Ἂνες μοι,ἳνα ἀναψύξω πρό τοῦ με ἀπελθεῖν,καί οὐκ ἒτι οὐ μή ὑπάρξω.
Ψαλμός 38,17
Φωτο:Ακρωτήριο Μαλέα
Ἂνες μοι,ἳνα ἀναψύξω πρό τοῦ με ἀπελθεῖν,καί οὐκ ἒτι οὐ μή ὑπάρξω.
Ψαλμός 38,17
Σαρκὀς τὀ ἐκτύπωμα,ἀναστηλοῦντές σου,Κύριε,σχετικῶς ἀσπαζόμεθα,τὸ μέγα μυστήριον τῆς οἰκονομίας ,τῆς σῆς ἐκδηλοῦντες,οὐ γὰρ δοκήσει,ὣς φασιν,οἱ θεομάχοι παῖδες τοῦ Μάνεντος,ἡμῖν ὢφθης,φιλάνθρωπε,ἀλλ’ἀληθεία καί φύσει σαρκός,δι’αὐτοῦ άναγόμενοι πρός σὸν πόθον καὶ ἒρωτα.
Μόλις πεθάνει
Γιῶργος Σαραντάρης
Μετάρσιες φλόγες,ορατές τη νύχτα
Ποιός να πλύνει την δυσκάθεκτη αχλύ της αμαρτίας;
Απ’ την ίδια φλόγα πηγάζει η δρόσος,που τα σώματά μας θα ανακουφίσει.
Όχι μόνον για τή αλήθια, αλλά και για την ομορφιά της αλήθιας νιάζομαι. Ηλία Πετρόπουλου,Ποιήματα (Νεφέλη,1993)