ΤΗΣ ΒΑΘΙΑΣ ΝΥΧΤΑΣ ΑΠΟΝΕΡΑ

Όταν κάποτε βρούνε
 τα γραπτά του 
θα πουν:
ο απτόητος λύγισε,
ή η ατασθαλία των άστρων 
διάβηκε
αμετάκλητα τη νύχτα.
Όπως ο μακρινός θείος
που μόνο όταν σιγουρεύτηκε
 ότι όλοι είναι παρόντες
φτερούγισε μακρυά.

~

Είμαι

εγώ

συρματοπλέγματα

γύρω 

στον 

πολτό

της

θάλασσας

Γιώργος Φιλιππίδης

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ

Δεν μας ανήκει αυτό που ζούμε

Ανήκει στο χθες

Αν ζήσαμε εντίμως

στην έσχατη ώρα

εκεί ανήκει η στιγμή

Ολόκληρη

και ανέγγιχτη

ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΟ

Εν αβύσσω πταισμάτων 
κυκλούμενος,
την ανεξιχνίαστον 
της ευσπλαχνίας σου
επικαλούμαι άβυσσον
εκ φθοράς ο Θεός
με ανάγαγε.

Η ΓΝΩΣΗ ΜΑΣ ΥΠΟΔΕΙΚΝΎΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ

Άνεμος

τίποτα δεν αντιδρά

η αναμονή μονάχα

σαν ξέφτι

ΠΡΩΤΟΣ ΥΠΝΟΣ

Λειψός για διεκπεραίωση

της απλούστερης αριθμητικής πράξης

να το κυρίαρχο συναίσθημα

έχεις και το νόμο της βαρύτητας

αυτό τέλος πάντων  το αιτιώδες της υλικής αυταπάτης

ή μήπως η ροή του αίματος κατευθύνει;

(φθορά ανά μονάδα χρόνου;)

Για το βούισμα στο κεφάλι πάντως κατά κύριο λόγο

οι ηλεκτρομαγνητικές διαδικασίες του εγκεφάλου ευθύνονται

ή κατά τους θεολόγους η μέγιστη απόγνωση,

 πρώιμο στάδιο της καθάρσεως.

Μα είμαι ακόμη στους πρόποδες του όρους Χριστός.

Ούτε καν καθ’οδόν.