ΟΡΘΡΟΣ

Μη φοβόσαστε που ξημερώνει,
έχουμε την καλή ελπίδα στην καρδιά μας.
Άς είναι οι δρόμοι έρημοι από ανθρώπους,
θ'ακουστούν όλες οι φωνές της ημέρας.

Μην αναστενάζεις που ο μόχθος έχει πολλές ώρες,
το κάθε βάρος τ'αλαφρώνει η συντροφιά,
ένα μάτι που προβάλλει απ'την συννεφιά,
η καλή ελπίδα πώχουμε στην καρδιά.

Ακούς πως πάλλεται σαν καμπάν'από φως,
διώχνωντας τα σκοτεινά φαντάσματα,
προσκαλώντας τον εργάτη στην οικοδομή,
η καλή ελπίδα πούναι στην καρδιά.

Τρέξτε πρόθυμα με το δίχτυ της ζωής,
στη θάλασσα με τις λαχτάρες που σιωπούν,
κάτι από τον ήλιο π'αναλειώνει στα νερά,
θ'ανέβει απάνω η ελπίδα της καρδιάς.

ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ(ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ,ΑΣΕ,1988)

ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΔΙΑΒΑΤΟΣ

θ  ά λ α  σ σ α

αδιάβατος,

γλυκεία και πολύτιμος

Η ΣΕΠΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑΣ.
ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΡΙΩΤΕΡΑ ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΑΣ.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:ΑΓΙΟΣ ΣΙΜΩΝ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑ 1987

ΚΑΤΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΟΡΘΙΟΣ

Μόνον αυτοί που τρέφουν όνειρα

απολαμβάνουν την πραγματικότητα

                                                                Ν.Καρούζος

                                   Δυνατότητες Χρήση της ομιλίας

ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ

Το μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές,δυο τρείς νότες κυμάτων,την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι,λίγες μέντες από δυό κοντά κοντά βαλμένες ανάσες,ένα τραγούδι βαρύθυμο σαν βράχος μαύρος,και το δάκρυ,το δάκρυ της μιας φοράς,το για πάντοτε.Όλα όσα μ'άλλα λόγια κάνουν την αληθινή του φωτογραφία,την καταδικασμένη να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ. 
Αποδίδω μεγάλη σημασία σ'αυτό το έσχατο του εαυτού μας αντίτυπο.Που εαν συμβεί να διακρίνουμε πίσω του αφρισμένη τη θάλασσα ή λευκό το σπιτάκι,να μην προσπερνάμε,τάχατες οι ανώτεροι εμείς,παρά να γονυπετούμε και να κάνουμε το σταυρό μας με δέος.
(ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ)

ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΑΝΗΦΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΣΤΗΘΑ

Μόνος
μ' ένα δελτίο καιρού
μ' έναν πλήρη
οδηγό  ταξιδιού
κάνεις ν' ανέβεις από τους
πρόποδες του ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΥ
σκληρό βουνό
μ' απέριττες πλαγιές
που κλείνουν σε χαράδρα
αν δεν λιαστείς
στην απλωμένη πέτρα
θα αποκάμεις στην γρανιτένια του απόχη
και ο ύπνος θα'ρθεί
αθόρυβα πατώντας στις μύτες
σκορπώντας 
το μπουκέτο των ονείρων
που τόσο πρόθυμα έφτιαξε η άνοιξη.

ΛΑ'Ι'ΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Χωρίς τους ποιητές,τις εικόνες ή τους ήχους ο άνθρωπος είναι "ανάπηρος της πραγματικότητας",
Χωρίς αυτούς κανείς δεν είναι αρτιμελής.(ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ,ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ ΤΟΥ '70,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ,2014

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ(Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ)

                                                                                  (Λόγια ενός μονολόγου)

Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να επιμείνουμε στη ζωή,

να μην περιμένουμε να προσφερθεί η ευγενικιά πολιτισμένη

βοήθεια.Ψέμα είναι .Δεν μπορούμε να βασιστούμε παρά στη δικιά μας μόνο την αρετή.Ποια όμως            δύναμη απομένει

όταν το πλοίο από την κούραση έχει βυθιστεί.

Σταχτής,μαβής ουρανός πέφτει

στην πράσινη,κίτρινη θάλασσα πάνω

και η στεργιά που αποκόβει

τη φορά των κυμάτων με τον άσπρον αφρό

ούτε απόμακρα δεν φαίνεται σα σύνορο γαλάζιο.

Όταν χωρίσει η ξασπρισμένη μαβιά λωρίδα

της δεύτερης αυγής που παραδέρνουμε στο σκοτεινό στερέωμα

ελπίδα δεν απόμένει καμιά.

Όμως για τη ζωή δεν πρέπει να μιλάμε

δεν μας είναι άλλο για να διαλέξουμε

αν η ελπίδα δεν υπάρχει,η θέληση είναι η ζωή

πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιμείνουμε στη ζωή.

Είναι ένας ναυαγός που συλλογίζεται:Πολύ τον βασανίζει 

το ρύπος,από τα βρώμικα νερά,που πέφτει απάνω του.

(Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ,ΑΣΕ 1988)

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΩΣ ΤΟ ΠΑΡΚΟ

Μεγάλη πείνα 
           αδυσώπητη, 
βουβός o κλαυθμός, 
           με τρέφει η προσευχή 
           χωρίς να προσεύχομαι.

ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΜΕΣ'ΤΗ ΝΥΧΤΑ

Κάθε που νύχτωνε 
είχα συνήθεια να τοποθετώ στο τραπέζι
 τη μάσκα ως φανό
στην φτωχική παρουσία σου
 και όταν στη μέση της καταιγίδας χανόσουν
έκρυβα το πρόσωπο μην αισχυνθεί ο απών.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Αν έχεις δεμένα τα όρια σου

Σφίξε στην παλάμη το απρόσβλητο κενό

Και πέρνα με βιασύνη την κεντρική είσοδο

Στόχευσε δίχως περιστροφές στο νου

Που λατρεύει την ελευθερία

Στα λασπόνερα της οιμωγής

Προσπέρασε το εμπόδιο της θύμησης και του πόνου

Αν  τα όρια σου μένουν ακόμη δεμένα

Προς επίσχεση των σειρήνων

Ο νους θα σου ανταποδώσει το θράσος.

ΛΟΓΟΙ Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ

ΣΧΕΔΙΟ ΡΑΛΛΗ ΚΟΨΙΔΗ

                                                                                                                                                                                                                    Αν αποφύγω τα κοσμικά κείμενα,τότε θ'αδειάσω και θα πάψει και η                                                       πάλη.Γιατί ο άνθρωπος κάνει έναν αγώνα με το παραδοσιακό.Λοιπόν                                                   εγώ διαβάζω τα ιερά κείμενα,αλλά πρέπει να διαβάσω και τα                                                                 κοσμικά,να τα συσχετίσω,να παλέψω και να με                                                                                       νικήσουν.Καταλαβαίνετε;Να με νικήσουν και να μπορέσω πια,ως                                                         νικημένος,ν'αποκατασταθώ με την ανάγνωση των ιερών κειμένων.

(Σχετικα με την ανάγνωση ιερών και κοσμικών κειμένων,συζήτηση του Γιώργου Δανιήλ με τον Ν.Γ.Πεντζίκη.ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΥΝΑΞΗ,ΤΕΥΧΟΣ  27)