Εἶμαι ὑπερήφανος ποὺ μοῦ ἒτυχε ἡ μεγάλη τιμὴ
νὰ εἶμαι μαθητὴς καὶ φίλος τοῦ Κόντογλου,
θὰ τὸν θαυμάζω καὶ θὰ τὸν ἀγαπῶ πάντα.
Ἡ εὐγνωμοσύνη ποὺ τοῦ ἒχω εἶναι ἀπέραντη.
Καὶ τί δὲν ὠφελήθηκα κοντά του,καὶ τί δὲν ἀποθησαύρισα.
Ἀπ'τὴ Βυζαντινή τέχνη ποὺ μοῦ ἒμαθε,
καὶ ποὺ στοιχεῖα της ἐνισχύουν πάντα τὸ ἒργο μου,
ἲσαμε τὸ παράδειγμα τῶν μεγάλων του ἀρετῶν
ποὺ μὲ βοηθοῦν καὶ μὲ ἐμπνέουν στὴ ζωή.
Οἱ ἀστείρευτες γνώσεις του γιὰ τὸ κάθε τι ,
ἡ ἀκράδαντη πίστη του στὸ Θεό,
ἠ φωτισμένη ἀγάπη του γιὰ κάθε τι Ἑλληνικό,
οἱ πεποιθήσεις γιὰ τὸ σωστό νόημα τῆς ὓπαρξης,
ἡ ἐπιείκειά του ἀπέναντι στοὺς ἀνθρώπους,
ἡ ἂδολη χαρά γιὰ τὴ ζωή,
ἡ λατρεία του γιὰ κάθε τι ὡραίο καὶ ὑψηλό.
ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΝΗΜΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ &ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΣΤΗΡ 1975
