται
οι πάντες κάπου
υπάρχουν’’
Έτσι ταξιδεύουμε και
εμείς τον σύντομο βίο
διαπερνώντας την υγρή
απεραντοσύνη
και εκλαμβάνοντάς την μονάχα ως καθρέφτισμα και
αντανάκλαση του ουρανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου