ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Ω,ποιητή
σ'ανήλιαγα υπόγεια
και σ'υπερώα
ποιός θα μετρήσει τη σκιά
το φως που στέρεψε
 ποιός θα ζυγίσει
η φωνή σου που διαλαλεί
τον μύθο και την αλήθεια
είναι βραχνή
ποιός να την πιστέψει.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ

Εκείνο το πρωί έβρεχε ασταμάτητα

ποταμοί υδάτων έτρεχαν πάνω απ’τους φακούς

έσταζαν οι άνθρωποι ντροπή και απορία

καθώς πέφταν οι σάρκες τους προς τη γη

από μια θανατηφόρα άσκηση της βαρύτητας

τα χείλη έχασκαν

και η θάλασσα ακόμα τυραννιόταν να σταθεί στο στερέωμα

ήταν η μέρα που απεκδυθήκαμε το βασιλικό  ιμάτιο

και βάλαμε σαν ανόητοι τα παλιόρουχα

της έσχατης κατάπτωσης.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΩΣ ΦΩΣ

Ο λόγος των δευτερολέπτων στην ισορροπία της αίσθησης

υπάρχω γέφυρα της ηλεκτρομαγνητικής πανδαισίας

βγαίνοντας καθώς το φως διαλύεται

το αισθητό

το παρηγορητικό

το ανακριτικό

διαχωρίζω τα άχρηστα υλικά προς ανακύκλωση

ΤΙΚ-ΤΑΚ

αυλαία χρόνου

ο ουρανός γεμάτος χρονικότητα

απειρίζουσα

απειροφορούσα    

     07.52    12-3-2012

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΕΩΣ

-Δεν μπορεί να πει κανείς για την Ελλάδα ότι είναι νεκρή,είναι πολύ ζωντανή.
-Έχουμε ανησυχία και για την Ελλάδα...
-Δεν πιστεύετε ότι θα νικήσομε;
-Πιστεύομε...
(Συνομιλία του Πατρός Σωφρονίου του Έσσεξ με Αγιορείτη ηγούμενο).                                                               (ΣΧΕΔΙΟ ΡΑΛΛΗ  ΚΟΨΙΔΗ)

                                                                                                                                                                   

                                                                                                               

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ Δ

Φάροι.Οι φρουροί της θάλασσας,οι "άγιοι" των ναυτικών,

το άσβεστο φως που καθοδηγεί.

Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ 

ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΒΟΛΤΑ

Κλειστά παντζούρια προχωρημένο μεσημέρι καιρός απόλυτης ελευθερίας,είπα:ας ήμουν χαμένος στο πλήθος χωρίς κανένας να νοιαστεί,στυγνή απόλυτη τυραννία,καμία υπόσχεση δεν απέσπασα για την επαύριον την στριμωγμένη παράξενη μέρα όταν ο ήλιος θα με ρωτήσει αν υπήρξα χωρίς να πάρει απάντηση,ώσπου να με ξεβράσει κάποιο πρωί η θάλασσα που την είπα τύχη ή μοίρα γιατί κάποιο μερίδιο μου έχει φυλαγμένο ο Πατέρας και είναι κρίμα σκέφτηκα να πεθάνω της πείνας.