ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Ο ιδιοσύστατος χαρακτήρας του καθενός,είναι τροχός.Του άρματος της αμαρτίας που φέρεται πάνω σε λέμβο,στον ρου του ποταμού.Η αμαρτία στολίζει με την αφθονία και τον πλούτο το άρμα της,που έτσι γίνεται βαρύ,ασήκωτο στους καταδικασμένους ώμους,τις υποταγμένες  στην άλυσο δυνάμεις.Η αμαρτία στέκει πάνω στην ευρύτατη γή και χτίζει ισχυρό πύργο.Ακαταμάχητο.Δεν περατούται το έργο και κει πάνω συγχύζονται οι γλώσσες των Εθνών.Η αγάπη φτάνει να σημαίνει μίσος.Θέλουν να την αποκρύψουν την αγάπη,που μέσα στο κύλισμα όλων των νερών πολεμάει το κακό κάτω από τα πόδια μας.
(Ν.Γ. Πεντζίκης,Ομιλήματα)

ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΡΘΑΜΕ ΕΔΩ

ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΞΥΓΟΝΟ

Περιβάλλον κανονικής περιεκτικότητας σε οξυγόνο,

απαλλαγμένο επικινδύνων και δηλητηριωδών ουσιών...

ΑΝΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ

  Λίγες σκέψεις,καθώς πλέουμε στην Κυριακάτικη ραστώνη,διαιρεμένοι σε χιλιάδες φωνές παθών και σειρήνων.


Η Βασιλεία του Χριστού είναι η "ανεστραμμένη πυραμίδα":Ο μεγαλύτερος υπηρετεί τον μικρότερο,ο ισχυρότερος ταπεινώνεται μπροστά στον αδύνατο.Έτσι είναι όλα στην ζωή του χριστιανού,τέτοια είναι η δομή της ουράνιας Βασιλείας,θεμέλιο της οποίας κείται η Θεία Αγάπη.Αντίθετα προς αυτή είναι η βασιλεία των πεπτωκότων ανθρώπων που στηρίζονται στην υποδούλωση και εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυροτέρους.Οι υπερήφανοι νικητές,αυτοί που επικράτησαν με τη βία,περιφρονούν επιπλέον τους ηττημένους και φέρονται απέναντί τους όχι καλύτερα από ότι σε ζώα.
(Η ανθρωπότητα και η ιστορία της,Αρχιμανδρίτης Σωφρονίος Σαχάρωφ)

ΝΙΚΟΣ Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΚΑΤΟ ΗΜΕΡΩΝ

ANTI ΠΡΟΛΟΓΟΥ(ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ,ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ 1988)

Πρόκειται για ένα εκπληκτικό βιβλίο.Ίσως από εκείνα που συγκροτούν το κύριο σώμα της σκέψης και της προσφοράς στα γράμματα του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη.Γραμμένο το 1966 και ξανακοιταγμένο το 1972 ήταν κακότυχο στην πρώτη του έκδοση το 1973.Ο εκδότης που το κυκλοφόρησε το απέσυρε μετά από λίγο καιρό,γνωστοποιώντας στο συγγραφέα την πρόθεση του να το πολτοποιήσει,ίσως επειδή το θεωρούσε αντιεμπορικό και "αιρετικό".Αρκετά αντίτυπα γλύτωσαν την πολτοποίηση,επειδή τα παρέλαβε ο συγγραφέας για συμψηφισμό των συγγραφικών του δικαιωμάτων.

(Ο ΕΚΔΟΤΗΣ)

ΤΙΤΛΟΣ:ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΚΑΤΟ ΗΜΕΡΩΝ-Εξομολογήσεις προς καταστροφή του φυσικού προσώπου σε μια προσπάθεια προς απόκτηση προσώπου "εν ετέρα μορφή"

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΙΚΟΣ Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΑΣΤΗΡ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1973

ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ

Στηριζόμενος στους ανθρώπους
στο τέλος καταντάς κυνικός.
Στηριζόμενος στις δυνάμεις σου
φτάνεις στην απελπισία.
Ελπίζοντας στον Θεό
αποκάμνεις κάποτε.
Και τότε ανεξήγητα
αρχίζουν οι άλλοι να σ'αγαπούν
κι ο εαυτός σου να ειρηνεύει.

(Μοναχού Χ.)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟ'Υ'ΡΕ -ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΣΥΜΠΑΝ

Η περίοδος που καλύπτει τον 16ο και τον 17ο αιώνα αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος.Η μεγάλη νοητική επανάσταση που διαδραματίστηκε,τότε,στη Δύση και είχε σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία εξέλιξη,αν όχι τη γένεση,της σύγχρονης επιστήμης,τη στροφή προς τα εγκόσμια και την πράξη,τη ριζική αλλαγή του θρησκευτικού συναισθήματος,διαμόρφωσε τη σύγχρονη αντίληψη για τον κόσμο και τη θέση μας μέσα σ'αυτόν.

Το έξοχο βιβλίο του Α.Κουρέ,"ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΣΥΜΠΑΝ",ερευνά την ουσία της επανάστασης,και απαντά στο ερώτημα "περί τίνος ακριβώς πρόκειται;"

Ο κλειστός,ιεραρχημένος και γεωκεντρικός κόσμος των στοχαστών της αρχαιότητας και του μεσαίωνα αντικαθίσταται,τώρα,από ένα άπειρο και "αδιαφοροποίητο"σύμπαν,που δεν έχει θέση για ηθικές αξιολογήσεις και ενοποιήται σε τελευταία ανάλυση με την ταύτιση των συστατικών του και τη διατύπωση των πνευματικών νόμων.Αυτό το άπειρο σύμπαν είναι ο κόσμος μας.Σε μια εποχή όπου ο καταστροφικός διαχωρισμός επιστήμης και φιλοσοφίας εξακολουθεί να δεσπόζει,είναι χρήσιμο και διαφωτιστικό να μελετήσουμε το βιβλίο του Κουρέ.

(Περιγραφή από οπισθοφύλλο)

ΤΙΤΛΟΣ:ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟ'Υ'ΡΕ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΥΡΥΑΛΟΣ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1989

Κ.Γ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ-ΑΠΑΝΤΑ

Θα είμαστε πάλι μακριά από την πραγματικότητα,αν την Πρέβεζα θεωρούσαμε αιτία της αυτοκτονίας του,ενώ η μοιραία πόλη του Αμβρακικού,στάθηκε μόνο  αφορμή κι ευκαιρία για να οδηγήσει τ'οπλισμένο χέρι του πεισιθάνατου ποιητή μας στην καρδιά του.Αργά ή γρήγορα θάβρισκε μόνος του τη μόνη λύση που του απόμεινε σαν απολύτρωση πραγματική.Τον άκουγα συχνά να λέει πως άξιζε να ζει κανείς μονάχα για να κάνει κάτι στη ζωή του,κι'ύστερα να φύγει.Όταν λοιπόν θεώρησε την αποστολή του τελειωμένη και συμπληρωμένο το έργο του,το γεμάτο από την αποθαρρημένη νοσταλγία της χαμένης χαράς,το σφράγισε με την πορφυρή πληγή που άνοιξε στην καρδιά του.

(Απόσπασμα από τον πρόλογο,Χαριλάου Σακελλαρίδη)

ΤΙΤΛΟΣ:ΑΠΑΝΤΑ(ΕΜΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΠΕΖΑ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Κ.Γ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:-

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1938

ΦΟΡΕΜΑ ΖΩΟΥ

 Ο Δαρβίνος στον καιρό του ταξιδεύοντας ως φυσιοδίφης,μάλλον αδύνατου ιδιοσυγκρασίας(υπέφερε από εξαιρετικά επώδυνες και επίμονες κεφαλαλγίες),θαυμάζοντας τον φυσικό κόσμο ύφαινε ένα ένδυμα της ψυχής

 Εκεί που περιγράφει ένα είδος χταπόδι των νήσων του Πράσινου Ακρωτηρίου,εκδηλώνει σαφώς έρωτα.

 "Πέρασα ώρες και ώρες" λέγει "μελετώντας τις συνήθειες του".

 Εκτός των όσων παρατηρεί για την προσαρμογή του χρωματισμού του προς το εκάστοτε περιβάλλον και τον τρόπο που μετακινήται αστραπηδόν,χάρις στα μακρυά του πλοκάμια και πάει και χώνεται μαζί με τ'άλλα του γένους του στις γεμάτες θάλασσα λακούβες,που εγκαταλείπει η παλιρρο'ι΄κή κίνηση του Ωκεανού,αναφέροντας πως κρυμμένο σε μια ρωγμή,τον σκόπευε πιτσιλώντας τον,χάρις σε ειδικό σύστημα σιφονίου.

 Ομιλεί με αγάπη.

Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε σκέψεις,που μας επιτρέπουν να καταλάβουμε,ότι ο άνθρωπος,θραύοντας τις πύλες της θανατερής ατομικής μοναξιάς του,είναι δυνατό να ντυθεί φόρεμα ζώου.

 Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου,αν καταγόμεθα ή όχι από τους πιθήκους.

  Πλάσματα και εκείνα τα ζώα,όπως και ο άνθρωπος,αμαρτωλά.

 Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε ότι άπασα η κτίση των φυσικώς ορατών προσβλέπει τον κεκοσμημένο νυμφώνα του Σωτήρος.

  Αλλά θνητή η πλάση στερείται ενδύματος ίνα εισέλθη εν αυτώ.

(Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ,ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 100 ΗΜΕΡΩΝ)

ΦΘΟΡΑΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

                                     

                                       

                                   





          Φθοράς 
          θανάτου
          έσωσας
          Χριστέ


                                          

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ

               Η Ελληνική Υπόθεσις

                                                                                                       
                                                                    Καίμπριτζ 24 Νοεμβρίου 1824

Το Πανεπιστήμιον του Καίμπριτζ διώρισεν υποεπιτροπήν, ίνα  εποπτεύη τον τρόπον της διαθέσεως εράνου υπέρ των Ελλήνων.
Ο καγκελάριος του Πανεπιστημίου Α.Β.Υ. ο δούξ του Gloncester απέστειλεν εκατόν γουινέας εις την υποεπιτροπήν ταύτην ως προσωπικήν εγγραφήν του.

Η προκήρυξις

Το κομιτάτον θεωρεί σκόπιμον κατά την στιγμήν ταύτην να προσελκύση την προσοχήν των μελών του Πανεπιστημίου επί του ενδιαφέροντος θέματος,το οποίον έχουν υπόψιν.Προς τούτο επικαλείται κατά τον πλέον ένθερμον τρόπον τα αισθήματα φιλανθρωπίας και θρησκευτικότητος,τα οποία εμψυχώνουν τας καρδίας των συμπατριωτών των.
Ο διεξαγόμενος τώρα αγών παρέχει αφ'ενός μεν την ευχάριστον προσμονήν της απελευθερώσεως από μιας άνευ προηγουμένου τυραννίας της πατρίδος του Ομήρου, του Πλάτωνος,του Μιλτιάδου και του Σόλωνος,αφ'ετέρου όμως,αν ποτέ θριαμβεύσει η Ημισέληνος ή ο Χριστιανισμός θα αφανιστεί από τα ωραία εκείνα εδάφη εις τα οποία διεδόθει το πρώτον το Ευαγγέλιον ή οι οπαδοί του Χριστιανισμού θα βυθιστούν εις πολύ τρομερωτέρας συμφοράς,από εκείνας υπό τας οποίας εστέναζον κατά τους παρελθόντας τέσσαρας αιώνας.
Ότι το θλιβερόν τούτο δίλημμα πρόκειται να υπάρξει είναι πασιφανές εις πάντα γνωρίζοντα την πολιτικήν και την θρησκευτικήν πολιτικήν της οθωμανικής κυβερνήσεως.Παρήλθον ολίγα μόνο έτη αφ'ότου ο σουλτάνος και το διβάνιον της Κωνσταντινουπόλεως εμελέτησαν σχέδιον αποσκοπούν εις την πλήρη εξόντωση του ελληνικού έθνους.Η απάνθρωπος συμπεριφορά,την οποίαν εδοκίμασαν αι δυστηχείς νήσοι της Χίου,της Κρήτης και της Κύπρου και αι αιματηραί σφαγαί,αι γενόμεναι εις τας κυριωτέρας πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας,μαρτυρούν πλήρως ότι παρέμεινεν αναλλοίωτον το πνεύμα της καταδιώξεως των Οθωμανών.
Οι Τούρκοι διαφέροντες από πάντας τους λοιπούς κατακτητάς (οι οποίοι,ενούμενοι μετά των ηττημένων,παρέχουν προς αυτούς ίσα προνόμια και τους υποβάλλουν υπό τους αυτούν νόμους)απεχωρίσθησαν από τους χριστιανούς υπηκόους δια της πλέον μισητής οριοθετήσεως της τυραννίας και της καταπιέσεως,και ούτω δια της διαγωγής ταύτης παραιτήθησαν παντώς δικαιώματος,το οποίον υποτίθεται ότι παρέχει η κατάκτησις.
Αν τινά άτομα  δεν είχον μέχρι τούδε το θάρρος να παράσχουν βοήθειαν εις τους Έλληνας,εξ αιτίας της διαφθοράς του εθνικού χαρακτήρος των,ας σκεφτούν ότι,όσον και αν διεφθάρει  ο χαρακτήρ εκείνος κατά την εποχή της τουρκικής κατακτήσεως,ο εκφυλισμός των παρετάθη τουλάχιστον από την ανυπόφορον κατάστασιν της δουλείας,εις την οποίαν είχε περιέλθει το έθνος .Όμως το κρατούμενον πνεύμα των πατριωτικών αισθημάτων και όλων των κοινωνικών αρετών,το οποίον ανεπτύχθη κατά τον παρελθόντα ήμισυ αιώνα μεταξύ των Ελλήνων,παρέχει εν προκειμένου την καλύτερη απάντησιν εις τοιαύτας αντιρρήσεις. 
Αν άλλοι καθυστέρησαν την εγγραφήν των εις εράνουν,ένεκα της γνώμης,ότι ο αγών είναι άνευ ελπίδος,παρόμοιοι φόβοι πρέπει τώρα να διαλυθούν,'ενεκα των ευχάριστων ειδήσεων προερχομένων εκ των θεάτρων των μαχών και δημοσιευμένων υπό του Κομιτάτου του Λονδίνου.Το μεγαλύτερον μέρος της κυρίως Ελλάδος είναι ελεύθερον της μισητής παρουσίας των τυράννων,το δε λάβαρον του Σταυρού έχει στηθεί επί πάντων των φρουρίων της Πελοποννήσου,εξαιρέσει της Κορώνης,της Μεθώνης και των Πατρών.
Θα υποφέρωμεν,λοιπόν,ημείς ίνα το κράτος τούτο τόσον ενδιαφέρον δια τας τόσας γεννηθήσας κλασικάς ιδέας,να περιπέσει εκ νέου εις χείρας ανηλεών βαρβάρων,ενώ δια των συνεισφορών μας δυνάμεθα να βοηθήσομεν τους νομίμους υπερασπιστάς του και να προετοιμάσομεν την νέαν εκστρατείαν,ίνα μετά μεγαλυτέρων μέσων επιτύχουν την ελευθερίαν των!
Εν κατακλείδι,τα μέλη του Κομιτάτου του Καίμπριτζ δηλούν ότι ούτε εις την προκύρηξιν ταύτην ούτε εις οιασδήποτε ενεργείας των συνδεομένας μετά της ελληνικής υποθέσεως έχουν έστω και την μικροτέραν σχέσιν προς θεωρείας ή πολιτικά κόμματα.Αλλά ταύτα διακαώς ελπίζουν ότι εις τα εδάφη ταύτα κλασικής και θρησκευτικής αγωγής,δεν θα συστήσουν,τω όντι,ειμή τον Έλληνα κατά του βαρβάρου,την ελευθερίαν κατά της καταπιέσεως και τον σταυρόν κατά της ημισελήνου.
(ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΙΜΠΡΙΤΖ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ,ΑΠΟ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΑ ΥΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΩΡΑ,ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ,1979)