ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ

 

Κάθε φορά που γυρνά τους βρίσκει λιγότερους

κάθε φορά που φεύγει τους αφήνει πιό λυπημένους.

Μια δύναμη κακόβουλη θαρείς καιροφυλακτεί

να γυρίσει την πλάτη του

για να του ξηλώσει το κέντημα.

Όμως σε τούτο το εργόχειρο

ο ιστός

είναι τελείως ασώματος

στην αυξομειούμενη επιφάνειά του

οι τρύπες

αντί να υπονομεύουν την αντοχή

βαραίνουν την μνήμη.

 

Σ.Σ.Χαρκιανάκη.Από το ΑΛΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ,Δόμος 1996

 

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Σκέπασε τον καθρέφτη όσο πιο γρήγορα γίνεται αν σ'ενδιαφέρει κάποιος βαθμός ενδοστρέφειας

τουλάχιστον μέσα στο σπίτι.

Η πόρτα καί τό παράθυρο είναι πορθμεία φιλάνθρωπα γιατί εξασφαλίζουν κατά βούληση θέα,φως,οξυγόνο

ενώ ο καθρέφτης πηγάδι αβυσσαλέας απάτης

παραμορφώνει αυθαίρετα τις διαστάσεις

αφίνοντας σε ορφανό και μετέωρο

όταν ακριβώς υποκρίνεται την πιό ζεστή οικειότητα

την πιό απαραχάρακτη ταυτότητα των πραγμάτων.

Κάθε άλλη επιφάνεια δεν είναι μόνο όριο

προσανατολισμού ή σταθερότητας

είναι και τοπίο από αθέατες εσοχές κι εξοχές που επιφαίνει μιά παλλόμενη αλήθεια.

Ο καθρέφτης  μήτε τοπίο μήτε όριο

ενσαρκώνει μόνο το χάος του θανάτου

αντανακλώντας νεκρή τή ζωή,

μ'όση αδιαφορία του επιτρέπει η παγερή φύση του και πιό πολύ

η αμέτοχη κι απόλυτη στιλπνότητα του..

Σ.Σ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ,ΕΙΣ ΩΤΑ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ,ΑΘΗΝΑ 1981

ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΝΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΝ

Ο άνθρωπος έρχεται από τον μύθο,και πορεύεται προς τον μύθο.Μύθος είναι ότι εξέρχεται των ορίων της Ιστορίας,χωρίς ωστόσω να απουσιάζει από καμία ιστορική στιγμή.Ο αρχέγονος και ανεξάντλητος Μύθος είναι ο ίδιος ο Θεός.Αυτό το δήλωσε ο Χριστός,αποκαλύπτοντας συγχρόνως  καί τον άνθρωπο.

Ο Θεός- ως ο μυστικός και άρρηκτος Μύθος-διαποτίζει αδιαλείπτως Δημιουργία και Ιστορία.Γι' αυτό δεν μένει ανεπανόρθωτη καμμιά απώλεια από το "φυσικό" ή το "ηθικό" κακό.

Η προπατορική "πτώση",ως "πτώχευση" σε μυθική δύναμη του ανθρώπου,δεν έμεινε "απαραμύθητη" ως το τέλος.Μήτε "δυσπαραμύθητη"για πολύ.Επειδή ενανθρώπησε ο Θεός μπόρεσε να "παραμυθήσει" τον άνθρωπο.

Με το "αειπάρθενον" η "θεόπαις Μαρία"έσωσε την παιδικότητα.Που θα πεί,έσωσε τον μύθο!

Κείμενο του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού

"Ν.Γ.Πεντζίκης ο ομολογητής της ογδόης ημέρας"

 

ΣΥΝΕΓΕΙΡΟΜΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΝΙΚΟΣ Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

Οἱ ἀρχαῖοι πίστευαν στην ἀθανασία τῆς ψυχής,ἐνῶ ὁ Χριστιανός  πιστεύει στην ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου και προσδοκεῖ  ἀνάσταση νεκρῶν για να ἀποκατασταθεῖ και να λυτρωθεῖ ὁ ἂνθρωπος στην ἑνότητα,στην αὐθεντικότητα και την ἀκεραιότητά του.Διατί ὁ θάνατος δεν διαιρεῖ τίποτα,δεν χωρίζει τίποτα,εἶναι μια βαθύτερη συνέχεια,μια μυθική συνέχεια τῆς ζωῆς.

Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας  Στυλιανός

ΣΥΝΤΑΓΗ ΖΩΗΣ

Kάθε πρωί πρίν ξεκινήσεις τή δουλειά σου
ὃπλισε τήν ψυχή σου μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ
πού δέν σοῦ θέτει μονάχα εὐδιάκριτα τά ὁρόσημα
ἀνάμεσα στά "ναί" καί τά "οὐ"
φιλτράροντας κάθε λεπτό σέ ἀπλοποιημένες ἀλήθειες
τίς σοφιστεῖες τῶν ἀργυραμοιβῶν
καί τάς πλοκάς τῶν Ἀθηναίων,
ἀλλά σοῦ δανείζει καί τά μέσα
ν'ἀντιμετωπίσεις τά παρόντα μέ προκαταβολή τά μέλλοντα.
Κάθε πρωί λοιπόν,κάθε πρωί
πού δέν ξέρεις ποιός θά σοῦ σερβίρει τή θλίψη
μήν λησμονήσεις τήν ἁπλῆ συνταγή:
προσυνάλλασσε τά παρόντα τοῖς μἐλλουσι!

Σ.Σ.ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗΣ

ΜΗΤΕ ΟΙ ΣΑΡΚΕΣ ΠΕΙΘΑΡΧΟΥΝΕ

Μεγάλη ψευδαίσθηση τούτο το σώμα

το λέω δικό μου κι έχω την ευθύνη του

όμως τα κόκαλα δεν πειθαρχούνε πάντα

μήτε οι σάρκες

Στ. Χαρκιανάκης

ΑΞΙΩΜΑ

Στο τέλος θα νικήσουν όχι οι σάρκες
αλλά τα λουλούδια
όσο συχνότερα πεθαίνεις
τόσο βαθύτερα ζεις.



ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ 
(από την συλλογή Ο Βαθμός Της Εκπλήξεως)

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ

Φαίνεται τελικά πως η ποίηση

είναι η ευγενέστερη μορφή αποτυχίας

που μας μεταθέτει σχεδόν μεροληπτικά

σ'εκείνη την απέραντη ελευθερία

του εν ζωή ναυαγημένου.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

ΠΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ

Καμιά χαρά δεν είναι ολόκληρη

αν δεν τη ζητωκραύγασαν όλες οι αισθήσεις.

Τα οράματα είναι φαντάσματα απατηλά

αν δεν μπορείς να τα ψηλαφήσεις

ν'ακούσεις τη ρυθμική τους ανάσα

να γευτείς το αίμα τους και να δείς

ότι Χριστός ο Κύριος

να μεθύσεις απ΄τον ιδρώτα τους

το μεσημέρι του σύντομου βίου.

Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός