Δεν θέλω νά πῶ ὃτι άλογάριαστα στέλνει ὁ Θεός τίς ζημιές,ἀλλά ὃτι ὁποιαδήποτε ζημιά,εἶναι ἀνεπαρκής,ἂντικρυς στό μέγεθος τοῦ θραύσαντος τίς πύλες τοῦ Ἃδη ζωηφόρου Σταυροῦ.
Ν.Γ.Πεντζίκη,Ομιλήματα,σπόγγος και λόγος-Εκδόσεις Ακρίτα
Δεν θέλω νά πῶ ὃτι άλογάριαστα στέλνει ὁ Θεός τίς ζημιές,ἀλλά ὃτι ὁποιαδήποτε ζημιά,εἶναι ἀνεπαρκής,ἂντικρυς στό μέγεθος τοῦ θραύσαντος τίς πύλες τοῦ Ἃδη ζωηφόρου Σταυροῦ.
Ν.Γ.Πεντζίκη,Ομιλήματα,σπόγγος και λόγος-Εκδόσεις Ακρίτα
Ήμουν μόνος στο φυλάκιο.Δεν είχα ασφάλεια,έννοιωθα πως κάθε ώρα κινδυνεύω από αόρατα πυρά.Παγωνιά.Γύρω ήταν αδύνατον να δω από καποια μέτρα μακρυα.Υπήρχε πυκνή ομίχλη.
Ήταν στον όρχο;Ήταν στα ΤΟΛ;
Ένοιωθα μόνος.
Μονάχα μια βεβαιότητα,παράξενα στεριωμένη μέσα μου:
Να φυλάω τον τόπο,χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις και με κάθε τίμημα.
Το πρόσωπό μου σαν πρόσωπο φαγωμένο απ'τον καιρό, σαν την ωραιότητα και την θλίψη ενός προσώπου. Αυτό είναι το πρόσωπό μου. Πετρέλευση...