Η ΡΥΜΟΥΛΚΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

                                Ίχνη 

                                απορημένης

           άμυνας 

           στα αστραφτερά σαγόνια

           των επίδοξων

           ηττημένων

           κάθε ανάμνηση

           που αντιλαμβάνομαι

           ύπουλη προσφορά 

           στον ισχνό πυροβολισμό

           Διαιωνίζουν το μέτρημα

           τα καντηλάκια στο δρόμο

           η ζωή 

           άνθισε εγκαίρως

           μα η μάχη χάθηκε

           σε ξεδοντιασμένα

           κτήνη

           και υγρά μπαταριών.

           

          

ΝΑΥΤΟΣΥΝΗ

        Άγρια νύχτωνε η υφήλιος

                      

Μπροστά οι πεινασμένοι

                             Και πίσω εμείς

                Μπουκωμένοι                   

                              απείραχτη χαρά

                                            Με το υπομένον

                                                                       φώς

             Απ’τα τρεμάμενα χείλη

       Να βάφει στο μέρος της καρδιάς τους ανοιχτούς αρμούς

                           Είχαμε νηστέψει τους μακρινούς ορίζοντες

                Στριμωγμένοι σε αυτοσχέδιες κρύπτες

           

                         Απορούσαμε για τούτη την ουράνια ισορροπία

                       

                   Ήμασταν  τόσο εγγύς του Κυρίου

                                                                    εφόσον

          Μας είχε εγκαίρως απαλλάξει

                                                             

                                                                 από κάθε βεβαιότητα.

ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ Τ'ΟΥΡΑΝΟΥ

Ένταση κινητικότητας απόψε απ’την μεριά των αγγέλων

Ήχοι απ’την πεσμένη ανθρωπότητα διέσχισαν όλη την πόλη

Κάπου κάπου μέσα απ΄τις κλαγγές των σειρήνων και την βουβή ατμόσφαιρα των παλλόμενων                                                                     

κυμάτων

κάποιες ανατριχιαστικές περιδινήσεις του ωκεανού

-μια μάνα αφαίρεσε απ΄το φρεάτιο πολύτιμο ύδωρ-

γυμνά πέλματα κατά εκατοντάδες στο πάτωμα

 Τα παλιοπάπουτσα που ξέβρασε η παραλία

κανείς δεν τ'ανέφερε στην επίσημη ιστορία 

ΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ

                      Εξωκλήσι του Αϊ Γιάννη στη Βουρκωτή.

ΛΟΓΙΖΟΜΕΝΟΣ ΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

                                              

Η μανία του ανέμου συνθλίβει τους αρμούς             

 του εσώτατου σθένους

              απορία ατέρμονης οιμωγής

                                              

           ακρέσπερος

                                                    στη σιγή των άστρων

                                              

                    πασχίζοντας μ’ευχή βοώντας  και κλαίγοντας

                                              

           γαντζωμένος στο κράσπεδο                                                           του ιματίου

                                   αντελπίζω τα μέγιστα

                                       στην κτηνωδία του εαυτού.

                                                    

                                                  

                                                 

ΑΤΙΤΛΟ

           Πότε μια λάμψη  

 θα

 στρέψει 

τον

 κόσμο 

στο 

βλέμμα

 σου;

                        Γέμισε ο ουρανός προσδοκίες

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ

Αν γύριζα

θα επισκεπτόμουν το μουσείο

κάτω στο ποτάμι

Κίτρινα φύλλα

στον καμβά της μνήμης

Ροή ύδατος από ψηλά

Το σκαμπανέβασμα της ιστορίας

ως θρόμβοι ιδρώτα στο μέτωπο

Κάποτε από τούτη εδώ την ερημιά

κινούσαμε το πλοίο

προς τέρψιν των θεατών

χωρίς καν ν’αφήνουμε

τις σαραβαλιασμένες τύψεις

στην υγρή επιφάνεια

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό κουκούτσι τεύχος 7 ΧΕΙΜΩΝΑΣ-ΑΝΟΙΞΗ,2012-2013
https://www.captainbook.gr/book/1336133128/periodiko-koukoutsi-teuchos-07

ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΑΝΙΣΤΡΟ,ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ (1972)

ΤΟΥ ΡΑΛΛΗ ΚΟΨΙΔΗ.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΛΑΤΑΝΟΥ

 ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΙΚΟ ΖΩΓΡΑΦΟ

 ΘΕΟΦΙΛΟ.

ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Όταν πήγα να τον δω , καθόταν σκεφτικός και αμίλητος στη βαρδιόλα

“ΔΙΕΚΠΕΡΑΙΩΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ” ,έτσι μου συστήθηκε

“Δηλαδή” του λέω “έτσι εξαγοράζετε το Καιρό;”

“Mα τόσοι απόβλητοι της ιστορίας και εσύ ρωτάς;”

“ταξιδεύοντας παιδί μου πλέουμε πάνω σ’αυτούς που χάθηκαν σε καιρό αγωνίας.

Σε κάθε παφλασμό ,σε κάθε κύμα, ένα χέρι προσπαθεί να κρατηθεί από μια ανάμνηση τούτο το λίγο που έζησε ,ή το πολύ.

και είμαι εγώ στις φυλακές της νυκτός που διανέμω τα μηνύματα των οικείων φωνών στους μακρινούς παραλήπτες."

ΜΑΤΡΙΞ

Κρεμασμένος σε τούτη τη βουβή χαράδρα την πελεκημένη απ’τους προαιώνιους βρυχηθμούς των πρώτων ανθρώπων ισιώνω που και που του κορμιού την θανάσιμη αγκύλωση με τανύσματα της φαντασίας μα η φοβερή ταλάντωση μπρος στον γκρεμό ματαιώνει τα νυχτερινά σχέδια

Εάν και χίλια έτη ,ύστερα  δε τι;

Διαλέγω το άτι της θυμηδίας

Στερεύω από ανθρωπότητα ξεκολλώντας απ’τα θηριώδη βράχια καθώς σηκώνει ο ήλιος την παντιέρα του φωτός

Κινάω και γω εργάτης της σταγόνας να αναμασώ την υλώδη περίπτυξη του.

ΑΝΕΝΔΟΤΗ ΜΑΧΗ

Η άνοιξη βαθαίνει τις ρωγμές
ανάμεσα στα άνθη,
ο χειμώνας το ξέρει καλά
έχοντας επωάσει τη ζωή
στα σπλάχνα του,
γι' αυτό συντρίβει κάθε αναβολή
και η φωτιά ανιχνεύει τον χλευασμό
σέρνοντας ως την πηγή
την διψασμένη φθορά.