ΜΑΡΑΜΠΟΥ

Απόγεμα ο Μαραμπού°έπιασε εδώ το καράβι του °έρχεται από την Αυστραλία.Φοράει μιά μαβιά φανέλα ως το λαιμό.Δεν έχει ρούχα,παρά τα καλοκαιρινά του,λέει.Αυτός είναι ταξιδιώτης στ'αλήθεια.

Μιλάει για τα νησιά Κόκο,κάτοικοι λιγότεροι από εκατό,όπου άραξαν για να νοσηλέψουν έναν θερμαστή που τον χτύπησε στο χέρι μιά σταγόνα μαζούτ(μια μικρή σταγόνα, λέει,τινάζεται με τόση πίεση που μπορεί να σου κόψουν το χέρι).Είναι ένα αξεδιάλυτο μείγμα μύθου καί αλήθειας αυτός ο άνθρωπος,καθώς μιλά ψευδίζοντας ή μ'έκείνον το συρτό τόνο απαγγελίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΜΕΡΕΣ,11-02-1956

(Αναφορά στον Νίκο Καββαδία)

ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ

Αἱ μὲν ἐντολαὶ τοῦ Κυρίου διδάσκουσιν ἠμᾶς τοῖς μέσοις εὐλόγως χρήσασθαι πράγμασιν.Ἡ δὲ εὒλογος τῶν μεσῶν χρῆσης τὴν τῆς ψυχῆς καθαίρει κατάστασιν.Ἡ δὲ καθαρά κατάστασις τίκτει τὴν διάκρισιν,ἡ δὲ διἀκρισις τίκτει τὴν ἀπάθειαν,ἐξ ἧς τίκτεται ἡ τελεία ἀγάπη.

ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ,ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ,ΕΚΑΤΟΝΤΑΣ Δ’ 

ΕΡΟΤΑΣ

Καί μ' ερωτάς

με τη σιωπή σου μ'ερωτάς:

Μα γίνεται να υπάρξει

έρωτας

μ'όλα τά όμικρον της πνιγμονής

που σέρνει ο όρος

και τό όριο;

Γίνεται να υπάρξει έροτας,

βρόχος κλειστός

να φαρμακώνει τόν αέρα της ψυχής;

Με τη σιωπή μου απαντώ

Άλλο της ουρλιαχτό δεν έχω

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ,ΡΗΜΑΤΑ-ΑΓΡΑ,2009

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΑΡΑΚΩΜΑ

Μὲ τὸ λεξιλόγιο τῆς ἀγάπης προσπάθησα

να σοῦ ἐξηγήσω.Ἀλλὰ ἦταν βαριὰ κακοκαιριά κι

ἂγριοι ἀνεμοι σαρῶναν τὴ φωνή μου.Κατέφυγα

 τότε στὴν παρασημαντικὴ τῶν φυτῶν καὶ τῶν λουλουδιῶν:

τὴ φούξια,τὸ κυκλάμινο,τ'ἀσπράγκαθο,

το γιασεμί,τὸ ρείκι.Παρ'ὃλ'αὐτά,ἒχανα συνεχῶς ἒδαφος

 κι ὑποχωρώντας ἒφτασα στὸ τελευταῖο χαράκωμα,τὴ σιωπή.

Σπύρος Τσακνιᾶς,ΧΑΜΗΛΟ ΒΑΡΟΜΕΤΡΙΚΟ-στιγμή 1987

ΤΟ ΠΑΝΤΙΜΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Δίχως να ξέρω από φυλακή των αισθήσεων

ξεκινώ να καταστείλω τις λοιμώξεις,

 πανάρχαιες οδηγίες

 χαράσουν:

 να βγείς απ'την απώλεια 

σαν σαλός

χωρίς κοινωνική περιβολή

γυμνός και απένταρος

και έχοντας στο χέρι

το πάντιμο νόμισμα

για να περάσεις απέναντι.

ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΗ ΕΜΦΙΑΛΩΣΗ

Του σώματός σου ο χρόνος υποθηκευμένος σε αποστειρωμένη εμφιάλωση.Ένα συνεχές ληξιπρόθεσμο.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗΣ,απ'το βιβλίο "Ο μεγάλος ξενώνας"ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ,2006

ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ

Ήρθε η ώρα των τρυφερών αποφάσεων:

Να κόψουμε τις φλέβες μας;

Να πιούμε ένα ποτό με την παρέα;

Θα μπορούσαμε και να τα σπάσουμε όλα,

Πιάτα,ποτήρια,ανθοδοχεία...

Θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα μπάνιο

Με άλατα σκορπιού και κρύας λάβας.

Κλειστή η μύτη,μέσα τα κεφάλια.

Θα μπορούσαμε και ν'αρπάξουμε το φεγγάρι

Να το γεμίσουμε φιλιά,

Που έλειπε καιρό και ξαναπέρασε.

Κι έχει κουράγιο να κοιτά προς το σπίτι μας.

ΔΗΜΗΤΡΑ Χ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΡΙΝ-ΝΕΦΕΛΗ,2005

ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

H αυτοχειρία δεν στρέφεται μόνο στο σώμα,όσο και αν οπλίζοντας το χέρι στοχεύεις κατ'ευθείαν στο κέντρο της ζωτικότητας εμποδίζοντας την απρόσκοπτη ροή του αίματος.

Είναι ένα τυπικό τελετουργικό τέλους/αφανισμού Kάθε επιθυμητή τέτοια πράξη δεν προσεγγίζεται μονάχα δια της συμβατής βίας επί της βιολογικής μας υπάρξεως.

Yπάρχει μεγαλύτερη βαρβαρότητα που κατατρώγει αόρατα τον άνθρωπο παρατείνοντας την επιβίωση στην πλήρη της αθλιότητα.Aυτή η αυτοχειρία επί ψυχολογικού ή επί πνευματικού επιπέδου.Aυτή η φόνισσα του προσώπου:το ανυπόστατον.

Tο μόνο τέλος που έχει για μας υπόσταση

 είναι η εν Χριστώ αγαπητική προσφορά

του ταλαίπωρου σώματος της αμαρτίας ημών.

ΙΕΡΗ ΣΑΡΚΟΦΑΓΙΑ

Ἒγιναν κρίματα καί βάρυναν πολύ,κι ὃ,τι πονά, γιά πάντα ἐδώ,γιά πάντα μένει,κακό φιλί,γιά πάντα τό κακό σημάδι του,παραφροσύνη δίχως γυρισμό,φοβέρα σκιάζει,

μιά ἱερή σαρκοφαγία πού ἐξαντλεί.

ΤΖΕΝΗ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ,απ'το βιβλίο "Μ'ένα στεφάνι φώς"ΚΕΔΡΟΣ,1989