κόσμημα:
φυτοπλαγκτόν
ξεβρασμένο πάνω στην κουβέρτα,
στέγνωσε
μέσ'την αλμύρα
Κυκλάδες.Θα τις ονόμαζα πολιτισμό της ξερολιθιάς.Τι ιδρώτας,τι μαστοριά,τι κόπος και μόχθος δεν κρύβεται πίσω απ'τα αφανισθεντα και ταπεινά τούτα μνημεία;
Φωτογραφίες από το βιβλίο του Δ.Βασιλειαδη "θεώρηση της αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής υπό ανήσυχη οπτική γωνία",εκδόσεις ΕΡΜΗΣ 1979
Πόνοι, πάνω στη ραχοκοκαλιά όλο το μήνα καί γιατροί, γιατροί.Τους βασταω λέγοντας πώς καί τούτο ζωή είναι - ωστόσο κάποτε κουράζομαι.Απο την περασμένη Παρ. massage ηλεκτρισμοι - ίσως είμαι καλύτερα τούτες τις τελευταίες 2-3 μέρες.Δηλαδη όχι συνεχείς οι πόνοι αλλά ένα δυνατό blitz που υποχωρεί έπειτα από καμιά ώρα.
Τετάρτη,9 Μάη
Κουρασμένος ψυχικά, όταν κοιτάζω πίσω κουρασμένος μ'ολην αυτή τη στάχτη.Τωρα που λιγόστεψαν οι πόνοι, έπειτα από τόσους μήνες,η κόπωση βγαίνει στον αφρό
Μέρες,Η' 1962
Γ. Σεφέρης
Φώτισον τούς ὀφθαλμούς μου,
μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον,
μήποτε εἲπη ὁ ἐχθρός μου
Ὶσχυσα πρός αὐτόν
Ψαλμός 12,4
Κρεμασμένη η απελπισία
με του Ιουλίου την μεγάλη
αιωρούμενη λάσπη
το αεράκι που μπαίνει
στους αρμους
Ο παφλασμος
Restaurant manolo.kavouri
Mirap victory το ντεποζιτο του ηλιακού
Χθες βράδυ έπιασα 2-3 φορές τον εαυτό μου,
στο μισοφως
μου φαινόταν σαν πλοίο.
θα πρέπει
κάθε ουρανός να μπεί σε τάξη
να καταστραφεί
κάθε αυθαίρετη κατασκευή
ανάμεσα
στα σκοτεινά νέφη
Να μένει η κουρδισμένη καδένα
σε οριακή ευστάθεια
και όταν ξετυλίγεται
/δόντι/
/δόντι/
του λογικού συναφούς η ευπρέπεια
να μην μπαίνει σε ρίσκο
το ασφαλές του θόλου
Eίναι ευθύνη μου το ξέρω
στην πύκνωση των προσφερομένων φωτονίων
να καλύπτεται κάθε ρωγμή
των επιμέρους κυρτώσεων
ώστε οι εκρήξεις απ’την υπερχειλίζουσα ύλη
αυστηρά ελεγχόμενες
\ ποτέ πρίν\
\ ποτέ μετά\
να καλύπτουν της πρόωσης
τις αμήχανες παύσεις -
Περιοδικό ΚΟΡΑΛΛΙ,150 Βραβευμένα ποιήματα 2020
1ος πανελλήνιος διαγωνισμός ποίησης
Και από ένα δαχτυλίδι για μωρά
Ένα τοπίο φιλικό για δάκρυα
Με την παπαρούνα μνηστή του.
Μπορώ με μια κουδουνιστρα
Ν' αποσπάσω την προσοχή του Θεού.
Μα δεν βρίσκω τι θα μας κρατήσει γενναίους
Στον αιώνα που θα ζούμε τυφλά...
Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου-Ο τρόμος ως απλή μηχανή, Πατάκη 2012
Απόβραδίς αγκυροβολήσαμε στο Πόρτ Σάιντ,στην είσοδο του καναλιού από την μεριά της Μεσογείου.Ξεκινήσαμε να περνάμε το κανάλι αργά το πρωί της επομένης.Έπρεπε να βρισκόμαστε στην μπούκα την προκαθωρισμένη απ’το Control traffic ώρα.Όταν μετά από το 12ώρο φτάναμε κοντά στο Suez,για να βγούμε έπειτα στην Ερυθρά θάλασσα,ήδη είχε σκοτεινιάσει.Κατάπλωρα είχαν ανάψει το Σουέζ Light και ετοιμάζονταν να κατέβει όλη η κουστωδία των μικροπωλητών.Μαζί θα κατέβαιναν και οι απολυόμενοι.Πρύμα έρχονταν τα στόρια.Μια έντονη ακαταστασία και βιασύνη.Σε λίγη ώρα όλα ηρεμούν.Σβήνουν όλα τα φώτα,εκτός από αυτά της πορείας.
Παραλία Ασπροπύργου,σε μια θαυμάσια φθινοπωρινή λιακάδα Για μένα, ότι φέρει την υπογραφή μου ισοδυναμεί με απόδειξη ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΤΟ...