ΡΟΗ ΥΔΑΤΟΣ

 Ακινησία

μέσα απ'την πάλη διαφαίνεται

ροή ύδατος

ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΙΛΙΝΟ

 υπάρχει μια βαθιά ανάμνηση Κύριε

που την κλονίζουν οι άνεμοι

και που φτάνει στην επιφάνεια

σαν αχός

σαν ήχος δειλινού

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

 Το αυλιδακι στην αγία Παρασκευή οδού Αιόλου

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

 μια σχισμή στον ουρανό

εκχεει 

-

αντιγραφή

φωτός

ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΔΥΣΝΌΗΤΟ

 Ένα καλοκαίρι που κατακαίει τα υπάρχοντα μας.

Ένα καλοκαίρι δυσνόητο,  σκοτεινό αιωρείται πάνω απ'την πόλη

Ο ήλιος του Αυγούστου όμως επιμένει να φλυαρεί

ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΕΚ ΠΕΡΑΤΩΝ

Πίσω απ'το εκκλησάκι,σειρές τραπεζάκια που νωχελικα οι θαμώνες απολαμβάνουν την ακηδια τους,περνούν ομάδες παιδιών με αθλητικά ρούχα,ένα που προηγείται κρατάει μια μπάλα,μια πλανόδια με πολύχρωμα μπαλόνια που αιωρούνται διασχίζει την πλατεία.

Όλα αυτά ενώ συνεχίζεται η απόδοση των ύμνων του παρακλητικου κανόνα της Παναγίας απ' τα μεγάφωνα.Στο "Απόστολοι εκ περατων..."ο ιερέας, κάνει μετάνοιες κοιτώντας προς την είσοδο του ναισκου.Ενας μεσήλικας ανάμεσα στα δέντρα είναι ατημέλητος,με φθαρμένα ρούχα.Στεκεται με μεγάλη ευλάβεια ακίνητος, ευθυτενής.

Η ΑΜΠΩΤΗ

 

Φτάνοντας το θέρος,κατά την ώρα του μεγάλου εσπερινού,ο  κόσμος τραβήχτηκε προς την στεριά κι η θάλασσα απόμεινε μακρυνή και αγκομαχούσε,κιτρίνιζαν τα σπαρτά στό διάραχο,κατάκοποι κατέβαιναν οι άγγελοι απ’τους θερισμούς  και τ’αλωνίσματα,ως κάτω βαθιά το ποτάμι,το φως το ιλαρό  περιδιάβαινε χαιδεύοντας την πυρωμένη γή και φτάναν γοερά απ’τον ασημένιο ουρανό οι πρώτοι εξαίσιοι ύμνοι της Παναγίας.

ΤΑ ΚΕΛΥΦΗ ΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ

Αγαπώ τα κελύφη των πλοίων. Ξεθωριασμενα χρώματα, σκουριά που σκάει. Εχουν γευτεί πολλή αλμυρα στη ζωη τους

 

ΠΟΤΑΜΟΙ ΦΩΤΟΣ

Ποταμοί φωτός καταβαίνοντες

ΣΥΝΟΧΗ

Ένα κορίτσι στο βάθος τού ύπνου στην απλωμένη παλάμη του στέκεται το πουλί με την ευλαλη φωνή το πουλί της σιωπής δεν διαταράσσεται η συνοχή του ονείρου γιατί το πουλί κελαηδαει αρμονικά και η σιωπή διατηρείται ξαφνικά ένα ΦΡΑΠ το πουλί τινάζει τα φτερά και φεύγει

ΤΟ ΝΤΕΠΟΖΙΤΟ

 Διαβάζω Γώγου.

Κρεμασμένη η απελπισία

με του Ιουλίου την μεγάλη 

αιωρούμενη λάσπη

το αεράκι που μπαίνει

στους αρμους

Ο παφλασμος

Restaurant manolo.kavouri

Mirap victory το ντεποζιτο του ηλιακού

Χθες βράδυ έπιασα 2-3 φορές τον εαυτό μου,

στο μισοφως 

μου φαινόταν σαν πλοίο.

ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ,ΜΕΤΡΟ ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ

Ξέρω

θα πρέπει

κάθε ουρανός  να μπεί σε τάξη

να καταστραφεί

κάθε αυθαίρετη κατασκευή

ανάμεσα

στα σκοτεινά νέφη

Να μένει η κουρδισμένη καδένα

          σε οριακή ευστάθεια

και όταν ξετυλίγεται

                  /δόντι/

               /δόντι/

του λογικού συναφούς η ευπρέπεια

να μην μπαίνει σε ρίσκο

το ασφαλές του θόλου

Eίναι ευθύνη μου το ξέρω

στην πύκνωση  των προσφερομένων φωτονίων

να καλύπτεται κάθε ρωγμή

των επιμέρους κυρτώσεων

ώστε οι εκρήξεις απ’την υπερχειλίζουσα ύλη

          αυστηρά ελεγχόμενες

                    \ ποτέ πρίν\

                         \ ποτέ μετά\

να καλύπτουν της πρόωσης

τις αμήχανες παύσεις - 

 

 Περιοδικό ΚΟΡΑΛΛΙ,150 Βραβευμένα ποιήματα  2020

1ος πανελλήνιος διαγωνισμός ποίησης

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Η αλυσίδα

 κρατάει το σκάφος 

στη μανία του καιρού,

μα οι πληγές μένουν να θυμίζουν 

την ώρα του πόνου.
 

ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ

 

Πρώτον,συστέλλονται οι αισθήσεις

Σύμπτηξη σ’ ένα σημείο

Χωρούν:   

Το φως της μέρας,η οθόνη της τηλεόρασης,η μη ελπίδα του ξέμπαρκου

Όλα αναβοσβήνουν

Δεν περιεργάζομαι την αλμύρα που αγκομαχάει στην άκρη του κυματοθραύστη

Θ’ αφήσω να τραβηχτεί λίγο η παλίρροια