Ἂνθρωποι τί μάτην ταραττόμεθα;
ὁ δρόμος βραχύς ἐστι,
ὃν τρέχομεν
καπνός ὑπάρχει ὁ βίος,
ἀτμίς καί τέφρα καί κόνις,
πρός ὀλίγον φαινόμενος,
καί ταχέως ἀχρειούμενος
διό Χριστῶ τῶ ἀθανάτω Βασιλεῖ βοήσωμεν
Τούς μεταστάντας ἐξ ἡμῶν ἀνάπαυσον,
ἒνθα πάντων ἐστίν,
εὐφραινομένων ἡ κατοικία ἐν σοί.
ΗΧΟΣ Γ’ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΊ
Νεκρώσιμο στιχηρό τῶν Αἲνων