Ακινησία
μέσα απ'την πάλη διαφαίνεται
ροή ύδατος
που την κλονίζουν οι άνεμοι
και που φτάνει στην επιφάνεια
σαν αχός
σαν ήχος δειλινού
Πίσω απ'το εκκλησάκι,σειρές τραπεζάκια που νωχελικα οι θαμώνες απολαμβάνουν την ακηδια τους,περνούν ομάδες παιδιών με αθλητικά ρούχα,ένα που προηγείται κρατάει μια μπάλα,μια πλανόδια με πολύχρωμα μπαλόνια που αιωρούνται διασχίζει την πλατεία.
Όλα αυτά ενώ συνεχίζεται η απόδοση των ύμνων του παρακλητικου κανόνα της Παναγίας απ' τα μεγάφωνα.Στο "Απόστολοι εκ περατων..."ο ιερέας, κάνει μετάνοιες κοιτώντας προς την είσοδο του ναισκου.Ενας μεσήλικας ανάμεσα στα δέντρα είναι ατημέλητος,με φθαρμένα ρούχα.Στεκεται με μεγάλη ευλάβεια ακίνητος, ευθυτενής.
Φτάνοντας το θέρος,κατά την ώρα του μεγάλου εσπερινού,ο κόσμος τραβήχτηκε προς την στεριά κι η θάλασσα απόμεινε μακρυνή και αγκομαχούσε,κιτρίνιζαν τα σπαρτά στό διάραχο,κατάκοποι κατέβαιναν οι άγγελοι απ’τους θερισμούς και τ’αλωνίσματα,ως κάτω βαθιά το ποτάμι,το φως το ιλαρό περιδιάβαινε χαιδεύοντας την πυρωμένη γή και φτάναν γοερά απ’τον ασημένιο ουρανό οι πρώτοι εξαίσιοι ύμνοι της Παναγίας.
Κρεμασμένη η απελπισία
με του Ιουλίου την μεγάλη
αιωρούμενη λάσπη
το αεράκι που μπαίνει
στους αρμους
Ο παφλασμος
Restaurant manolo.kavouri
Mirap victory το ντεποζιτο του ηλιακού
Χθες βράδυ έπιασα 2-3 φορές τον εαυτό μου,
στο μισοφως
μου φαινόταν σαν πλοίο.
θα πρέπει
κάθε ουρανός να μπεί σε τάξη
να καταστραφεί
κάθε αυθαίρετη κατασκευή
ανάμεσα
στα σκοτεινά νέφη
Να μένει η κουρδισμένη καδένα
σε οριακή ευστάθεια
και όταν ξετυλίγεται
/δόντι/
/δόντι/
του λογικού συναφούς η ευπρέπεια
να μην μπαίνει σε ρίσκο
το ασφαλές του θόλου
Eίναι ευθύνη μου το ξέρω
στην πύκνωση των προσφερομένων φωτονίων
να καλύπτεται κάθε ρωγμή
των επιμέρους κυρτώσεων
ώστε οι εκρήξεις απ’την υπερχειλίζουσα ύλη
αυστηρά ελεγχόμενες
\ ποτέ πρίν\
\ ποτέ μετά\
να καλύπτουν της πρόωσης
τις αμήχανες παύσεις -
Περιοδικό ΚΟΡΑΛΛΙ,150 Βραβευμένα ποιήματα 2020
1ος πανελλήνιος διαγωνισμός ποίησης
Πρώτον,συστέλλονται οι αισθήσεις
Σύμπτηξη σ’ ένα σημείο
Χωρούν:
Το φως της μέρας,η οθόνη της τηλεόρασης,η μη ελπίδα του ξέμπαρκου
Όλα αναβοσβήνουν
Δεν περιεργάζομαι την αλμύρα που αγκομαχάει στην άκρη του κυματοθραύστη
Θ’ αφήσω να τραβηχτεί λίγο η παλίρροια
Σαν ήρθε η άνοιξη βάλανε οι άνθρωποι σε σιγαση τους ηχους και απ' τις εικόνες κράτησαν ότι τους έδενε με τη φύση όταν ήταν παιδιά: Τ...