ΦΑΝΕΡΩΣΟΥ ΜΟΙΡΑ

Φανερώσου μοίρα


δεν θα χρεώσω άλλο

τον επίγειο  θάνατο

Η ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ

Σκέψη τοῦ παροδικοῦ
πού σέ παραλύει.
Σπίτια,θάνατοι,χωρισμοί.
Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου
εἶναι καμωμένη ἀπό καιρούς:
καιρός νά σπείρεις,
καιρός νά θερίσεις,
καιρός τῆς θλίψης,
καιρός τῆς χαρᾶς,
καιρός τῆς ἀγάπης,
καιρός τῆς μοναξιάς.
Ἂν τό σκεφτεῖς ἒτσι,
θα μπορέσεις
καί στη χαμηλότερη στιγμή
νά στηριχτεῖς,
γιατί κί αὐτή θά ἀνήκει σ'ἓναν
ἀπό τούς καιρούς
τῆς ζωῆς σου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ,ΜΕΡΕΣ 18.09.1935

Η ΦΘΟΡΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ

Μου δίνεται απλόχερα ο καιρός και ο χώρος
παρότι η φθορά δεν αντιστρέφεται
μου δίνεται καιρός
μου δίνεται ένα καινούριο φώς
κάθε μέρα
λες και είναι νεογέννητο
μέσα απ'του Θεού τα χέρια 

33 36 south
032 55 east
course 069

ΕΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟ

Εἶναι ὧρες,ὃλο καί πιό συχνά τώρα τελευταία,πού αἰσθάνομαι τόν ἑαυτό μού νά θέλει καί νά μήν θέλει  μέ τήν ἲδιαν ἀκριβῶς ἒνταση,νά δημιουργεῖ μιάν ἱσορροπία,καί αὐτή ἡ ἱσορροπία εἶναι τό χάος.Ξέρω πώς χρειάζεται ἒνα ἐλάχιστο γιά νά σπάσει ἡ ἰσορροπία,γιά νά κινηθεῖ ἡ μηχανή.Αὐτό τό ἐλάχιστο εἶναι τό δῶρο τοῦ Θεοῦ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ,ΜΕΡΕΣ  27.12.1934

ΕΞΩΠΟΡΤΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Ἀγανακτήσει κατ'αὐτῶν ὓδωρ θαλάσσης,

ποταμοί δέ συγκλύσουσιν ἀποτόμως

Καί ἐρημώσει πᾶσαν τήν γῆν ἀνομίαν,

καί ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν.

Σοφία Σολομῶντος

ΚΟΣΜΗΜΑ

Σ’ἀμνημόνευτα χρόνια,ὁ ἂνθρωπος που ζοῦσε στις σπηλιές,σήκωσε το χέρι του και με ἒνα ὑποτυπῶδες ὂργανο,χάραξε πάνω στην πέτρα ἒνα σχέδιο ἀφηρημένο,ἒνα σχήμα ζώου ἢ ἀνθρώπου.Ἠ σημασία τῆς χειρονομίας αύτῆς εἶναι διπλή:ἠθική και αἰσθητική.

Ἠθική,ἐπειδή μ’αὐτή του την πράξη ὁ ἂνθωπος,βεβαιώνοντας τη θεική του καταβολή και κάμνοντας χρήση τῆς ἐλευθερίας του ἀλλοίωσε  τον ἐξωτερικό κόσμο,προσθέτοντας  στη δημιουργία  τοῦ Θεοῦ ἓνα δημιούργημα δικό του.Τό δημιούργημα αὐτό,ἀποτελεί πράξη τοῦ πνεύματος πού εμφύσησε μέσα του ὁ Δημιουργός.Ἒτσι,διά μέσου τοῦ ἀνθρώπου,εἶναι σά να συνεχίζεται το ἒργο τοῦ Θεοῦ μέσα στον δημιουργημένο κόσμο.

Αισθητική,ἐπειδή άναφέρεται στη ἀνθρώπινη ὂραση.Για πρώτη φορά φαίνεται το μάτι τοῦ ἀνθρώπου να μήν ἀρκεῖται στο θέαμα τοῦ κόσμου,να μην θεωρεί πλήρες αὐτό που βλέπει για την ἱκανοποίησή του.Δέν πρόκειται πιά για την διακρίβωση και την ἀπόλαυση τῆς ὀμορφιᾶς που το μάτι τοῦ ἀνθρώπου άποκαλύπτει και πιστοποιεῖ τριγύρω του.Ἡ χαρά αὐτή φαίνεται ἀδρανής ,παθητική.Πρόκειται για χαρά ἐνεργητική ,τη χαρά τοῦ δημιουργοῦ που με την αἲσθηση κάποιου κενοῦ στα θεατά,ἁπτοποιεῖ την δημιουργική του ἐλευθερία και κάνει ὁρατή τη ψυχή του με το σχέδιο και το χρώμα.Αἲσθηση τοῦ κενοῦ,τοῦ ἑλλιποῦς  στο ὁρατό κόσμο,αἲσθηση τῆς ὀμορφιάς ,τῆς ἀρμονίας  στο ἀόρατο ,συνηφαίνονται,ἀλληλογνωρίζονται,καρποφοροῦν και πλάθουν τό κόσμημα.

Κώστας Ε. Τσιρόπουλος

Π.ΒΑΜΠΟΥΛΗ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΣΤΕΡΟΣ,1992     

ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ

Μετρά ο χρόνος

βρίσκεται

μπούσουλας ανεμίζει

πέρνουν και άλλες αντιστοιχίες

στα μανομετρικά ύψη

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΣΤΗΘΟΣ

Ὢ θάνατε

βασιλέα

τῶν πραγμάτων

πιέζεις 

ἀπόψε 

τό μικρό μου 

στῆθος

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Τί ἀναχαιτίζεις σου τά ὓδατα,ὦ Ἰορδάνη;

τί ἀναποδίζεις τό ρεῖθρον 

καί οὐ προβαίνεις τήν κατά φύσιν πορείαν;

Oὐ δύναμαι φέρειν,φησί,πῦρ καταναλίσκον,

ἐξίσταμαι καί φρίττω τήν ἂκραν συγκατάβασιν,

ὃτι οὐκ εἲωθα τόν καθαρόν ἀποπλύνειν,

οὐκ ἒμαθον τόν ἀναμάρτητον ἀποσμήχειν,

ἀλλά τά ρερυπωμένα σκεύη ἐκκαθαίρειν.

Ἀκάνθας φλέγειν με ἁμαρτημάτων 

διδάσκει ὁ ἐν ἐμοί βαπτιζόμενος Χριστός,

ὁ Ἰωάννης συμμαρτυρεί μοι,

ἡ φωνή τοῦ Λόγου βοᾶ:

Ἲδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ 

ὁ αἲρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.

Αὐτῶ πιστοί βοήσωμεν.

Ὁ ἐπιφανείς Θεός εἰς τήν ἡμῶν σωτηρίαν δόξα σοι.

ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΦΤΕΡΩΜΑ

πολλοί 

οἱ πολεμοῦντές με

ἀπό ὓψους

ψαλμοῦ 55

Αέρας συνθλίβει

υπάρχει

έμεινε πια η εγκοπή 

στα 

λυμένα πτερύγια

BITTER END

Στέκει επιστροφή;
φώτα σαλεύουν
σε ανημέρωτα πρόσωπα
ξημερώνει;
ή όνειρο οδηγείται στο χαμό;
λάσπες και χυμένες μπογιές στα αξημέρωτα
στο bitter end
έμεινε όλη η σκουριά