Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ B

ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΧΩΡΟΥ

Στέκω στην άκρη του κήπου
-οι φύλακες άφαντοι- 
απορημένος με την σφοδρότητα του καιρού 
βήματα οδηγημένα 
μέσα στην θύελλα
ομιχλώδης ορίζοντας μετά την ιστορία
ο ήρωας ζητά ανάσες  
καθώς οδεύει προς το αμετάκλητο
ούτε οι δάφνες τον εμποδίζουν 
να κλάψει 
αντάμα με τους κακόμοιρους 
με τις ενοχές σαν όρνεα 
πάνω απ’τους ώμους
ανώφελο στο μυαλό 
το αίσθημα καθώς μ’εξισώνει
με τις σκιές 
και όντως πολύ σκοτάδι
εισέρχεται 
δια της εκδικήσεως 
ως ροπής προς τον άλλον
τόση η βιασύνη να επιδεικνύεις
ως κορώνα την μόνωση
απ'τον κόσμο
είχαμε φουντάρει

μέγα κατόρθωμα

η απόγνωση

στις ρωγμές

των απόκρυφων στεναγμών 

παρέλαση χορών μαρτύρων της αγάπης

έλεγα

γιατί συνήθως η ησυχία ερχόταν

με κάποια σφοδρότητα 

και είχα ελάχιστα ανταλλάγματα 

στη συνδιαλλαγή 

των παθών.

ΕΧΟΥΜΕ ΗΤΤΗΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ

Είχε αφηνιάσει το μέλλον
κρατώντας ίσα-ίσα
το πρόσχημα του τρόμου
χρησιμοποιούσε ασυνήθιστες λέξεις για να υποδηλώσει την μοίρα που έφτανε
όπως "άθροιση ιστοριών" ή "προδοσία"
σε πολύ μακρινές εικόνες και όνειρα που στριμώχτηκαν σαν γέρικα σκαριά
και ξύλα στο απώτερο παρελθόν
ήξερε να φυλάει τα ανεξήγητα παρείσακτα σύμβολα
που ξέρασε η ιστορία
σαν θέλησε και κείνη να βύζάξει όπου κοκκίνιζε χάραμα
και όπου λαμπύριζε το φως 

ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΗΤΕΥΕΙ

H περίσσια 

      του αίματος 

στοχεύει

      απευθείας 

στη διαδοχή

     των εποχών 

απ’τη δίνη των τζιτζικιών

     ως την ανάπαυση του ελαιώνα,

       Αρδεύει τη συγγνώμη της προσευχής

και στα δυσνόητα πρωινά του χειμώνα 

      συλλαβίζει μετάνοια

                                     Και όλα αυτά μέσα

                                      στο σώμα.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Μαζεύοντας κάθε μέρα,

ικανότητες και αρετές 

να πως δημιουργήθηκε τούτος ο τεράστιος σωρός από άχρηστα υλικά,

την μεγάλη ώρα που κρέμονται όλα τα βλέμματα πάνω σου 

δεν έχεις βοήθεια από πουθενά

οι πόρτες ερμητικά κλειστές,

οι ζωές χτυπημένες από ένα ανεξήγητο σαράκι,

οδεύεις προς απόγνωση 

αν αποτύχεις να κρατήσεις το καλό σου όνομα,

εκτός αν δεις...

τι άφησε πίσω της η ιστορία,
αλυσίδες ατελείωτες προσώπων
που στην ακραία στιγμή της αγωνίας
αναζήτησαν καταφύγιο στην ιδέα τους
μα το μόνο που βρήκαν ήταν ένα πουλί
να χαιδεύει με την σκιά του το τζάμι
στην άκρη του ωκεανού

ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Πώς να συλλάβουμε τον λόγο,τον πολύ χαρακτηριστικό:¨Ποιήσομεν άνθρωπον¨ και όχι ¨πολλά ανθρώπινα όντα-ανθρώπους¨…Οφείλουμε να αποκτήσουμε τη συνείδηση ότι το ανθρώπινο ¨είναι¨ είναι ένα.Είναι μονάδα θρυμματισμένη τώρα από την πτώση,με συνέπεια να γίνουμε ένα πλήθος ατόμων και η φύση μας να κατακερματιστεί σε μικρά κομμάτια…(ΑΡΧ.ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ,ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΤΟΜΟΣ Α’σελ,357)